O σπουδαίος Δημήτρης Καταλειφός, αυτός ο ακαταπόνητος εργάτης του θεάτρου, μπορεί να εμφανίζεται στην "Εκδοχή του Μπράουνιγκ" του Ράτιγκαν στο θέατρο Εμπορικό, παράλληλα όμως επιστρέφει σε ένα έργο που αγαπάει ιδιαιτέρως και τον έχει στιγματίσει , τον " Γυάλινο Κόσμο" του Τ. Ουίλιαμς στο Θέατρο Εμπορικόν και πάλι.Ανάμεσα λοιπόν σε πρόβες και παραστάσεις γράφει αποκλειστικά για το onlytheater για το νέο του εγχείρημα και μοιράζεται μαζί μας τις μνήμες του.
"Όχι, δεν πήγα στο φεγγάρι, πήγα πολύ πιο μακριά." Ο τελευταίος μονόλογος του Τομ στον "Γυάλινο κόσμο". Με αυτό το μονόλογο τελείωσα τη σχολή του Πέλου Κατσέλη το 1975. Σήμερα,σχεδόν σαράντα χρόνια μετά,ξαναλέω τα ίδια λόγια σε νέα μετάφραση. Δυσκολεύομαι να τα μάθω γιατί συνεχώς ξεπηδούν φράσεις από την παλιά μετάφραση, σαν σπίθες από τη νιότη μου.
"Ο χρόνος είναι η μεγαλύτερη απόσταση που χωρίζει δυο τόπους", συνεχίζει ο Τομ. Τότε σε μια μικρή σκηνή της σχολής. Τώρα στη σκηνή του θεάτρου "Εμπορικόν". Τόσο μακριά το 1975, αλλά ταυτόχρονα και τόσο κοντά... Σαν πολύ παλιά, αλλά και σαν χτες.
Ώρες ώρες ο χρόνος στη ζωή μας μοιάζει τόσο με το χρόνο στα όνειρά μας... Τόσο ελαστικός, αλλά και τόσο πειστικός σε κάθε εκδοχή του.
Σε ευχαριστώ, Τομ, που μου δανείζεις και πάλι τα υπέροχα λόγια σου...
Α.Κ.
