Πέντε «διαμάντια» - διαφορετικής αξίας το καθένα, αλλά «διαμάντια» το δίχως άλλο! Λυδία Κονιόρδου καταρχήν κι Ελένη Κοκκίδου, Μαρία Κατσανδρή, Ελένη Ουζουνίδου,Τάνια Παλαιολόγου. Ισχυρές δυνάμεις του θεάτρου μας. Σε ένα «πάντρεμα» που συναρπάζει, ένα «σμίξιμο» ζηλευτό, σε μια έξοχη παράσταση.
Ο άξιος Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος «επιστρέφει» στον «Κοινό Λόγο» του, την δουλειά- ψυχής που τον καταξίωσε ως σκηνοθέτη το 1997 και με νέα συναρπαστική διανομή μας «πλουτίζει» αληθινά. Ιδανικότερη διανομή δύσκολα μπορεί να πετύχει κανείς - η κάθε μια απτις πρωταγωνίστριές του είναι «ακριβή» και η ένωσή τους σπουδαία.
Οι πέντε εξαιρετικές Κυρίες του θεάτρου μας-η Τάνια Παλαιολόγου είναι η νεότερη, αλλά με ουκ ολίγες «νίκες» στο ενεργητικό της - «κεντάμε» με δεξιότητα με την σκηνοθετική καθοδήγηση του Θεοδωρόπουλου σε μια απ’ τις αρτιότερές του παραστάσεις! «Γίνονται» οι «ακριβές» ηρωίδες της Έλλης Παπακωνσταντίνου και «φωτίζουν» με συναρπαστικό τρόπο το θεατρικό οδοιπορικό από την Μικρασιατική Καταστροφή μέχρι τον Εμφύλιο που βασίστηκε σε αληθινές αφηγήσεις ανώνυμων γυναικών που σημαδεύτηκαν στην Μικρά Ασία, στην Καταστροφή, στην Σμύρνη, τον Πόντο,την Αθήνα, τον Πειραιά, την Ήπειρο από πολέμους, από φτώχεια, από θανάτους των πιο δικών τους. Ιστορίες με ψυχή, ερμηνευμένες με ψυχή. Κάθε μια ιστορία παίρνει σάρκα κι οστά μπροστά στα μάτια μας μέσα από τις υπέροχες ερμηνείες των πέντε ηθοποιών και φέρνει δάκρυα στα μάτια, σφίξιμο στο στομάχι-με τα τραγούδια τους να δίνουν ανάσες.
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω ποια ήταν καλύτερη. Ήταν όλες συγκλονιστικές! Η Λυδία περιγράφοντας πως ξεχώριζε μέλη του νεκρού της παιδιού σε ένα κομμάτι λευκό πανί, η Κατσανδρή που χόρευε λέγοντας «δεν χορεύω εγώ,ο γιος μου χορεύει», η Κοκκίδου που έλεγε για τους νεκρούς της κι έκοβε την ανάσα λες και σου μίλαγε για τους δικούς σου νεκρούς,η Ουζουνίδου που καθώς έσπαγε η φωνή της απ’ τον πόνο σε έκανε και σένα κομμάτια, η Παλαιολόγου που περπατώντας πάνω στον πάγκο κουβαλούσε τους δικούς της νεκρούς κόβοντάς σου τα πόδια. Πέντε εξαιρετικές θεατρίνες,ηθοποιάρες επιτρέψτε μου να γράψω, που με «μαέστρο» τον Θεοδωρόπουλο μας πρόσφεραν ακριβές στιγμής υψηλής τέχνης! Μην χάσετε την παράστασή τους όπου κι αν παιχτεί-στον Βύρωνα παίζεται στις 27 Ιουνίου!
