ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΡΟΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ''ΑΝΤΙΓΟΝΗ'' ΤΟΥ ΑΝΟΥΪΓ

Καθισμένοι, σαν εμάς τους θεατές, οι ηθοποιοί του έργου, αρχίζουν να ξετυλίγουν μπροστά μας την ιστορία της Αντιγόνης και του σκοτωμένου αδελφού της που ο άρχοντας Κρέων δεν επιτρέπει να τον θάψουν. Όλα μετατρέπονται σε νέα ακούσματα, εξαιρετικά ποιήματα από το στόμα τους. Ο Ζαν Ανούιγ (1910-1987), με την άψογη γαλλική, καθολική παιδεία του, μας μετατρέπει από θεατές σε ήρωες του έργου του. Όλα όσα λένε είναι σημερινά, δίπλα μας, σκέψεις μας. Η λογική του συγκρούεται με το όραμα, την ελευθερία της Αντιγόνης. Και της μοίρας της. Όμως δεν πάσχει όπως ο Σοφοκλής στην τραγωδία του. Όλα θα συμβούν όπως ξέρουμε. Και ο Κρέων και ο γιος του – αρραβωνιαστικός της Αντιγόνης – παρά την αυτοκτονία του, είναι να πεθάνει.  Η μετάφραση του Μάριου Πλωρίτη ένα θαύμα. Πάνω της ο Γιάννης Μπέζος έκανε την έξοχη σκηνοθεσία του. Αναφέρω τους ηθοποιούς που έπαιξαν σ’ αυτή την μοναδική παράσταση, κατά σειρά εμφανίσεως: Γιάννης Στόλλας, Ελένη Κούστα, Ηρώ Μπέζου, Ντένια Στασινοπούλου, Παναγιώτης Κατσώλης, Δημήτρης Κανέλλος, Κωνσταντίνα Νταντάμη, Γιάννης Μπέζος, Κωνσταντίνος Τραφαλής.
 Ιδιοφυή τα σκηνικά – κοστούμια της Κέννυ ΜακΛέλλαν. Μοναδική η μουσική του Σταύρου Γασπαράτου.

Υ. Γ. Καθώς έβγαινα από το θέατρο θυμήθηκα τον ποιητή μας, Γιάννη Ρίτσο, πριν από λίγο καιρό είδα την Ισμήνη του, όπου μέσα της αναδύονταν η Αντιγόνη και η ιστορία της. Η ανατροφή της. Από μικρό κορίτσι. Ένα μεγάλο θεατρικό – ποιητικό μάθημα πάνω στο ίδιο θέμα, από άλλη σκοπιά.

Γιώργος Χρονάς