Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ
Έχει κερδίσει με σκληρή δουλειά εξαιρετικά γόνιμο έδαφος στο χώρο ο αναμφισβήτητα χαρισματικός Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, πιστεύω όμως ότι με τον Συρανό του πετυχαίνει την πληρέστερη ερμηνεία του, σφραγίζοντάς μας με το σπαθί του-το σπαθί του ήρωά του-για πάντα. Χρόνια ονειρευόταν να «ντυθεί» τον ήρωα του Εντμόν Ροστάν,αυτό που κατάφερε όμως δίνοντας σάρκα και οστά στο όνειρό του αυτό είναι να «γίνει» εκείνος. Δεν τον ερμηνεύει, δεν τον ενσαρκώνει, δεν τον προσεγγίζει «Γίνεται» αυτός με δεξιοτεχνία, με μέτρο και με ακρίβεια, με δεινότητα, φωτίζοντας με ζηλευτό τρόπο όλες τις πτυχές του ήρωα: την δύναμη και την δυναμική του ,την ηρωική του υπόσταση, το θάρρος του στην μάχη, την ποιητικότητά και τον ρομαντισμό του, την τρυφερότητά του, το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό του και κυρίως το πάθος του για την Ρωξάνη. Ο Χαραλαμπόπουλος στη σκηνή του Παλλάς, έχει μεταμορφωθεί σε Συρανό –γίνεται αυτό το πλάσμα το ξεχωριστό που αγαπά παράφορα, που λατρεύει, που υπομένει, που σιωπά, που φλέγεται, που πονά, που κλαίει, που ολοφύρεται που πεισμώνει, που ρισκάρει, που δίνεται ολόψυχα στον έρωτά του. Έξοχος στις κωμικές νότες της ηρωικής κωμωδίας του Ροστάν, συναρπαστικός στις δραματικές κορυφώσεις του ήρωα-«κεντά» στην σκηνή του φινάλε που δεν μπορεί παρά να συνεπάρει-καθηλώσει-συνταράξει ακόμα και τον πιο δύσκολο θεατή. Ένας προσωπικός θρίαμβος του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου! Με την πολύτιμη αρωγή του Γιάννη Κακλέα που έχει φτιάξει μια απ’ τις πιο ατμοσφαιρικές και πλήρεις δουλειές του, ο ικανός ηθοποιός παίρνει «χρυσό»! Πλάι του στο ρόλο της Ρωξάνης επιτυγχάνει μια πολύ γερή ερμηνεία η Σμαράγδα Καρύδη. Πέρα απ’το ότι σαγηνεύει με την ομορφιά της-ο Ροστάν κάνει λόγο για πορσελάνινη ομορφιά κι εκείνη την έχει- είναι απολαυστική στην ρομαντική κι ευαίσθητη Ρωξάνη της και πετυχαίνει θαυμαστό αποτέλεσμα στο δραματικό φινάλε που αποκαλύπτει όλη την αλήθεια για τον Συρανό…Ο Όμηρος Πουλάκης, που είναι αναμφισβήτητα απ’τους ικανότερους ηθοποιούς της γενιάς του και μας έχει «κλέψει» με πολλές ερμηνείες του απ’την Επίδαυρο ως τα απόκεντρα και τις εναλλακτικές σκηνές, κάνει θαυμάσια δουλειά στον Κριστιάν του-πέρα απ’ την εντονότατη σκηνική παρουσία του, έχει κι εσωτερικότητα και μέτρο και αλήθεια ισχυρή. Ο Νίκος Αρβανίτης στον Κόμη Ντε Γκις του, φέρει στην σκηνή εμπειρία χρόνων και κύρος. Ευθύβολος κι άμεσος, ξέρει τον τρόπο να κάνει έναν μικρό ρόλο, διαμάντι! Μεγάλος άσος της παράστασης είναι το δίχως άλλο η Ευανθία Ρεμπούτσικα με τις θεσπέσιες μουσικές της να «πρωταγωνιστούν» σ’αυτήν-η επί σκηνής παρουσία της είναι εξαιρετικά εντυπωσιακή. Άλλος ισχυρότατος άσος της εν λόγω δουλειάς είναι ο Μανόλης Παντελιδάκης που μεγαλουργεί στα σκηνικά του μεταφέροντας μας από αίθουσες θεάτρου και μυρωμένες αυλές σπιτιών μέχρι σε μοναστήρια καπουτσίνων και σε αιματοβαμμένα πεδία μαχών. Εύα Νάθενα και Ελευθερία Ντεκώ «κεντάνε» η μια με τα έξοχα κοστούμια της και η άλλη με τους μοναδικούς φωτισμούς της.Master Chef της παράστασης ο Γιάννης Κακλέας που κατάφερε να «παντρέψει» όλους αυτούς τους άξιους συντελεστές με αποτελεσματικότητα και να μας «ταξιδέψει», να μας «μεθύσει» αληθινά ανεβάζοντας αυτόν τον ύμνο στον έρωτα στην σκηνή του «Παλλάς». Μια υπερπαραγωγή από τις πιο εντυπωσιακότερες που έχουμε χαρεί τα τελευταία χρόνια, μια πολυπρόσωπη δουλειά η οποία σίγουρα θα σας κατακτήσει-κερδίσει.
