Διάλεξα την περασμένη Τετάρτη επίτηδες. Είχαμε μάθημα αρχαίων με ένα κορίτσι της α' λυκείου.Της προτείνω το θέατρο "Σφενδόνη" και την Άννα Κοκκίνου. "Μέσα" μου απαντάει. Χωρίς μετάφραση-σκονάκι η Ξ., χωρίς να θυμώνω εγώ, χωρίς να μένουμε "αιώνες πάνω από τις λέξεις" του Θουκυδίδη. Ετυμολογία, χρονική αντικατάσταση, ομόρριζα, συνώνυμα, αντίθετα. Αγάπες που δεν ξεπερνάω μεν, αλλά που λέω και ένα "δε βαριέσαι", αλλού είναι η ουσία.
Ο Πελοποννησιακός πόλεμος στη σκηνή έτσι όπως τον κατέγραψε ένας φουτουριστικός πανεπιστήμονας, ο Θουκυδίδης. Ο πρώτος τρισδιάστος ρεπόρτερ της ανθρωπότητας. Η Άννα Κοκκίνου προσφέρει το α-πρόσμενο με τη δεινότητα της τέλειας κατασκευής. Σχεδόν αγνώριστη, τα μαλλιά της είναι πολύ κοντά και βαμμένα κόκκινα. Φοράει μαύρα ρούχα που της προσθέτουν όγκο και τη μεταμορφώνουν σε ένα πλάσμα που έχει μόνο φωνή για ταυτότητα. Καθισμένη σε αναπηρικό καροτσάκι που κινεί η ίδια (άλλοτε αργά άλλοτε γρήγορα, έχει σημασία), με φτερά που ανοίγουν διάπλατα, κλείνουν, με κινήσεις που ακολουθούν ευλαβικά τις κορυφογραμμές του κειμένου. Το ένα χέρι στο λάπ -τοπ, το άλλο στις σελίδες του. Επέλεξε κεφάλαια της ιστορίας που η σύνοψή τους γεννάει τα πιο σοφά συμπεράσματα. Βρέθηκε τρόπος ώστε η φωνή της να αλλάζει ηχόχρωμα. Άλλη φωνή για τους Αθηναίους, άλλη φωνή για τους Μηλίους. Στον γνωστό διάλογο.
Δεν είναι υπέροχο και άξιο θαυμασμού μόνο το ότι η σημαντική αυτή ηθοποιός έφτιαξε την πιο δυναμική συνθήκη να ακουστούν με προσοχή κομμάτια από το -τεράστιο- ιστορικό έργο, αλλά και η επιλογή του Θουκυδίδη από μόνη της.
Όταν σταματούσε και μας κοιτούσε στα μάτια: "οι άνθρωποι αναγκάζονται πάντοτε από φυσική ορμή να εξουσιάζουν εκείνους από τους οποίους υπερτερούν". Τότε έφευγε από το 427 π.Χ και ερχόταν στον δικό μας χρόνο. Και το' κανε πολλές φορές γιατί πολλές είναι και οι αποφθεγματικές αλήθειες που γράφει ο ίδιος ο ιστορικός σπρωγμένος από τη Μεγάλη Λογική. Όλες οι κατακλείδες είναι αποστομωτικές. Για όσα ξέρουμε και για όσα κυκλικά συμβαίνουν. Για την ιστορία που ξεμένει από φαντασία. Και κει κάπου τρομάζεις.
Γιατί η ακρίβεια στα αίτια και τα αποτελέσματα των πολέμων παραμένει αφοσπλιστικά ίδια.
Η σφαγή. Οι νεκροί. Η αγριότητα. Τι μπορεί να σκεφτεί ο άνθρωπος. Τι μπορεί να κάνει. Πόσο αντέχει να κλωτσάει πτώματα και να πολτοποιεί κρανία. Να καθιστά ως μόνιμη εικόνα την εικόνα της απώλειας, της γκρίζας αγωνίας, του ξεραμένου αίματος.
Εντυπωσιακό. Σε κάθε αιώνα υπάρχει πάντα ο κατάλληλος αριθμός εκείνων των σχιζοφρενών που είναι κάθε στιγμή έτοιμοι να κοπρίσουν τον πλανήτη.
Να ' στε καλά, όλοι εκεί στη "Σφενδόνη".
"Εγώ ο Θουκυδίδης ένας Αθηναίος"
Λόγω sold out επιτυχίας, ο "Θουκυδίδης" της Άννας Κοκκίνου παίρνει και δεύτερη παράταση μέχρι τις 15 Ιουνίου
Παραστάσεις:
Τετάρτη & Κυριακή στις 19.00
Παρασκευή & Σάββατο στις 20.00
