Μία μεσήλικη γυναίκα εμφανώς καταθλιπτική μονολογεί μέσα στο ημισκότεινο διαμέρισμα της γεμάτο από κρεμασμένα ενδύματα - ποιητικά σύμβολα. Μαλώνει με το πουκάμισο του συντρόφου της που την παράτησε, θρηνεί στην ουσία για τη χαμένη νεότητα της, τραγουδάει ''Τα μάτια που δακρύζουνε'', ξεφωνίζει τουλάχιστον δέκα φορές μέσα σε 80 λεπτά τη λέξη ''πουτάνα'', σέρνει το γαμήλιο χορό της απελπισίας, κάπου δηλώνει και την άρνηση της να αναλάβει τη διεύθυνση των πολιτιστικών του χωριού της (!), κυρίως όμως καθίζει απέναντι της την απούσα μητέρα της και τη φέρνει αντιμέτωπη εκ των υστέρων με τις ευθύνες της.
Όλα αυτά διαδραματίζονται μία Παρασκευή και συγκεκριμένα μία Μεγάλη Παρασκευή, η οποία προσφέρεται για ενδοσκόπηση, σίγαση των ανθρώπινων παθών, μετάνοια και γνώση. Αυτή είναι η υπόθεση του καινούργιου έργου του καλού στιχουργού - συγγραφέα Δημήτρη Λέντζου, γνωστού από τις δισκογραφικές συνεργασίες του με τους συνθέτες Χρήστο Λεοντή και Μιχάλη Τερζή, που έκανε πρεμιέρα την Παρασκευή 5 Απριλίου στο θέατρο ''Αργώ'' στο Μεταξουργείο. Έχω την αίσθηση πως το πιο δυνατό κομμάτι του έργου είναι το κείμενο του Λέντζου, ο κορμός του δηλαδή. Κι ας υπάρχουν κι εκεί αδυναμίες, όπως λόγου χάριν το κλισέ πια του μοναχικού ανθρώπου που μαλώνει κυριολεκτικά με τα ρούχα του - το είπε πρώτος και καλύτερος ο μεγάλος Ιάκωβος Καμπανέλλης στο σημαντικό μονόπρακτο ''Αυτός και το παντελόνι του''. Πέραν αυτού, η παράσταση ως παράσταση έχει αρκετά προβλήματα. Και εξηγούμαι: αφού όλο το έργο είναι ένας μονόλογος που τον παίρνει εξ ολοκλήρου απάνω της η Ελένη Τζαγκαράκη, δε μπορώ να καταλάβω σε τι ακριβώς χρησιμεύουν τα ηχογραφημένα μέρη της φωνής της, στα οποία η ίδια σιωπά, κάνοντας κάποια σχόλια μόνο κατά τη διάρκεια τους. Εάν το εύρημα αυτό θέλει να λειτουργήσει ως την εξωτερίκευση των σκέψεων της ηρωίδας, το χαρακτηρίζω λανθασμένο στα όρια του ενοχλητικού, εφόσον μάλιστα η ηχογραφημένη φωνή καταλαμβάνει σχεδόν το ήμισυ της παράστασης. Έπειτα η Τζαγκαράκη, την οποία επίσης γνωρίζω από τις τραγουδιστικές συμμετοχές της σε δίσκους του Πάνου Τσαπάρα και του Δημήτρη Λέκκα, καταθέτει μία μετριότατη ερμηνεία. Η αμηχανία της με το που βγαίνει στη σκηνή αυτομάτως μεταφέρεται στον θεατή, που νιώθει σα να βλέπει ερασιτεχνική παράσταση. Οι νευρικές κινήσεις της, αυτά τα ''ίου-ίου-ίου'' που κάνει και το όλο στυλιζαρισμένο παίξιμο της προξενούν στο θεατή, όχι θλίψη δυστυχώς, αλλά μειδίαμα, για να μην πω γέλια. Δε μπορώ να αφήσω ασχολίαστο και τον κακό χειρισμό του θεατρικού χρόνου. Η παράσταση αυτή θα μπορούσε να διαρκεί 60 ή και 45 και όχι 80 λεπτά, διατηρώντας μόνο τον θρηνητικό ψυχολογικό χαρακτήρα του κειμένου και του ότι αντιπροσωπεύει συμβολικά η Μεγάλη Παρασκευή. Αντ' αυτού, ως φαίνεται κανείς δε λυπήθηκε το θεατή, ο οποίος νομίζει από ένα σημείο και μετά ότι τώρα θα πέσει το φινάλε, μα όλο και ανάβει πάλι το ανακριτικό φως πάνω απ' το κεφάλι της ηρωίδας και ο μονόλογος συνεχίζεται. Κρατηθείτε, όμως, γιατί ακολουθεί η ανατροπή, η οποία είναι ομολογουμένως μεγαλειώδης: Στο τέλος - τέλος ο θεατής μαθαίνει ότι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ παρακολούθησε μια ερασιτεχνική παράσταση! Η φωνή του υπεύθυνου των φυλακών γνωστοποιεί ότι όλο αυτό ήταν παράσταση, βασισμένη στη ζωή μίας ισοβίτισσας μητροκτόνου, η οποία ετοιμάζεται να περιοδεύσει σε όλα τα σωφρονιστικά ιδρύματα της χώρας! Κι εγώ τώρα κάνω κάποιες σκέψεις: αν όντως ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος θέλησε να στήσει συνειδητά μία ερασιτεχνική παράσταση, αποσπώντας επίσης τη συνειδητή ερασιτεχνική ερμηνεία της Τζαγκαράκη, το κατάφερε θαυμάσια. Και όχι μόνο αυτό, αλλά κατόρθωσε να δυναμώσει και το στοιχείο της έκπληξης, που υπάρχει στο φινάλε του έργου του Λέντζου. Γι' αυτό και αρχικά μίλησα για το κείμενο ως το πιο δυνατό ''χαρτί'', το ατού της παράστασης. Αλλά, βρε παιδιά, 78 ολόκληρα λεπτά έστω και ηθελημένου ερασιτεχνισμού μπροστά στα 2 λεπτά του ανατρεπτικού τέλους, πιστέψτε με, είναι too much ακόμη και για τον πιο καλοπροαίρετο θεατρόφιλο.
Ταυτότητα της παράστασης
«ΚΤΕΛ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ»
του Δημήτρη Λέντζου
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Ερμηνεύει: Ελένη Τζαγκαράκη
Βοηθοί σκηνοθέτη: Πηνελόπη Ζαλώνη, Κωστής Σαββιδάκης, Μαρία Βασιλοπούλου
Διάρκεια: 80 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Είσοδος: 10 ευρώ (γενική είσοδος), 5 ευρώ (ΟΑΕΔ, φοιτητές, συνταξιούχοι)
Παραστάσεις: Κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 9:00μμ
Χώρος: Θέατρο Αργώ, Ελευσινίων 15, Μεταξουργείο
Tηλ. κρατήσεων: 210-5201.684
