Διαβάσαμε κριτικές για την παράσταση FIT που παίζεται στο Θέατρο Βικτώρια και ξεχωρίσαμε ένα απόσπασμα από την κριτική του Ι.Πρωιμάκη στην propaganda.gr που περιγράφει την επίδραση του σκηνοθετικού σχεδιασμού στη δραματουργική δομή του έργου:
"Προσπαθώντας να αλαφρύνει την παράσταση και την κωμωδία της, στην ελληνική του διασκευή ο Δημήτρης Κομνηνός έχει αφαιρέσει αυτόν τον δραματουργικό μηχανισμό που σκιάζει θεατές και χαρακτήρες εξ ίσου, αφαιρεί όμως έτσι και την δραματουργική βαρύτητα απ’ το έργο του, μεταφέροντας το κέντρο βάρους απ’ την εύθραυστη φύση των ανθρωπίνων σχέσεων, στην κωμικότητα που μπορεί να συνοδεύει το στήσιμό τους.
Έχοντας εξαφανίσει απ’ την αφήγησή του το νήμα που δίνει στο πρωτότυπο έργο μια εντελώς διαφορετική ραχοκοκαλιά, ο Κομνηνός μεταχειρίζεται το μήνυμα του φακέλου σαν μια στιγμιαία, εντελώς παρεμπιπτόντως, αστυνομικού τύπου αποκάλυψη στο φινάλε του (κι ιδιαιτέρως προβλέψιμη, μάλιστα), κι ο βαθμός στον οποίο υποσκάπτει τον συναισθηματικό αντίκτυπο του έργου του Silver, γίνεται εκτυφλωτικά εμφανής όταν η παράσταση ολοκληρώνεται με μια καραμπινάτη περίπτωση αντικλιμακτικής δραματουργικής αφλογιστίας. Ευτυχώς, όταν ανάψουν τα φώτα έχεις να πάρεις μαζί σου την εκστατική ερμηνεία της Ζώγιας Σεβαστιανού και την σπαρταριστή μικρή εμφάνιση του Γιώργου Σουξέ, οι οποίοι απογειώνουν τους ρόλους της Νέσσα και του Καρλ, κάνοντας παράλληλα να φαίνεται τεράστια η απόσταση της ερμηνευτικής τους εμπειρίας από τον άτονο Σταμάτη Ζακολίκο και τον άγουρο Δημήτρη Παπαδάκη στους ρόλους των Άρλοκ και Μπόυντ αντίστοιχα".
Πηγή: propaganda
