Με αφορμή τις πρόβες της "Αντιγόνης" , η πάντα δραστήρια και δημιουργική Τζωρτζίνα Κακουδάκη, σκηνοθέτης της παράστασης που ανεβαίνει σε συμπαραγωγή με τους 4frontal για το εφηβικό κοινό, γράφει για το onlytheater για την αναμέτρηση με τα μεγάλα κλασικά κείμενα και το δικό της "ταξίδι" στην τραγωδία.
Bέβαια η ενασχόληση με τα κλασικά έργα είναι μια μεγάλη αναμέτρηση. Τα νοήματα είναι πυκνά, οι προτεινόμενες συνθήκες οι πιο περίπλοκες που μπορεί να φανταστεί ποτέ ανθρώπινος νους, το αξιακό και θρησκειολογικό σύστημα πολύ μακρινό από εμάς, και στο επίπεδο του σκηνικού αποτελέσματος, της φόρμας της αρχαίας τραγωδίας,... όλα έχουν ειπωθεί.
Ως προς την Αντιγόνη μάλιστα, ο ανταγωνισμός με το θηρίο δε σταματά πουθενά. Καθένας μετά τα 15 του λογικά γνωρίζει, έχει κάνει στο σχολείο, το κείμενο της Αντιγόνης, ξέρει απέξω μερικά SOS, δεν ξέρει όλο αλλά συνήθως μέρη του έργου, συνοδευόμενου με διάφορες πραγματολογικές παρατηρήσεις, με ιδανικές απαντήσεις για διαγώνισμα. Αυτή η μνήμη, μαζί με τις απόρθητες ερμηνείες για το πώς πρέπει να παίζεται το Αρχαίο δράμα από τα ιερά τέρατα της υποκριτικής και της σκηνοθεσίας, δημιουργούν τόσα στερεότυπα για το τι παίζουμε, πώς και για ποιο λόγο, που ακόμα και στις πρόβες πολλές φορές με δυσκολία απομακρυνόμαστε από τις συνολικές μας μνήμες.
Η αγωνία της πρόβας παραμένει σταθερή. Πώς μπορεί ο λόγος του Σοφοκλή, χωρίς μετακίνηση στο σήμερα, χωρίς διασκευή, χωρίς απλοποίηση, να θυμίζει το λόγο της αρχαίας τραγωδίας και να είναι παράλληλα ένα σύγχρονο θέαμα που συνδιαλέγεται με την εποχή, τα σημερινά διλήμματα, ένα έργο που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια των θεατών, που έχει σασπένς, ένα λόγο ύπαρξης, που μπορεί να συγκινήσει και να εκπλήξει.
Το να αποφύγει κανείς τα κλισέ είναι δύσκολο. Το να μην κουνάει διδακτικά το χέρι μέσα από ένα έργο είναι μια μόνιμή μας αγωνία, στα 6 χρόνια που με την ομάδα 4frontal κάνουμε εφηβικό θέατρο. Απορρίπτουμε πολλές μας αρχικές ιδέες, ψάχνουμε συνέχεια μια ανατροπή για τη σκηνή, μια προσωπική αλήθεια, που θα μπορούσε να πείσει έναν νεότερο από εμάς να συμμετάσχει σε μια κοινή εμπειρία.
Με την Αντιγόνη μας έχουμε βέβαια και άλλα θέματα να διαχειριστούμε κάθε φορά που παίζουμε. Γιατί εκτός από το θέατρο του Νέου Κόσμου, που παίζουμε κάθε Κυριακή με ωραίο ήχο, φώτα, ψευδαίσθηση και ατμόσφαιρα τις καθημερινές, με πρώτη παράσταση αυτήν την Πέμπτη παίζουμε σε σχολεία, σε τυχαίες αίθουσες τάξης, πολλαπλών χρήσεων, θεατράκια, γυμναστήρια... Η Αντιγόνη ως σκηνική πράξη πολλαπλασιάζεται διαρκώ,ς γιατί οι ηθοποιοί και η σκηνοθετική σύνθεση πρέπει από κατασκευή να μπορούν να προσαρμοστούν στις συνθήκες της πραγματικότητας και να αντικαταστήσουν ό,τι μπορεί να βοηθήσει ένα θέαμα να υπάρξει επί σκηνής. Οι ηθοποιοί φτιάχνουν την ατμόσφαιρα, θέτουν τα όρια της σκηνής και της διάδρασης με τους θεατές και βέβαια όλα αυτά τα χρόνια εμπειρίας της σταθερής μας ομάδας μας δίνει την αυτοπεποίθηση ότι θα τα καταφέρουμε και με την τραγωδία...Τα υπόλοιπα θα τα δείξει η σκηνή....
H παράσταση " Αντιγόνη" παρουσιάζεται κάθε Κυριακή στο Θέατρο του Νέου Κόσμου για το κοινό και τις καθημερινές σε σχολεία.
Α.Κ.
