Η Ζωή Καρασουλτάνη είδε την παράσταση του "Φιλοκτήτη" στο Θέατρο Δάσους, εμπνεύστηκε από τις ερμηνείες των εξαιρετικών ηθοποιών και έγραψε κριτική στο roadstory.gr.
"Αγαπητοί θεατές, το έργο που θα σας παρουσιάσουμε θα σας αρπάξει από το σήμερα και θα σας πετάξει πολύ πίσω, τότε που ο Άνθρωπος ήταν εχθρός του Ανθρώπου και η ζωή ήταν σκληρή και κάθε μήνας αιμορραγούσε τον δικό του πόλεμο".
Ήταν ένα απόσπασμα από την εισαγωγή του Φιλοκτήτη του Heiner Müller, που προσωπικά δεν μου άφησε καμία αμφιβολία ότι μιλάει για το σήμερα κι ας μη το έγραψε εν έτη 2014.
Σκηνοθεσία, φώτα, μουσική και –φυσικά- ερμηνείες κούμπωσαν τόσο αρμονικά που έκαναν την κατά τα άλλα βατή –ίσως και λίγο ανιαρή κατ΄εμέ- ιστορία του Φιλοκτήτη μια πολύ πολύ αξιόλογη παράσταση!
Η ημέρα έχει παραδώσει τα σκήπτρα της στη νύχτα ολοκληρωτικά και η παράσταση ξεκινά… Οι ζωηρές φωνές των παρευρισκομένων γίνονται ψίθυροι, ενώ όταν από το βάθος αρχίζει να ακούγεται η φωνή του Μιχαήλ Μαρμαρινού με την ιδιαίτερη χροιά της, ακούγονται πια μόνο ανάσες. Σύντομα η σκηνή γεμίζει με τους ηθοποιούς αλλά και με αντικείμενα, όπως μαδέρια, σιδερένιες βάσεις κ.α. (Τι τα θέλουν όλα αυτά;) Στο κεντρικό μέρος της σκηνής ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης ως Οδυσσέας και ο Αιμίλιος Χειλάκης στο ρόλο του Νεοπτόλεμου κάνουν «τραμπάλα» με τα σώματα, τις λέξεις, τα συναισθήματα… Πίσω τους, δίπλα τους, γύρω τους ο χορός, συμπληρώνει, διανθίζει, προσθέτει στοιχεί στο λόγο και την εικόνα.
Φάνηκε πως το cast των ηθοποιών –από τους τρεις κεντρικούς ήρωες μέχρι το χορό- επιλέχθηκε με εξαιρετική προσοχή κι ας «τόλμησαν» κάποιες ηλικιακές αποκλίσεις από τους γραμμένους δια χειρός Σοφοκλή ήρωες.
Ο «Φιλοκτήτης» φέτος το καλοκαίρι αποδεικνύει πως το ταλέντο, το μεράκι, η διάθεση για δουλειά και –θα το πω απλά- αυτό που λέμε το κιμπάρικο γούστο, μπορούν να κάνουν μια παράσταση πραγματικά άξια θέασης!
Πηγή φωτογραφίας: happyweek.gr
