ΜΙΚΡΟ ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΧΑΜΗΛΩΝ ΤΟΝΩΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ - "THE MAN FROM EARTH"

Εδώ και καιρό άκουγα για μια παράσταση στο Αλκμήνη που γεμίζει το θέατρο, που αποκτά φανατικούς φίλους και μεταδίδεται -χαμηλόφωνα- από στόμα σε στόμα. Καθώς η ανάγκη για περισσότερη διαφήμιση δε φαινόταν επιτακτική, αφού το θέατρο έφτανε να γεμίζει ως και στα σκαλοπάτια, η παραγωγή αν και αρχικά είχε εκτιμήσει ως ικανοποιητικό το διάστημα ζωής της (Οκτωβρίου-Ιανουαρίου) στην ασφυκτιούσα από παραστάσεις Αθήνα, αποφάσισε τελικά να της δώσει παράταση μέχρι και τις 15 Απριλίου. Κάπου στις αρχές αυτής της παράτασης, η πορεία ανακόπηκε απότομα από τον θάνατο ενός ηθοποιού της, του Γιώργου Κατινά. Οι παραστάσεις έπαυσαν, πέρασαν κάποιες μέρες. Συνεργάτες και φίλοι, μόλις ξεπέρασαν (αν) το ισχυρό σοκ, αποφάσισαν να συνεχίσουν. Δε θέλησαν να αντικαταστήσουν τον Γιώργο. Μοιράστηκαν τα λόγια του. Αναρωτήθηκα πόση δύναμη θέλει αυτό απ' την πλευρά τους. Κάθε στιγμή πάνω στη σκηνή, κάθε ατάκα που θα έδινε πάσα στον πρώην "συμπαίκτη", τώρα πια θα κουβαλούσε κι άλλο φορτίο. Φορτίο που τους αγγίζει άμεσα, που τους προκαλεί ανά πάσα στιγμή να κλάψουν, που απειλεί με κάθε λέξη να σπάσει τη φωνή τους, όχι εκεί που ο ρόλος το επιτρέπει, εκεί που το μυαλό τους ξεφεύγει για κλάσματα του δευτερολέπτου κι απ' το έργο πάει στη ζωή.

Με όλη την αγωνία ενός θεατή:

την αγωνία αυτού που έχει μάθει για μια sold out παράσταση και θέλει πολύ να την παρακολουθήσει,

την αγωνία ενός ψυχρού ή και κακόπιστου θεατή που αναρωτιέται με τι κουράγιο τολμούν να το ανεβάσουν ξανά χωρίς να 'χουν περάσει μήνες από την απώλεια,

την αγωνία ενός μελαγχολικού θεατή που κινδυνεύει να ξεσπάσει σε κλάματα αν υποψιαστεί πως η "απουσία" ενός ηθοποιού εμπλέκει συναισθηματικά τους ηθοποιούς που θα παρακολουθήσει,

την αγωνία ενός θεατή που έχει την αγωνία όλων των θεατών με τους οποίους θα παραβρεθεί στην ίδια αίθουσα και ίσως δε ξέρουν το πίσω κείμενο αυτής της βραδιάς (της πρώτης μετά το συμβάν) κι ίσως ακόμη δεν προσέξουν την έλλειψη ενός από τους οκτώ ηθοποιούς που αναφέρονται στο πρόγραμμα κι ίσως δεν καταλάβουν γιατί τρέμουν κάποιες φωνές ή γιατί κομπιάζουν κάποιες λέξεις,

βρέθηκα στο Αλκμήνη, Δευτέρα βράδυ, για να παρακολουθήσω την παράσταση «Τhe Man from Earth».

Στα 80 λεπτά:

Κατάλαβα ότι δε χρειάζονται τσαρλατανισμοί για να φέρεις οριακά πριν την πλήρη άπνοια το κοινό που προσηλωμένο περιμένει την επόμενη ατάκα, δε χρειάζονται σπουδαία κοστούμια, ούτε χοροί και τραγούδια. Αυτό που συγκεντρώνει την προσοχή θα είναι πάντα μια καλή ιστορία και άνθρωποι να την λένε καλά. Όσο πιο δυνατή η ιστορία, τόσο μεγαλύτερη η προσοχή. Κι αυτό ισχύει από τα παλαιολιθικά χρόνια του Man.

Κατάλαβα ότι οι συντελεστές αποφάσισαν να το ανεβάσουν και πάλι, συνεχίζοντας την επιτυχημένη πορεία του, γιατί το βασικό ζήτημα του έργου, μακριά από επιστημονικές φαντασίες και καταστάσεις σασπένς, είναι ο θάνατος.

Κατάλαβα ότι τα έβγαλαν πέρα γιατί είναι επαγγελματίες. Ότι "άκουγαν" κάποιες ατάκες από μια φωνή που τώρα λείπει, ότι σκέφτονταν κάθε γραμμή που μεταφράστηκε από κάποιον που τώρα δεν είναι μαζί τους, ότι ανησυχούσαν ο ένας για τον άλλο -για την "παικτική" και τη ψυχολογική του κατάσταση- ανά πάσα στιγμή κι ότι έκαναν τα πάντα για να δούμε εμείς, το κοινό, μια παράσταση στην οποία δεν τρέχει τίποτα άλλο, πέρα από το έργο.

Στα 82 λεπτά, μετά από κάποιες "εξηγήσεις" του θιάσου κατάλαβα, ακόμη, ότι είναι λυτρωτικό να εκτίθεσαι ειλικρινώς στο κοινό αυτής της πόλης. Είτε αυτή η ειλικρίνεια αφορά στο καλλιτεχνικό σου αποτέλεσμα, είτε αφορά στη δύσκολη συνθήκη που σε φέρνει η ζωή προκειμένου να δείξεις αυτό το αποτέλεσμα (μπορεί το γεγονός αυτό να είναι η αιτία μιας "δύσκολης κατάστασης", αλλά τέτοιες καταστάσεις συμβαίνουν συνεχώς γύρω μας, με αιτίες που ποικίλουν π.χ. με ηθοποιούς που δυσκολεύονται να φτάσουν ακόμη και στο θέατρο εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων). Κι οι θεατές τους χειροκρότησαν πολύ.

Η μόνη μου αγωνία, στα 85 λεπτά, ήταν να πάει ακόμη καλύτερα αυτή η παράσταση. Κι όχι γιατί το αξίζουν οι συντελεστές της. Γιατί μ' έβαλε σε σκέψεις, απ΄τις οποίες αργώ να απεμπλακώ.

Στο «Τhe Man from Earth» του Jerome Bixby, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνας Νικολαϊδη και σε μια μετάφραση της τελευταίας με τη συνεργασία του Γιώργο Κατινά, παίζουν ο Δημήτρης Αλεξανδρής, η Νίκη Παλληκαράκη, ο Χριστόδουλος Στυλιανού, ο Ερρίκος Λίτσης, ο Νίκος Ποριώτης, η Κωνσταντίνα Μαλτέζου και η Μαγδαληνή Παλιούρα. Τα θαυμάσια βίντεο που περιλαμβάνονται στην παράσταση, καθώς επίσης τα trailer & teaser έχει κάνει ο Χρήστος Πυθαράς.

Υ.Γ.: Δεν ήθελα αυτό το σχόλιο να'ναι δακρύβρεχτο. Ελπίζω να μην.

Κ.Κ.

«Θυμάστε την ταινία "The Man from Earth", η οποία είχε κάνει αίσθηση πριν από λίγα χρόνια; Πρόκειται για την ιστορία του καθηγητή Τζον Όλντμαν, ενός…  φυσιολογικού ανθρώπου, αν εξαιρέσουμε βέβαια μια μικρή λεπτομέρεια. Την ηλικία του. Ο καθηγητής γεννήθηκε την εποχή του ανθρώπου Κρο Μανιόν και πλέον είναι 14.000 ετών. Ή τουλάχιστον έτσι ισχυρίζεται. Το σενάριο πάνω στο οποίο στηρίχθηκε η ταινία του Ρίτσαρντ Σένκμαν, γράφτηκε σε μια περίοδο 40 περίπου ετών από τον Jerom Bixby («Star Trek», «Twilight Zone» ) και σε αυτό στηρίζεται και το θεατρικό που ανεβαίνει στο θέατρο Αλκμήνη σε σκηνοθεσία της Κωνσταντίνας Νικολαϊδη. Σε ένα πάρτι λοιπόν προς τιμήν του καθηγητή, η αποκάλυψη από τον ίδιο αυτού του τρομερού μυστικού αναστατώνει την ερευνητική του ομάδα, η οποία προσπαθεί να διαψεύσει αυτόν τον ισχυρισμό, μπαίνοντας σε ένα συναρπαστικό παιχνίδι αποκαλύψεων, φιλοσοφίας, ιστορίας και μεταφυσικής.»

Από τη Μαρία Κρύου και το athinorama.gr

«THE MAN FROM EARTH»

Θέατρο Αλκμήνη

Αλκμήνης 12, Πετράλωνα, τηλ.: 2103428650.

Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 9.30 μ.μ.

Τιμές εισιτηρίων:  € 12, 8.

Κρατήσεις: 6951001133