"Ραμόνα travel / η γη της καλοσύνης", μια παράσταση που δεν αφήνει απ' έξω ούτε ένα στοιχείο που θα μπορούσε να ονομαστεί κοινή μνήμη.
Τα ΚΤΕΛ ή αλλιώς τα "πρακτορεία" όπως συνηθίζουν να τα αποκαλούν στη Στερεά Ελλάδα είναι η πιο γρήγορη εικόνα του ρεαλισμού. Χωρίς το πεποιημένο ωραίο, ο κόσμος που υπάρχει στις στενάχωρες αναμονές είναι πιο κοντά σ' αυτό που γνωρίζεις ήδη από χθες.
Η Ραμόνα από το Διδυμότειχο έφυγε από το σπίτι της παιδί σχεδόν, 16 χρόνων. Έζησε πολλά χρόνια μεταξύ νύχτας και λαϊκής αποδοχής. Έκανε μεγάλο χαμό. "Έκαιγε χιόνια" και τραβιότανε με πάθος στα πέρα και τα δώθε του έρωτα. Πληθωρική και γενναιόδωρη στην ακρίβεια όπως η ηρωίδα που την υποδύθηκε στην Αποθήκη, της Πειραιώς 260. Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη. Όλες οι προτάσεις στη Θρακιώτικη διάλεκτο. Μίλησε τόσο φυσικά, όπως οι άνθρωποι που συναντάς και είναι εξωστρεφείς, εκτεθειμένοι, χωρίς φόβο. Χωρίς τίποτα.
Η επιστροφή στον τόπο της, στο σπίτι της αδερφής της, μετά από χρόνια τη μετακινεί στη χώρα της αποξένωσης.
Η Μπλανς των βόρειων διαδρομών.
Όλα γίνονται σε ένα σκηνικό σπιτιού, πολύ οικείο τoυ Άλλοτε. Το ψυγείο Izola που αν και "σκυλί" έπιανε συχνά πάγο, τα λιβάνια, οι εικόνες, τα αξεσουάρ της νοικοκυράς, το σιδερένιο κρεβάτι, τα πολύχρωμα χαλιά στο πάτωμα.
Τις μεγάλες κουβέντες τις ενίσχυαν τα τραγούδια που με τη συνοδεία ενός ακορντεόν "τα ' λεγε με την ψυχή της".
Μαύρο μου χελιδόνι από την αραπιά
άσπρο μου περιστέρι από τον τόπο μου
εσείς ψηλά πετάτε, για χαμηλώσετε
κι ανοίξτε τα φτερά σας και τα φτερούδια σας
Η Στέλλα, η αδερφή της (Λένα Δροσάκη) της έχει απόλυτη εμπιστοσύνη. Γι' αυτό και θα την ακολουθήσει πιστά στη λυτρωτική για όλους δολοφονία του Ζλατάν (Κρις Ραντάνοφ), (του Βούλγαρου συζύγου της Στέλλας) ο οποίος πριν καιρό είχε βιάσει τη Ραμόνα.
Ο εραστής της Ραμόνας (Δημήτρης Μοθωναίος) στο κρεβάτι, στο βάθος. Παρεμβαίνει κάπου- κάπου. Παρουσία- απουσία. Σαν περιττή σύλληψη.
Παρόλο που το κείμενο της Γλυκερίας Μπασδέκη θα μπορούσε να είναι λιγότερο σε ποσότητα πληροφοριών και μονολόγων, ωστόσο διατηρεί μια δυναμική μέχρι το τέλος γιατί ακριβώς δεν έχει να κάνει με αποστασιοποιημένες περιγραφές, αλλά με βιωμένες αλήθειες.
Την τάση για υπερβολή (και στο επίπεδο της σκηνοθεσίας. Σκηνοθεσία: Γιάννης Σκουρλέτης) την χειρίστηκαν με μετριοπάθεια οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές και ιδιαίτερα η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη η οποία ακόμη και μέσα στα όρια του μέτρου είναι μια παρουσία που δημιουργεί τη δική της ατμόσφαιρα.
Με τη φωνή, το σώμα, τη διάθεση να απλωθεί, να δώσει ρεύμα στον κόσμο που την παρακολουθεί.
Ναι, κράτησα και εγώ πολλές από τις φράσεις που υπήρχαν στα διάφανα ξεσπάσματα της Ραμόνας.
Και ξαναπίστεψα ότι η ζωή έχει την ψευδαίσθηση του αιώνιου μεγέθους μόνο, όταν τρέχεις να την προλάβεις.
Ερωτευμένος, περίεργος, περισσότερος από τις προδιαγραφές σου.
*Info
Κείμενο: Γλυκερία Μπασδέκη
Σκηνοθεσία: Γιάννης Σκουρλέτης
Μουσική: Κώστας Δαλακούρας
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ηλέκτρα Ελληνικιώτη
Σκηνογραφία: Γιάννης Σκουρλέτης, Δήμητρα Λιάκουρα, Περικλής Πραβήτας
Κίνηση: Τάσος Καραχάλιος
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Φωτογραφίες: Πάνος Μιχαήλ
