Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Πηγαίνοντας συχνά σε διάφορες παραστάσεις βλέπω καλό, λιγότερο καλό, ή κακό θέατρο. Όταν όμως πηγαίνω στις παραστάσεις του Νίκου Μαστοράκη βλέπω ΘΕΑΤΡΟ. Ακριβό και σπουδαίο ΘΕΑΤΡΟ. Και οι δουλειές του με κάνουν να νιώθω την μέθεξη που προσφέρει το ΘΕΑΤΡΟ αυτό! Κι αυτή την μέθεξη που εισπράττω, νιώθω έντονα πως την εισπράττουν πολλοί γύρω μου -απ’το θεατράκι της μικρής Επιδαύρου και το «Όνειρο θερινής νυκτός» στο Πειραιώς 260 και το «Άγγελοι στην Αμερική» κι από κει στη Φρυνίχου και το «Τζόρνταν», στο Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας και στο «Ξύπνημα της άνοιξης», την Επίδαυρο και την «Νεφέλες»…
Την ίδια αυτή μέθεξη ένιωσα και στο Ακροπόλ και την συνταρακτική-συναρπαστική του «Αγία Ιωάννα των σφαγείων». Κατάμεστο το θέατρο κι η παράσταση-πρόταση που έφτιαξε «κεντώντας» έκανε το κοινό-μεγάλο μέρος του ήταν νεαρά παιδιά και αυτό είναι σημαντικό!- να παρακολουθεί μαγεμένο της επί σκηνής δρώμενα, τον τρόπο που ο χαρισματικός αυτός σκηνοθέτης φώτισε τα δυνατά μηνύματα του έργου του Μπρεχτ μα και τη φοβερή διαχρονικότητά του. Μέσα απ΄την φόρμα του επικού θεάτρου ο συγγραφέας εξηγεί στο σύγχρονο άνθρωπο τον εξαιρετικά γερό μηχανισμό της καπιταλιστικής οικονομίας αλλά και την απόλυτη εξάρτηση όλων μας απ’ αυτόν, καθώς και την αδυναμία μας να ξεφύγουμε από το αδιέξοδο ενός συστήματος ολέθριου τόσο για τον άνθρωπο όσο και για τη φύση.
Στο Σικάγο του 20ου αιώνα διαδραματίζεται η ιστορία με τηνΙωάννα Νταρκ να δραστηριοποιείται στο Στρατό της Σωτηρίας και να έρχεται σε σύγκρουση με τον εκατομμυριούχο, ιδιοκτήτη σφαγείων Πιερμόντ Μάουλερ, μέχρι που ο χαρακτήρας της αποκτά πια μαρτυρική υπόσταση.
Σπουδαίο έργο, σπουδαία ανεβασμένο από τον Μαστοράκη που υπογράφει με δεινότητα και το σκηνικό και τα κοστούμια. Μεγάλο αυτού της δουλειάς η εξαιρετική μετάφραση του άξιου Γιώργου Δεπάστα και η καταπληκτική μουσική του Σταύρου Γασπαράτου. «Κέντημα» η διανομή που’ χει καταφέρει ο Μαστοράκης. Οδήγησε τον χαρισματικό Αιμίλιο Χειλάκη σε μια απ’ τις πληρέστερες ερμηνείες του-ο Μάουλέρ του,έχει και κυνικότητα και έπαρση κι αυθάδεια και κυκλοθυμία αλλά και ανθρωπιά. Λίγο μετά τον σπουδαίο Οιδίποδά του ο Χειλάκης ανεβάζει κι άλλο τον πήχη με μια ερμηνεία πολλών καρατίων- ίσως την πιο γερή της καριέρας του!Μεγάλη η γκάμα του Μάουλερ καθώς προχωρά η παράσταση, μεγάλη και η δεινότητα του Χειλάκη καθώς περνά απ’ τα διάφορα στάδια του ήρωά του. Η Βίκυ Βολιώτη στην Ιωάννα της πετυχαίνει ρεσιτάλ ερμηνείας- υψηλής αισθητικής ρεσιτάλ! «Γίνεται»με τρόπο αξιοζήλευτο η ηρωίδα του Μπρεχτ - φωτίζει την ανθρωπιά και την αθωότητά της,τις αγωνίες και την φιλανθρωπία της, την πικρία της και την απογοήτευσή της,το γκρέμισμά της,το κομμάτιασμά της - ο τελευταίος της μονόλογος συνταρακτικός! Και πλάι τους εξαιρετικοί, αληθινά έξοχοι η Ελένη Ουζουνίδου - σπουδαία μονάδα του θεάτρου μας! - η Γόνη Λούκα, ο Μιχάλης Οικονόμου, η Κίκα Γεωργίου, ο Άγγελος Μπούρας, ο Δημήτρης Δεγαίτης, ο Μίνως Θεοχάρης, η Δανάη Κατσαμένη, ο Λάμπρος Κτεναβός, ο Κωνσταντίνος Μαραβέλιας.
