Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ
Όταν υπάρχει «ακριβό» έμψυχο υλικό έξι χαρισματικών ηθοποιών και ένας εμπνευσμένος σκηνοθέτης - δάσκαλος, μπορεί να επιτευχθεί απόλυτη θεατρική μαγεία ακόμα και σε ένα κενό χώρο,χωρίς το παραμικρό σκηνικό,χωρίς καν κοστούμια, χωρίς οποιοδήποτε εφέ, χωρίς ειδικά φώτα… Όταν υπάρχει ΤΑΛΕΝΤΟ αληθινό και ουσιαστικό, αρκεί για να καθηλώσει, συνεπάρει, σαγηνεύσει το κοινό.
Και στο θέατρο «Θησείον» και το «Mistero Buffo» υπάρχει πολύ κι «ακριβό» ταλέντο.
Ο Θωμάς Μοσχόπουλος που μας έχει «πλουτίσει» επί δεκαετίες με εξαιρετικές παραστάσεις του, σύστησε μια καινούργια ομάδα - δες «Επτάρχεια» - και με εξαιρετικούς συνεργάτες του στο πλευρό του έφτιαξε μια παράσταση-πρόταση, καθαρή, λιτή «φωτίζοντας» με έξοχο τρόπο το καυστικά σατιρικό σπονδυλωτό έργο του Ντάριο Φο.
Στο εξαιρετικού ενδιαφέροντος «Mistero Buffo» ο Φο μεταγράφει με ζηλευτό τρόπο τις εμβόλιμες σκηνές των μεσαιωνικών λειτουργικών δραμάτων στα κείμενα που του χάρισαν το Νόμπελ, όπου το θείο και το ανθρώπινο δράμα ξαναδιαβάζονται με τραγικωμικό τρόπο - σου έρχονται στα μάτια δάκρια άλλοτε από τα ξεκαρδιστικά γέλια κι άλλοτε από τις δραματικές κορυφώσεις των σκηνών - και με έντονο κοινωνικοπολιτικό σχόλιο και αντιεξουσιαστική σάτιρα.
Ο Μοσχόπουλος πετυχαίνει στο ανέβασμα του έργου αυτού μια απ’ τις πληρέστερες δουλειές του στο θέατρο-κέντημα συναρπαστικό η παράστασή του, φτιαγμένη με βελονιές περίτεχνες - ανάλογη λεπτοδουλειά έχει κάνει όμως και στη μετάφρασή του!-.
Ο ίδιος έχει καθοδηγήσει τους άξιους ηθοποιούς του σε υψηλού επιπέδου επιδόσεις. Ο ένας πιο καλός από τον άλλον-ο ένας πιο δεξιοτέχνης απ’τον άλλο! Ο Αργύρης Ξάφης «σαρώνει» την σκηνή και σαν τυφλός με ιδιαίτερο ιδίωμα και σαν Τρελός που συναντάει τον… Θάνατο και φλερτάρει - ερωτοτροπεί μαζί του. Κυρίαρχος των μέσων του, βρίσκεται στην πιο ώριμη σκηνική του κατάθεση. Ο μεγάλης γκάμας Θάνος Τοκάκης αρέσει στον σακάτη του, μα εκεί που αποθεώνεται από το κοινό είναι στην ιδιότυπη Ανάσταση του Λαζάρου που αλλάζει μέσα σε δευτερόλεπτα δεκάδες πρόσωπα! Απολαυστικότατος, με σκηνική άνεση και έντονη παρουσία ο χαρισματικός Γιώργος Χρυσοστόμου κάνει άρτια υποκριτική δουλειά στην Γέννηση του Γελωτοποιού. Εξαίρετος στις κωμικές σκηνές και συναρπαστικός στις δραματικές νότες - ειδικά στην περιγραφή του βιασμού της γυναίκας του ήρωα που έπαιζε… Η Άννα Καλαϊτζίδου κάνει καίρια ερμηνεία στην Μαρία στο Σταυρό-το πιο δραματικό κομμάτι της γερής παράστασης. Έξοχος στον Γάμο στην Κανά ο έμπειρος Κώστας Μπερικόπουλος - ο μεθυσμένος του είναι απ’τους πειστικότερους που έχουμε δει ποτέ σε σκηνή κι ο τρόπος που ξέρει να χειρίζεται την κωμωδία μοναδικός!
Άφησα τελευταία την σπουδαία Άννα Μάσχα - την ικανότερη και αξιότερη της γενιάς της. Τάλαντο ακριβό καταθέτει ψυχή επί σκηνής και διδάσκει υψηλή τέχνη στην «Παναγιά που συναντά τις Τρεις Μαρίες». Σπαρακτική στην Παναγιά - τα μάτια μου έτρεχαν δάκρια ασταμάτητα - που ζητάει άδεια για να πλύνει από τα αίματα τον κρεμασμένο στον σταυρό γιο της. Και έπειτα, πως αλλάζει μέσα σε λίγα κλάσματα δευτερολέπτων και γίνεται η Μαγδαληνή ή η Ιωάννα - πιο λαϊκή που την προτρέπει να γυρίσει σπίτι. Τι χαρισματικό πλάσμα, τι χάρη σκηνική, το βάθος ερμηνευτικό! Και όλοι μαζί ένα «ακριβό» σύνολο - απ’τα πιο «ακριβά» που’χω δει στα τριάντα χρόνια που παρακολουθώ θέατρο.
Τρέξτε…
