Μια παράσταση βαθιάς συγκίνησης είναι αυτή του «Αγαπητικού της βοσκοπούλας» που έφτιαξε με μεράκι, έμπνευση και δεξιοτεχνικό τρόπο ο άξιος Πέτρος Ζούλιας για το θέατρο «Παλλάς».
Το περίφημο βουκολικό ειδύλλιο του Δημητρίου Κορομηλά ευτυχεί στο ζηλευτό ανέβασμά του και η διαχρονική ποίησή του συναρπάζει και τον πιο δύσκολο θεατή, που από τη μια νιώθει δάκρυα στα μάτια του από τις δραματικές ανατροπές του και από την άλλη γλεντάει στις σκηνές του κεφιού με τα δημώδη τραγούδια και τους χορούς να δίνουν και να παίρνουν στην σκηνή.
Το «στοίχημα» των Αθηναϊκών Θεάτρων που αποφάσισαν να κάνουν «πρεμιέρα» με την δουλειά αυτή στις φιλόδοξες δραστηριότητές τους και του Πέτρου Ζούλια δεν ήταν διόλου «εύκολο» -αντιθέτως ήταν αληθινά τολμηρό και δύσκολο.
Μπορεί να κεντρίσει στο 2014 το κοινό ένα βουκολικό ειδύλλιο στο οποίο έχει κρατηθεί ο ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος; Κάποιοι θα το φοβόντουσαν και θα επέλεγαν για «πρώτη κίνηση »ένα δοκιμασμένο, «επώνυμο» μιούζικαλ με πρωταγωνιστές «κράχτες» ή κάτι «εύπεπτο».
Ο Διονύσης Παναγιωτάκης με την Ελένη Κούρκουλα αποφάσισαν να τολμήσουν εμπιστευόμενοι τον Πέτρο Ζούλια και ένα γερό θίασο καλών ηθοποιών. «Βούτηξαν» στα βαθιά και το αποτέλεσμα τους θέλει «νικητές». Η ιδέα να ανέβει το λατρεμένο έργο στο οποίο με πολύ ζηλευτό τρόπο εναλλάσσεται το δράμα με την κωμωδία, η ορθοδοξία με την δεισιδαιμονία, το φως με το σκοτάδι, αποδείχτηκε εξαιρετική, με το κοινό να αποθεώνει τους συντελεστές της στην πρεμιέρα.
Όλοι τους έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό για το εντυπωσιακό αποτέλεσμα-μια υπερπαραγωγή αξιώσεων που σέβεται απόλυτα τον θεατή της. Ο Ζούλιας πρώτος-πρώτος ,στην παράσταση αυτή πετυχαίνει ένα από τα πιο γερά ανεβάσματά του φωτίζοντας όλες τις πτυχές του έργου,με ατμόσφαιρες,αλήθεια και ακρίβεια με την αρωγή της Λιλής Πεζανού-το σκηνικό της κλέβει τις εντυπώσεις-, της Αναστασίας Αρσένη -στα κοστούμια των πρωταγωνιστών κυρίως-, της Ελευθερίας Ντεκώ-υπέροχοι οι φωτισμοί της-, τον Θοδωρή Οικονόμου-οι μουσικές του από τα ατού της δουλειάς-αλλά και της δυνατής ορχήστρας που βρίσκεται επί σκηνής.
Η παράσταση ευτυχεί και στους ερμηνευτές της: η κυρία Ρένη Πιττακή «κεντά»με τον τρόπο που γνωρίζει καλά και στην σκηνή που καταριέται, συγκλονίζει. Πολύτιμος και «ακριβός» πάντα ο Χρήστος Στέργιογλου, κερδίζει το κοινό με την αμεσότητά του. Στην Μαριώ της η Μαρία Πρωτόπαππα φτιάχνει μια λεπτοδουλειά που συναρπάζει και δίπλα της ο άξιος Βασίλης Μπισμπίκης «ντύνεται» με δύναμη τον Μήτρο –έχει έντονη σκηνική παρουσία και κύρος, στον καλύτερο ρόλο της καριέρας του. Εξελίσσεται κι «ανθίζει» η Ευγενία Δημητροπούλου που με κέρδισε με την Κρουστάλλω της, με τον Πάνο Βλάχο να ανεβάζει κι άλλο τον πήχη μέσα από σκληρή δουλειά.
Ευθύβολοι οι Χριστίνα Τσάφου, Ελένη Καρακάση, Νίκος Μαγδαληνός. Όσο για την σύμπραξη του αυθεντικού λαϊκού αοιδού Γιώργου Μαργαρίτη διόλου παράταιρη δεν είναι αφού ο Ζούλιας τον έχει «εντάξει» στο σύνολο με έξυπνο τρόπο-στην ερμηνεία του υπέροχου «Μια βοσκοπούλα αγάπησα», μας συγκίνησε βαθιά.
Πηγαίνετε στο «Παλλάς» και στον «Αγαπητικό της βοσκοπούλας» για να απολαύσετε την δυνατή παράσταση που φτιάχτηκε με αληθινό μεράκι και που προσφέρει ένα ταξίδι στην ελληνική ύπαιθρο του παρελθόντος…
