Χρύσα: Σήμερα, είσαι το "Φιντανάκι" μας. Χάρης: Να γράψω κάτι με αφορμή τη σημερινή μέρα; Χρύσα: Μ' αρέσει. Αυτό. Τίποτε άλλο. Χάρης: Έγινε! Λίγο πριν ξεκινήσει η πορεία..17 Νοέμβρη, 15:56 ακριβώς.
Νοέμβρης του 1995. Η τηλεόραση στο σπίτι ανοιχτή από το απόγευμα. Οι γονείς καθηλωμένοι στον καναπέ παρακολουθούν μια πολύωρη ταινία με πολλές κροτίδες και σειρήνες. Κάθομαι σε μια γωνιά να δω κι εγώ. Μου αρέσουν πολύ οι ταινίες. Από τότε μου άρεσαν. Στην αρχή νόμιζα ότι είναι ο ρόμποκοπ, αλλά μετά κατάλαβα ότι κάποιο καινούριο επεισόδιο θα έβλεπαν οι γονείς μου, γιατί οι ρόμποκοπ ήταν πολλοί.
Οι ρόμποκοπ κυνηγούσαν κάτι περίεργους τύπους με κουκούλες και μαντίλια, που πετάγαν πέτρες και γυάλινα μπουκάλια που μόλις έπεφταν πάνω στους ρόμποκοπ έπαιρναν φωτιά! Αλλά οι ρόμποκοπ δε πάθαιναν τίποτα γιατί γι' αυτό είναι ρόμποκοπ, για να μην παθαίνουν τίποτα. Ο ρόμποκοπ ήταν από τους αγαπημένους μου ήρωες. Αδιάφθορος, αδέκαστος, δίκαιος, άτρωτος. Όμως οι άλλοι ποιοι ήταν; Αυτή η ταινία ήταν πολύ περίεργη..πρωτοποριακή και δεν πολυκαταλάβαινα τι γινόταν: Στους γονείς μου άρεσαν πολύ αυτά τα πρωτοποριακά. Τους άρεσε πολύ να βλέπουν ταινίες με κάποιον κύριο να μας εξηγεί τι βλέπουμε, γιατί υπάρχουν και άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν τι βλέπουνε και χρειάζονται κάποιον να τους βοηθήσει.
Ο Αφηγητής, μου είπαν. Ο Αφηγητής συνεχώς μια καινούρια λέξη έλεγε και ξανάλεγε: «οι ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ». Ααααα! Αυτοί είναι οι κακοί που κυνηγάνε οι Ρόμποκοπ. Πού θα πάει θα τους εξολοθρεύσουν, δεν μπορεί! Η ταινία όμως κρατάει πολύ και οι γονείς μου δε μ’ αφήνουν να δω άλλο.
Την άλλη μέρα ρωτάω τον πατέρα μου για το τέλος της ταινίας. Τους έπιασαν τους κακούς, παιδί μου, είπε. Ναι, το ήξερα, ο ρόμποκοπ πάντα κερδίζει στο τέλος.
Περίεργο, αλλά για πρώτη φορά λυπήθηκα, που κέρδισε ο ρόμποκοπ.
Από τότε κατάλαβα την αξία της ΑΦΗΓΗΣΗΣ.
Χρύσα Φωτοπούλου
*Ο Χάρης Τζωρτζάκης, αυτόν τον καιρό, είναι σε πρόβες. Στο θέατρο "Χώρα" με τον Δημήτρη Λιγνάδη για το "Κρίμα που είναι πόρνη" και στο θέατρο "Πορεία" με την Έλενα Καρακούλη για το "Η γυναίκα απ' τα παλιά".
