Ανά πέντε στενά (λόγου σχήμα, μισής υπερβολής) υπάρχει και ένα θέατρο. Στην Αθήνα των μεγάλων αποστάσεων, της ψιλο-εσωστρέφειας και της αγωνίας. Ιστορίες, λυγμοί και κραυγές, αιτήματα και σαφείς ενδείξεις "ότι εμείς οι καλλιτέχνες δε βολευόμαστε με το αφ' υψηλού σερβίρισμα", μουσικές, σωπές. Χειροκρότημα. Ένας Τσέχωφ, ένας Μπρεχτ, ένας Μπέρνχαρντ, ένας Χειμωνάς. Και άλλοι. Λαμπροί άλλοι.
Στο Βικτώρια, στο Black Box, το "Fit" είναι μια περίπτωση ολοκληρωμένης ιστορίας με θέση στο σήμερα και στο μέλλον. Και στο μέλλον, αν οι δυσλειτουργίες που διαπερνούν κάθε είδους σχέση, που καθιστούν μια καθημερινότητα στυφή και αδιανόητη, συνεχίζουν να υπάρχουν. Γραμμένο από τον Νίκι Σίλβερ, με πολύ χιούμορ και παρατηρητικότητα, μέσα στα '90ς, το "Fit" συμπυκνώνει στο κύριο θέμα του το μείζον πρόβλημα της συμβίωσης, της αποδοχής, της ύπαρξης του "διαφορετικού", το πρόβλημα της κτητικής, πολλές φορές, αγάπης της μαμάς ή του μπαμπά, του φόβου να κοιτάξουμε γυμνό το είδωλό μας στον περίοπτο καθρέφτη. Θίγονται θέματα που έχουν να κάνουν με την καταπιεσμένη ομοφυλοφιλία, το AIDS και την περιθωριοποίηση που αυτό συνεπαγόταν (ή συνεπάγεται;), την αδυναμία του ανθρώπου να βρει τις ισορροπίες του, από τη στιγμή που ό,τι πράττει είναι μόνο εντός των συνόρων ενός μεγάλου "Εγώ". Η αποδοχή, η ηρεμία, ο ρυθμός της ισορροπίας στη ζωή είναι αποτελέσματα της αγάπης και των συνώνυμών της. Αγαπάω σημαίνει κάνω ένδοξο έναν άνθρωπο. Βγαίνω απ' τα σύνορά μου και πιάνω παλμό. Του έξω κόσμου, της γης ολόκληρης.
Η παράσταση την οποία διασκεύασε και σκηνοθέτησε ο Δ. Κομνηνός, δεν μπορεί παρά να φτιάχτηκε "κατόπιν νοερής κουβεντούλας" με τον Σίλβερ, αφού δεν στερείται ούτε δυναμικής, ούτε επικαιροποίησης, ούτε δηκτικού σχόλιου, ούτε γέλιου, ούτε συγκίνησης, ούτε, ούτε. Η καίρια Ζώγια Σεβαστιανού, σαν μικρή βομβίτσα, φέρνει -στη σκηνή και στο μυαλό- τα πάνω κάτω. Το εύρος της φωνής της, που δεν τοποθετείται σε συγκεκριμένο χρώμα ήχου, τη βοηθά να υπάρχει παντού με αποτελεσματικότητα και λάμψη. Έχει κάτι από την ιταλική βερσιόν του νεορεαλισμού και πολλή δύναμη. Ο Σταμάτης Ζακολίκος και ο Στέλιος Ψαρουδάκης, μπορούν να φέρουν στο νου σου κινηματογραφικούς ήρωες από ταινίες της εφηβείας, ξέρεις εκείνους τους γοητευτικούς ήρωες που σε προβλημάτιζαν, παρά την εξωστρέφειά τους. Ο Σταμάτης Ζακολίκος, ένας άνθρωπος που ψάχνει να κρατηθεί από κάπου που να θυμίζει αγάπη και ασφάλεια, γιατί ο ίδιος είναι ιδιαίτερα ανασφαλής και μετέωρος. Ένας χαρακτήρας με πάμπολλα ρεαλιστικά στοιχεία γι' αυτό και η ταύτιση του θεατή μαζί του είναι επόμενο και λογικό να συμβαίνει. Ο Στ. Ψαρουδάκης δεν είναι μόνο ο ωραίος της σκηνής, είναι μια όμορφη παρουσία με ταλέντο και προσοχή απέναντι στις απαιτήσεις του ρόλου. Ο Πάνος Ροκίδης, στο σώμα και τον χαρακτήρα του πουριτανού Καρλ, είναι μια αξιοπρόσεκτη δύναμη, που διατηρεί το στίγμα της μέχρι το τέλος. Ο αδέξιος χαρακτήρας, που υποδύεται, θα μπορούσε να είναι παγίδα για τον ηθοποιό, παρασέρνοντάς τον σε εύκολες και επιφανεικές συνθήκες γέλιου. Πράγμα που αποφεύγει και καλά κάνει. Ο Γιώργος Λυντζέρης παραδίδει έναν σκηνικό χώρο με εικαστική άποψη και απόλυτα εντός του κλίματος. Η πρωτότυπη μουσική του Ανδρέα Τρούσσα, πρωταγωνιστεί κι αυτή και είναι απαραίτητη. Η ατμόσφαιρα φτιάχνεται από τις ιδιοσυγκρασίες τους. Είναι άθροισμα διαθέσεων, χαρίσματος, σκέψεων και στόχων.
Αν είναι να πάτε στο Fit, στείλτε μου μετά τα σημειώματά σας στο inbox. Εγώ, όπως έχετε διαπιστώσει, είμαι της κουβέντας..
*****
Το FIT παρουσιάζεται στην καινούρια σκηνή BLACKBOX του THEATROVICTORIA. Πρόκειται για την αιχμηρή, μαύρη κωμωδία του «κακού παιδιού» του Μπρόντγουεϊ, Νίκι Σίλβερ (έργα του έχουν ξαναπαιχτεί στην Ελλάδα – «Χοντροί Άνδρες με Φούστες», «Μέρες Ραδιοφώνου», «Πτεροδάκτυλοι», κ.α.) σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Κομνηνού.
Η ΥΠΟΘΕΣΗ
Ο Αρλοκ Σιμσον (Σταμάτης Ζακολίκος) είναι ο αποκλειστικός κληρονόμος της αμύθητης περιουσίας του πατέρα του. Εδώ και πολλά χρόνια ζει μια μοναχική, σχεδόν ερημική ζωή. Όταν μια μέρα λαμβάνει ένα μήνυμα ότι ο πρώην εραστής του, πέθανε από πνευμονία, έρχεται αντιμέτωπος με την ιδέα της δικής θνησιμότητας και αμέσως κάνει εξέταση αίματος για τον ιο HIV, τα αποτελέσματα της οποίας δεν αντέχει να ακούσει. Καθώς περιπλανιέται στους δρόμους χαμένος στις σκέψεις και τους φόβους του, συναντάει τον Μποιντ (Στέλιος Ψαρουδάκης). Έναν πολύ όμορφο νεαρό ηθοποιό που υποδύεται έναν άγγελο σε μια παιδική παράσταση, στο πρόσωπο του οποίου ο Άρλοκ πιστεύει ότι βρήκε τον έρωτα της ζωής του. Τον προσκαλεί στο σπίτι του για ένα ποτό και ο Μποιντ αποδέχεται. Τότε, εισβάλει στο σπίτι η πληθωρική, πομπώδης, αλκοολική, μητέρα του Άρλοκ, η Νέσσα (Ζώγια Σεβαστιανού) - η οποία μόλις έχει αποφασίσει να αφήσει τον δεύτερο σύζυγό της, τον πουριτανό Καρλ (Πάνος Ροκίδης) - και του ανακοινώνει ότι σκοπεύει να μετακομίσει εκεί, μόνιμα. Όταν ο Αρλοκ, πηγαίνει να μαζέψει τα πράγματα της, η Νέσσα ανακαλύπτει το αντικείμενο του πόθου του γιού της, τον Μπόϊντ, και αμέσως αναλαμβάνει δράση. Έτσι ξεκινά μια τρελή συγκατοίκηση των τριών, γεμάτη ανατροπές, αποκαλύψεις και ξεκαρδιστικά απρόοπτα, η οποία εξελίσσεται σε ένα απρόσμενα όμορφο "ménage à trois" ….
ΤΟ ΕΡΓΟ
Το «FiT» πραγματεύεται τις δυσλειτουργικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων ανεξάρτητα από το φύλο ή τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό, τις δύσκολες σχέσεις μεταξύ γονιών και παιδιών ενώ εστιάζει και στις κοινωνικές συνθήκες γύρω από το χρήμα και τις εξαρτήσεις.
Ο Νίκι Σίλβερ δομεί τους ήρωες τού έργου του με βαθειά ανθρώπινη ματιά. Με καύσιμο το πηγαίο χιούμορ του, πετυχαίνει ένα αδιανόητο γεωμετρικό σχήμα, όπου όλοι είναι στα άκρα και στο κέντρο ταυτόχρονα.
Όλα στο έργο, όπως και στη ζωή, είναι απρόοπτα, ρευστά, αστεία ή δραματικά, κι όλα χαμένα αν δεν οδηγηθούν από το ένα και μοναδικό κίνητρο που μπορεί να ενώσει τους ανθρώπους. Την αποδοχή.
Παράλληλα, o Νίκι Σίλβερ θίγει ένα άλλο καυτό ζήτημα. Αυτό του ιού HIV. Το 1996, που γράφτηκε το έργο, η είδηση ότι είναι κανείς οροθετικός ισοδυναμούσε με θάνατο. Σήμερα, ο θάνατος έχει αποσυρθεί από την ασθένεια. Όμως η άγνοια που εξακολουθεί να επικρατεί γύρω από τον HIV (άγνοια, όχι τυχαία) η μισαλλοδοξία, η έλλειψη ανοχής, τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις σχετικά με διαφορετικούς τρόπους ζωής και διαφορετικές επιλογές, η προσκόλληση σε συντηρητικές παραδοσιακές ιδέες, η ανάγκη διαφοροποίησης, η ανάγκη αποστασιοποίησης από κάτι που θεωρείται επικίνδυνο και μπορεί να έχει επιπτώσεις στην ζωή, οδήγησαν στον στιγματισμό και την κοινωνική διάκριση των οροθετικών ατόμων. Έτσι με όχημα το βαρύ μήνυμα του έργου που συμπυκνώνεται στη λέξη ΑΠΟΔΟΧΗ, ο Δημήτρης Κομνηνός προσαρμόζει το έργο στις σημερινές συνθήκες που επικρατούν γύρω από το καυτό αυτό ζήτημα και αφήνει στο τέλος μια δροσερή, πηγαία γεύση αισιοδοξίας...
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
O Δημήτρης Κομνηνός υπό τους ήχους του Ανδρέα Τρούσσα που υπογράφει την πρωτότυπη μουσική, χρωματίζει, πάνω στο, αφαιρετικό σκηνικό του εικαστικού Γιώργου Λυντζέρη, όλο το φάσμα ανθρώπινων διαθέσεων και συναισθημάτων. Έχει χτίσει μια γρήγορη παράσταση με χιούμορ, ρυθμό και ένταση.
«Το έργο φέρει το στίγμα των μεγάλων συγγραφέων της παγκόσμιας δραματουργίας. Θίγει σε βάθος, με χιούμορ και ωμή ευθύτητα σχεδόν όλα τα καυτά θέματα που μας απασχολούν. Ειδικά σήμερα που είναι εμφανείς - πιο πολύ από ποτέ - οι συντηρητικές απόψεις μια πλατειάς πλειοψηφίας του λαού μας – απόψεις όχι άσχετες, με την αποτρόπαια οικονομική κρίση – όπου με τη συνδρομή της μισαλλόδοξης μεσαιωνικής εκκλησίας και μιας εγκληματικά άβουλης πολιτείας, όπου σχεδόν το σύνολο του πολιτικού κόσμου αγνοεί σκόπιμα έως και τις καταδικαστικές, εναντίον της χώρας μας, αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το Fit είναι αφοπλιστικά επίκαιρο καθώς συμπυκνώνει το ανθρωπιστικό και πιο αναγκαίο από ποτέ, μήνυμα, σε μια λέξη: ΑΠΟΔΟΧΗ!», σχολιάζει ο Δημήτρης Κομνηνός.
ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ:
“Ο Σίλβερ χτυπάει φλέβα χρυσού, όταν πρόκειται να γίνει αστείος. Κι εδώ είναι πράγματι, πολύ αστείος. Διότι, όσο πιο εξωφρενικός γίνεται τόσο πιο αστείος γίνεται" — NY Post.
“Ο Σίλβερ διαθέτει το σπάνιο χάρισμα να δημιουργεί δραματικές στιγμές που αποτελούνται από λαμπερό χιούμορ και μελαγχολική απελπισία"— NY Times
“O κόσμος είναι κωμικός και το σενάριο θα σας κάνει να γελάσετε. Είναι απελευθερωμένο και ωμό" — Village Voice.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση / διασκευή / σκηνοθεσία: Δημήτρης Κομνηνός
Σκηνικά / Κοστούμια: Γιώργος Λυντζέρης
Πρωτότυπη Μουσική: Ανδρέας Τρούσσας
Βοηθός σκηνοθέτης: Χάρης Τζώρτζης
Φωτογραφίες: Γεωργία Σιέττου, Στέλιος Δανιήλ
Σχεδιασμός αφίσσας και προωθητικού υλικού: Κωνσταντίνος Γεωργαντάς
ΠΑΙΖΟΥΝ (κατά σειρά εμφάνισης):
Σταμάτης Ζακολίκος
Ζώγια Σεβαστιανού
Πάνος Ροκίδης
Στέλιος Ψαρουδάκης
ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
Τετάρτη & Πέμπτη : 21.15
ΔΙΑΡΚΕΙΑ
80 λεπτά.
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
• Γενική είσοδος: 12 ευρώ
• Φοιτητικό/Ανέργων: 8 ευρώ
• Προπώληση εισιτηρίων: Γενική Είσοδος 10 ευρώ (για όλες τις ημέρες)
Viva.gr, 11876, Public, Παπασωτηρίου, Seven Spots, IANOS, Reload
ΤΗΕΑΤROVICTORIA
Μαγνησίας 5 και 3ης Σεπτεμβρίου 119
Τηλ.κρατήσεων: 210-8233125/6972964339
www.theatrovictoria.gr
