Σε κάτι που συμφωνούν ο Νίτσε και ο Χριστός είναι η αγάπη. Η αγάπη που λείπει από τον κόσμο. Και γι’ αυτήν ο ένας σταυρώθηκε και ο άλλος, όταν έβαλε τα χέρια πάνω σ’ ένα άλογο που το χτυπούσε ο καβαλάρης του, τον έκλεισαν στο τρελάδικο. Μ’ αυτή την εισαγωγή, που διαδοχικά μας διηγούνται η Βασιλική Τρουφάκου και η Ελένη Ευθυμίου, αρχίζει το τρελό μαρτύριο της Τζίνα Ντέιβις μπροστά μας. Στη Τζίνα αρέσει να χαλάει τα λεφτά που κερδίζει από το στριπτιτζάδικο σε ρούχα και κραγιόν, κολώνιες. Όταν πεθαίνει ένας πελάτης της, άραβας, αρχίζει το κυνηγητό της, ως τρομοκράτισσας, από την αστυνομία και τα ΜΜΕ. Τον Τύπο. Η ηλεκτρονική μουσική της Λένας Πλάτωνος και τα βίντεο-κόμικς που πολλές φορές την συνοδεύουν, λαμπρά. Η Ελένη Ευθυμίου, και η Βασιλική Τρουφάκου, που επέλεξαν κομμάτια από το βιβλίο του Ρίτσαρντ Φλάναγκαν «Άγνωστη τρομοκράτισσα», εκδόσεις Άγρα, συν-σκηνοθέτησαν το έργο και έπαιξαν την Τζίνα Ντέιβις κι όλους τους ρόλους – αντρικούς και γυναικείους – μέχρι το φινάλε της εκλεκτής αυτής παράστασης μέσα σ’ ένα λευκό σκηνικό και αντικείμενα, όλα μελετημένα, έξοχα. Τζίνα Ντέιβις μπορεί να γίνει ο καθένας μας. Άθελά του. Κι από τότε αρχίζει το μαρτύριο που θα μπορούσε νάναι μια κωμωδία. Μα όμως δεν είναι.
Ο Γιώργος Μακρής στο ρόλο του αδύναμου – ελληνικής καταγωγής – αστυνομικού, που κάνει το καθήκον του, αυθεντικός.
Γιώργος Χρονάς
