Και φέτος, το θέατρο «Θησείον» αναμετράται με την 7η τέχνη. Κι αν πέρυσι κατάφερε να μας εκπλήξει ευχάριστα σε μια μάχη που αρχικά έμοιαζε άνιση με τις αριστουργηματικές «Ζωές των άλλων», φέτος επιχειρεί κάτι αντίστοιχα δύσκολο: να ριχτεί στο πεδίο της μάχης παράλληλα με την κινηματογραφική προβολή της νέας –ομότιτλης και βασισμένης στο θεατρικό– ταινίας του Ρομάν Πολάνσκι. Ο λόγος φυσικά για την «Αφροδίτη με τη γούνα» που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Γιώργου Οικονόμου.
Η αίσθηση αποχωρώντας από την αίθουσα ήταν πως αυτή τη φορά, η θεατρική εκδοχή κέρδισε στα σημεία την κινηματογραφική. Ακόμη κι όταν η τελευταία φέρει μια βαρύτατη υπογραφή όπως είναι εκείνη του Ρομάν Πολάνσκι. Κι αυτό, αφενός γιατί η βάση είναι ένα καθαρά θεατρικό έργο. Εκείνο που συνέγραψε ο αμερικανός θεατρικός συγγραφέας Ντέιβιντ Άιβς. Τα όσα επεσήμαναν οι κινηματογραφικοί κριτικοί ως αδυναμίες της ταινίας: από τη μια το ότι εκτυλίσσεται σχεδόν αποκλειστικά μέσα στον χώρο ενός θεάτρου και αφετέρου η τάση για ακαδημαϊσμό και η ροπή στη φιλοσοφία, φαίνεται πως μέσα στο πλαίσιο μιας θεατρικής παράστασης μετατρέπονται σε «ατού» και λειτουργούν σαφώς καλύτερα.
Είναι όμως κι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο αυτή η θεατρική πρόταση υπερτερεί έναντι της κινηματογραφικής – εάν βεβαίως θεωρείται δόκιμη η σύγκριση ανάμεσα σε δύο εντελώς διαφορετικά είδη. Και πρόκειται για την ελληνίδα πρωταγωνίστρια, τη Βάντα της Βίκυς Παπαδοπούλου που απογειώνει την παράσταση του Οικονόμου και μάλιστα σε έναν ρόλο κόντρα σε αυτό που έχουμε συνηθίσει για την ίδια.
Εισβάλλει στη σκηνή θέλοντας να μοιάσει σαχλή, φτηνιάρα, φλύαρη και στη συνέχεια μεταλλάσσεται σε μοιραία γυναίκα, ικανή να ξυπνήσει τον πόθο και να γίνει η κυρίαρχος του παιχνιδιού.
Σύμφωνα με την υπόθεση του «Venus in Fur» ο Τόμας (Γιώργος Παπαγεωργίου) φέρελπις θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης που έχει γράψει πρόσφατα του έργο «Η Αφροδίτη με τη γούνα» διασκευάζοντας το ομότιτλο παλιό μυθιστόρημα του «Venus in Furs» του αυστριακού Λέοπολντ Βον Μαζόχ, βιβλίο από το οποίο βγήκε ο όρος «μαζοχισμός», αναζητά μια νέα, όμορφη, θελκτική και εύστροφη ηθοποιό για την κεντρική ηρωίδα. Καμιά δεν πληροί τους όρους μέχρι να εμφανιστεί σαν σίφουνας η Βάντα. Η οντισιόν ξεκινά και παράλληλα ένα ιδιότυπο μεταξύ τους παιχνίδι στη διάρκεια του οποίου τα όρια ξεπερνιούνται και οι ρόλοι θύτη και θύματος διαρκώς ανατρέπονται.
Μπορεί η πρόταση του Οικονόμου να μην καταφέρνει να αποδώσει το μέγεθος του αισθησιασμού που υπόσχεται, τα 90 λεπτά της παράστασης όμως κυλούν γοργά και ευχάριστα για το κοινό του Θεάτρου Θησείον που δεν χάνει ούτε λεπτό το ενδιαφέρον του χάρη στις συνεχείς ανατροπές. Ανατροπές που έχουν να κάνουν και με ένα ιδιόμορφο και εξίσου απολαυστικό παιχνίδι θεάτρου μέσα στο θέατρο.
Έλενα Γαλανοπούλου
