Κάτω από την Ακρόπολη. Ένας ημιφωτισμένος πεζόδρομος με ανθρώπους που περπατούν αργά και ήρεμα. Σε ένα στενάκι κάθετο στον πεζόδρομο το Θέατρο Σφενδόνη. Η παράσταση αρχίζει στις 20:00. Μια κανάτα με γλυκό κρασί και μια με νερό πάνω σ' ένα τραπεζάκι στην είσοδο. Πίνουμε λίγο κρασί. Από ζήλεια γιατί είναι κατακόκκινο. Μπαίνοντας στην αίθουσα μπήκαμε σε έναν άλλο κόσμο. Σε έναν κόσμο φωτισμένο με νοσταλγία και αθωότητα. Τι ωραίο θέατρο. Τοίχος από παλιά πέτρα, ξύλινο ταβάνι πολύ ψηλό, ξύλινες κολώνες σαν κορμοί ζωντανών δέντρων. Είμαι στο βουνό, σκέφτηκα. Αύγουστο μήνα στο Μικρό Χωριό με τα έλατα.
Η Άννα Κοκκίνου αφηγείται αποσπάσματα από τα διηγήματα του Γεωργίου Βιζυηνού. Η Άννα Κοκκίνου είναι ένα έντιμο ταλέντο. Η Άννα Κοκκίνου είναι ένα σύμπαν από πολύτιμες κορυφώσεις, ένα πολυεργαλείο που δε γίνεται να μειωθεί η ταχύτητά του, η αντοχή του, η πρώτη του ολοκαίνουρια ορμή.
Η παράσταση «Μορφές από το έργο του Βιζυηνού» είναι μια σύνθεση έργων του Βιζυηνού, όπως «Το μόνον της ζωής μου ταξίδιον» και «Το αμάρτημα της μητρός μου».
"Ο Γεώργιος Βιζυηνός πέθανε σε ηλικία 47 ετών". "Τον είχα για μεγαλύτερο". "Σσσς, να τη!"
Σύντομη κουβεντούλα. Δύο ασπρομάλληδες άνθρωποι, ερωτευμένοι μιλούν σαν παιδάκια και ύστερα σωπαίνουν γιατί ο μονόλογος αρχίζει..
Η καθαρευουσιάνικη γλώσσα φτάνει στ' αυτιά σαν κανονική κουβέντα του κόσμου. Μόνο με τον Βιζυηνό το παθαίνω αυτό. " Η καθαρεύουσα του Βιζυηνού ανοίγει το δρόμο στη δημοτική, όχι μόνον γιατί οι ήρωες μιλούν στη δημοτική, αλλά κυρίως γιατί ο ίδιος ο συγγραφέας διακατέχεται από το λαϊκό αίσθημα." (Ακριβώς γι' αυτό που λέτε, κύριε Μπαλάσκα).
Όλα τα πρόσωπα πέρασαν από τη φωνή και το σώμα της Άννας Κοκκίνου. Μάνα, Πατέρας, Παππούς, Παιδί, Παιδάκι. Όλα. Σε έναν χώρο με μοναδικό αντικείμενο ένα τραπέζι. Το φως και η δύναμή του απέναντι στις χρονικές βαθμίδες και το συναίσθημα. Όλα τα μπόρεσε αυτή η γυναίκα. Με την ανήλικη φωνή της και το κορμί που έπαιρνε ρεύμα από τις λέξεις. Δύο ώρες μονόλογου σε έναν παράλληλο κόσμο από το παρελθόν που είναι και στο παρόν και που θα είναι και στο μέλλον.
Τον συγγραφέα τον παιδεύει δημιουργικά η πρώτη ηλικία. Η συναισθηματική ολοκλήρωση στα πρώτα βιώματα, οι αγάπες και η ζωή που την προστατεύουν εκείνοι που τον αγαπούν. Το παιδί φοβάται για τη ζωή του παππού του (ο παππούς παλεύει με τον άγγελο). Αμέσως ο θεατής της τέταρτης σειράς-εγώ συγκινείται. Ο παππούς μου και η δική μου αγωνία για το, αν θα παραμείνει αθάνατος όπως μου είχε υποσχεθεί.
Αυτή είναι η παράσταση: ένα κινούμενο πλάνο από φωνές και γέλια, κλάματα και χαρές, φόβους και αγωνίες. Πηγή τους: ένας άνθρωπος, μια σημαντική ηθοποιός. Πιο παιδί και από τις ολοκληρωμένες παιδικές φιγούρες που ανασαίνουν στις σελίδες του Βιζυηνού.
ΥΓ: (Από το πρόγραμμα) Μιά παράσταση που πρωτοανέβηκε τον Μάιο του 1993, εξακολουθεί να χτίζεται, εξακολουθεί να διαμορφώνεται, να εξελίσσεται στο χρόνο με νέα υλικά που προκύπτουν στη πορεία της ζωής και της δουλειάς - γιατί η παράσταση αυτή αποτελεί σημείο θεατρικού επαναπροσδιορισμού.
Τότε, η παράσταση ανέβηκε σε σκηνοθεσία του Δήμου Αβδελιώδη με την συνεργασία της Μίρκας Γεμεντζάκη. Φιλολογικός σύμβουλος και πολύτιμος συνεργάτης ο Βασίλης Διοσκουρίδης, την μουσική έγραψε ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, τους φωτισμούς ο Φίλιππος Κουτσαφτής, το κείμενο και την ερμηνεία του, η Αννα Κοκκίνου. Tώρα συνομιλητής και καλλιτεχνικός σύμβουλος είναι ο Νίκος Φλέσσας.
Οι Μορφές από το έργο του Βιζυηνού παίχτηκαν σε πολλά μέρη της Ελλάδας, στο εξωτερικό, έχει συμπληρώσει 800 παραστάσεις και θεωρείται σημείο αναφοράς και σταθμός στην ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου.
Παραστάσεις: Σάββατο & Δευτέρα στις 8μμ & Κυριακή στις 7μμ
Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ, 10 ευρώ φοιτητικό
Διάρκεια: 120 λεπτά
Θέατρο Σφενδόνη
Μακρή 4, Μακρυγιάννη, Αθήνα
τηλ. θεάτρου: 215.51.58.968
