Η Κάτια Γέρου, η ευαίσθητη και παλλόμενη Κάτια του Θεάτρου Τέχνης, φέτος πρωταγωνιστεί στο "La Strada". μια θεατρική διασκευή που βασίστηκε στην ομώνυμη ταινία του Φελλίνι, που παρουσιάζεται στο θέατρο Βικτώρια σε σκηνοθεσία του Β. Νικολαΐδη και γράφει για το onlytheater.
Ίσως λίγα χρόνια πριν, την εποχή των "παχέων αγελάδων" και της "κανονικότητας", να μην είχαμε αντιληφθεί την αιχμηρότητα και το επείγον του κειμένου της Strada.
Λίγα χρόνια πριν, ως θεατές και ως καλλιτέχνες, ήμασταν χαλαροί και εφησυχασμένοι. Τώρα όχι πια. Έτσι τα μοτίβα της Strada ηχούν αλλιώς μέσα μας. Μας είναι οικεία. Την αναίτια βία την καταλαβαίνουμε: βγαίνει από ανθρώπους ζορισμένους και διαλυμένους ψυχικά.
Το αίτημα της αγάπης και την ανάγκη να είμαστε χρήσιμοι, τα καταλαβαίνουμε: είναι το μόνο αντίβαρο στην ζοφερή εποχή μας.
Την ανάγκη να ξαναβρούμε την ανθρωπιά μας την καταλαβαίνουμε: είναι η μόνη περιουσία τώρα που η φτώχεια μας ζώνει από παντού.
Αυτά τα θέματα αναπτύσσουν οι τσιρκολάνοι της Strada. Ερήμην τους, χωρίς επίγνωση. Γιατί τσιρκολάνοι είναι: αστείοι, απρόβλεπτοι και ανατρεπτικοί.
Γελάμε με τα χαριτωμένα ή τα φαρμακερά τους αστεία, μας κόβεται η ανάσα με τις δεξιότητές τους, ευφραινόμαστε με τις μουσικές τους, συμπάσχουμε με τα πάθη τους, μας εκνευρίζουν και την ίδια στιγμή τους κατανοούμε.
Ως θίασος, έχοντας περάσει διά πυρός και σιδήρου μέχρι να γίνει η παράσταση, ταυτιζόμαστε μαζί τους απολύτως. Μακάρι να ταυτιστούν και οι θεατές.
