Ηθοποιός - με το ήττα κεφαλαίο! Που ποιεί Ήθος - κι αυτό με ήττα κεφαλαίο!-. Πως ποιείται Ήθος- με κεφαλαίο- επί σκηνής; Πρόκειται απλώς για μια ακόμα πολυφορεμένη έκφραση ή για κάτι το οποίο έχει αλήθεια; Βλέποντας κανείς στη σκηνή την Άννα Μάσχα, καταλαβαίνει ότι συμβαίνει το δεύτερο. Φέρει - κουβαλά ήθος επί σκηνής η έξοχη αυτή ηθοποιός που θεωρώ ότι είναι η καλύτερη της γενιάς της. Δεν θέλω να μειώσω άλλες - μια και δεν είναι λίγες οι ικανότατες συνάδελφοί της που έχουν ταλέντο κι εκτόπισμα. Η Άννα Μάσχα όμως είναι η ικανότερη, η πιο χαρισματική, η πιο ακριβή και ζηλευτή όλων…Από το Αμόρε-αχ πόσο πολύ μας λείπει το Αμόρε-που έκανε τα πρώτα δυνατά της βήματα,μέχρι την Επίδαυρο,το Εθνικό.Απ’τα μεγάλα θέατρα,στα λιλιπούτεια. Απ’τους Εξώστες, στα Φεστιβάλ. Μεγάλης γκάμας ερμηνεύτρια. Στις δύο δεκαετίες που μετρά στο θέατρο,έχει κάψει πολλά χιλιόμετρα παίζοντας συγγραφείς μεγάλους – Ευριπίδη, Ντοστογιέφσκι, Τσέχοφ, Μαριβό και με κορυφαίους σκηνοθέτες και έξοχους ηθοποιούς.
Ο πήχης συνεχώς κι ανεβαίνει.Δεν επαναπαύεται στις δάφνες, στις υμνητικές κριτικές, τα βραβεία και την αποθέωση του κοινού. Δουλεύει σκληρά, χωρίς να ξοδεύεται στα γύρω-γύρω από την τέχνη της - ασχολείται μόνο με την ουσία και για αυτό πετυχαίνει … κεντήματα ζηλευτά. Φέτος κάνει double score-στο εξαιρετικό Mistero Buffo και στις υπέροχες Ζωές των άλλων.
Έχω γράψει ήδη κριτικό σημείωμα για την δεξιοτεχνική της δουλειά στο πρώτο. Κι έρχομαι να προσθέσω την άποψή μου για τον ερμηνευτικό της οίστρο στις «Ζωές» που είδα τις προάλλες. Έξοχο το έργο του Όστερμάιερ, θαυμάσια η σκηνοθετική δουλειά της Αλίκης Δανέζη-Knutsen που φωτίζει τις πτυχές και τα μηνύματά του,συναρπαστικοί οι Μανόλης Μαυροματάκης, Φάνης Μουρατίδης και Γιώργος Συμεωνίδης στο πλάι της. Η ίδια όμως είναι που κλέβει παράσταση, που «κεντά» υποκριτικά, που συνταράσσει καθώς «γίνεται» η Κρίστα-Μαρία Ζίλαντ, η σημαντική ηθοποιούς του θεάτρου που διχάζεται ανάμεσα στην τέχνη που είναι ο ήλιος της και στο αίσθημα,φτάνοντας να προδώσει τον άντρα που αγαπά για να μην μείνει στο σκοτάδι των παρασκηνίων… Πως «μεταμορφώνεται»έτσι η Μάσχα. Πως «γίνεται»η όποια ηρωίδα καλείται να γίνει. Όλα είναι δουλεμένα και στην παραμικρή λεπτομέρεια. Η κίνηση και η εκφορά του λόγου,ο αέρας που φέρει ο ρόλος, η αλήθεια του και οι ιδιαιτερότητές του. «Γίνεται» η ηθοποιός που ζει μόνο απ’ το φως των προβολέων και την ανάσα του κοινού, που χωρίς αυτά κινδυνεύει να χαθεί από ασφυξία. Συγκλονιστικές οι σιωπές της, τα βλέμματά της, οι εκρήξεις της, ο τρόπος που είναι παρούσα κι όταν δεν μιλά, ο τρόπος που περπατά στην σκηνή στα ψηλά της τακούνια, ο τρόπος που κουλουριάζεται στο κρεβάτι, ή πίνει κρασί, αλλά κι ο τρόπος που τρέχει να ξεπλυθεί στο ντους απ’τη σεξουαλική συνεύρεση που είχε για να μην χάσει την ευκαιρία να παίζει,ο τρόπος που κοιτάζει τον άνθρωπο που αγάπησε και πρόδωσε.
Μεγάλη Ηθοποιός, επιτρέψτε μου να το γράψω και μη με θεωρήσετε υπερβολικό-που είμαι, αλλά όχι στην περίπτωσή της. Όσοι την βλέπετε στην σκηνή και την χαρήκατε φέτος στις δύο παραστάσεις της καταλαβαίνετε ακριβώς τι εννοώ.Οι υπόλοιποι σπεύστε να την απολαύσετε.Και στις «Ζωές των άλλων»και στο «Mistero».
Μην χάνετε χρόνο…
