Καμιά φορά η αναζήτηση της λογικής χρειάζεται τους κώδικες του παραλόγου για να ''πιαστεί'' και να εδραιωθεί. Και τότε οι άνθρωποι ''γυμνώνονται'' καλύτερα, πετάνε στα μούτρα του άλλου τα εσώψυχα τους και ακολουθεί ένας λυτρωτικός κλαυσίγελος.
Η Ελένη Γκασούκα, δημιουργός των ''Ηρώων'', της ''Φουρκέτας'' και της ''Φτωχούλας του Θεού'', αυτή τη φορά ελκύεται από τις μπεκετικές ''Ευτυχισμένες ημέρες'' και το στοιχείο του σωματικού και ψυχικού εγκλωβισμού. Η ηρωίδα της, η μικροαστή μεσόκοπη Γωγώ, βρίσκεται ξαφνικά θύμα τροχαίου δυστυχήματος. Το αμάξι της έχει γίνει σμπαράλια κι η ίδια δε μπορεί να κάνει παρά ελάχιστες κινήσεις, βυθισμένη από τη μέση και κάτω στα συντρίμμια. Τουλάχιστον δεν υπάρχει περίπτωση να ανατιναχθεί, αφού έβαλε ''πέντε ευρώ βενζίνη''. Μοναδική της συντροφιά κάποιος dj, τα δελτία ειδήσεων και ο...Στέλιος Ράμφος που ξεπετάγονται από το ραδιόφωνο, το οποίο επίσης ''επέζησε'', και η Γωγώ ανοίγει μαζί τους διάλογο. Ουσιαστικά ολόκληρη η ζωή της δεν διαφοροποιείται από τα συντρίμμια που κρατούν τώρα εγκλωβισμένο το παρατημένο εδώ και χρόνια - συμφώνως με την ίδια - κορμί της. Ένας νεαρός που θα την πλησιάσει και θα ξυπνήσει έως και το απωθημένο ερωτικό της ένστικτο, στο τέλος θα τη ληστέψει και θα την αφήσει ανήμπορη.
Η ζωή παρ' όλα αυτά, όσο σκληρά φέρθηκε στη Γωγώ, άλλο τόσο την όπλισε με ένστικτο και με λαϊκή σοφία. Η εμφάνιση μιας κουκουβάγιας θα γίνει αφορμή για ένα break γέλιου μέσα στον παραληρητικό λόγο της, που φανερώνει στο σύνολο του την ύστατη μοίρα του ανθρώπου: μοναξιά, αποκλεισμός και απελπισία.
Κι ακόμη, η ''πολυτέλεια'' του ψυχιάτρου και των ψυχοφαρμάκων, η κατάθλιψη ως πάθηση των σύγχρονων κοινωνιών, η βλαβερή έλλειψη αγάπης και επικοινωνίας σε έναν κόσμο που καθημερινά εγκλωβίζει αμέτρητους ανθρώπους σαν την άτυχη Γωγώ του έργου.
Καλύτερη ηθοποιός από την καρατερίστα Ελισάβετ Κωνσταντινίδου δε θα μπορούσε ν' ανταπεξέλθει στο συγκεκριμένο ρόλο, που ισορροπεί μεταξύ κωμωδίας και δράματος με την πλάστιγγα να γέρνει σαφώς υπέρ της κωμωδίας. Γνώριμο τηλεοπτικό πρόσωπο η Κωνσταντινίδου, διάλεξε φέτος να αναμετρηθεί με ένα έργο ιδιαίτερο, ένα έργο αξιώσεων για θεατρόφιλους και όχι τηλεορασόπληκτους υπό μία αντιεμπορική οπτική, θα έλεγα. Διότι, αντιεμπορικό εκ φύσεως, αλλά και με όλα τα εχέγγυα να διαγράψει εμπορική επιτυχία, είναι ένα έργο στο οποίο ''παίζει'' μόνο ένας άνθρωπος και το καταπληκτικό ντεκόρ της Μαρίας Φιλίππου. Η καλλιτεχνική επιτυχία είναι δεδομένη: τη χρεώνονται ισόποσα και εξ ημισείας η μίνιμαλ σκηνοθετική γραμμή της σκηνοθέτιδας και συγγραφέως Ελένης Γκασούκα με την ερμηνευτική ωριμότητα και την αποφυγή όλων των τηλεοπτικών κωμικών κλισέ, μέσα απ' τα οποία γνωρίσαμε την Ελισάβετ Κωνσταντινίδου. Να περάσετε οπωσδήποτε από το Θέατρο Αθηνών και την παράσταση ''Εγώ, η Γωγώ''. Επί 75 λεπτά περνάς καλά κι ακόμη καλύτερα που αυτό δε γίνεται με τρόπο ανώδυνο!
info: Κάθε Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη στο Θέατρο Αθηνών (Παν/μίου & Βουκουρεστίου 10, Σύνταγμα)
