Η καλή ηθοποιός Ταμίλα Κουλίεβα πέρα από τις " Φόνισσες της Παπαδιαμάντη του Α. Ρήγα που εμφανίζεται αυτή την περίοδο, έχει αναλάβει και τη μετάφραση της θεατρικής διασκευής του Ρώσου συγγραφέα Μ. Μπουλγκάκωφ πάνω στο μυθιστόρημα του Θερβάντες " Δον Κιχώτης" που ανεβάζει ο Γιάννης Λεοντάρης στο Κ. Β.Θ.Ε. Πρόκειται για ένα έργο που πρώτη φορά μεταφράζεται αλλά και παίζεται εκτός Ρωσίας. Εμείς τη βρήκαμε και μιλήσαμε μαζί της για τον πλούσιο θεατρικό της χειμώνα.
Μεταφράζετε για το Κ.Β.Θ.Ε μια ρώσικη διασκευή του Δον Κιχώτη από τον Μ. Μπουλγκάκωφ. Μιλήστε μας για το έργο. σε ποια σημεία διαφέρει από το το μυθιστόρημα του Θερβάντες;
Το μυθιστόρημα του Θερβάντες είναι ποταμός, ένα θεατρικό έργο πρέπει πρώτα απ' όλα να διέπεται από τους κανόνες που επιβάλει η θεατρική οικονομία και η σύμβαση της μεταφοράς του.
Μέτα το έργο το έκανε διασκευή ένας σημαντικότατος συγγραφέας ο Μ. Μπουλγκάκωφ , το 1937 στην νεαρή τότε μόλις 20χρονη Σοβιετική Ένωση. Στην κορύφωση της βάρβαρης σταλινικής περιόδου που ευνούχιζε κάθε μορφή ελευθερίας!
Ο βασικός άξονας λοιπόν γύρω από τον οποίο κινείται η διασκευή, είναι η ελευθερία. Γι' αυτό ακριβώς το λόγο το έργο είναι επίκαιρο και σήμερα. 77 χρόνια μετά τη διασκευή του το ζήτημα της ελευθερίας, ή αν θέλετε της αιχμαλωσίας του ατόμου, παραμένει ζωτικό. Κι όπως λέει ο Δον Κιχώτης του Μ. Μπουλγκάκωφ: "Μου στέρησαν το πιο πολύτιμο δώρο που ανήκει στον άνθρωπο - μου στέρησαν την ελευθερία! Παντού στον κόσμο υπάρχει το κακό, αλλά χειρότερο κακό απ' το να είσαι αιχμάλωτος δεν υπάρχει".
Τι είναι τελικά ο δον Κιχώτης; Τι συμβολίζει; Υπάρχει ένας δον Κιχώτης μέσα μας, σε όλους μας;
Μέσα από τον Δον Κιχώτη, ο συγγραφέας προσπαθεί να επαναπροσδιορίσει την έννοια και το σκοπό της ανθρώπινης ύπαρξης. Γιατί αυτό που μας κάνει ανθρώπους είναι η περιπλάνηση και όχι η εγκατάσταση. Αν πάψουμε να αναζητούμε, να παλεύουμε, να ανακαλύπτουμε καινούργιους ορίζοντες, θα πάψουμε και να υπάρχουμε. Επιβάλλεται να υπάρχει ένας Δον Κιχώτης μέσα μας.
Τι σας συγκινεί εσάς σε αυτή την ιστορία;
Το αίτημα μιας ευκαιρίας, μιας ζωής, μιας μέρας, μιας στιγμής. Η ανάγκη να κατανοήσει ο άνθρωπος τη μοναδικότητα της ύπαρξής του. Όπως λέει ο Δον Κιχώτης: " 'Οταν θα τελειώσει η μέρα μου, Σάντσο, δε θα έχω δεύτερη".
Ποιες οι δυσκολίες να μεταφράσεις ένα τόσο σπουδαίο κείμενο. Οι μεταφραστές μιλούν πάντα για το πένθος της απώλειας του νοήματος...
Η δυσκολία πάντα βρίσκεται στη συνέπεια. Κατά πόσο δηλαδή καταφέρνεις οι λέξεις σου να αποτυπώνουν καίρια τον τρόπο με τον οποίο εκφράζονται οι χαρακτήρες. Ο συνδυασμός του ποιητικού λόγου του Δον Κιχώτη με το λαϊκότροπο Σάντσο...
Μιλήστε μας για την παράσταση σας και το ρόλο σας στις "Φόνισσες της οδού Παπαδιαμάντη".
Η Ρόζα για μένα, είναι σημείο αναφοράς στα εφηβικά και φοιτητικά μας χρόνια. Τότε που θέλαμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Μια γυναικά που προσκολλημένη στην επανάσταση, προσπαθεί να διασώσει την αθωότητά της. Η παράσταση είναι κομμάτια ενός παζλ από ανθρώπινες ιστορίες, με κυρίαρχο άξονα τη γενναιοδωρία ψυχής. Να αφήσουμε στην άκρη τον εγωκεντρικό εαυτό μας και να αναγνωρίσουμε τη σημασία της προσφοράς.
Είναι μια παράσταση εντελώς διαφορετική από όσα έχετε κάνει μέχρι σήμερα. Τι σας κινητοποίησε;
Ακριβώς αυτό. Ότι είναι κάτι διαφορετικό απ' όσα έχω κάνει μέχρι σήμερα. Η ανάγκη της αναζήτησης και της περιπλάνησης. Ο Δον Κιχώτης που λέγαμε. Να δοκιμάζω και να δοκιμαζομαι. Το αγνωστο είναι πάντα ελκυστικό.
Ετοιμάζετε κάτι άλλο για φέτος;
Στη ζωή μου ένα μεγάλο και σημαντικό κομμάτι είναι αφιερωμένο στη διδασκαλία (Δραματική Σχολή "ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ" ). Κατά τα άλλα,όπως λέει και το τραγούδι: "Εμείς κινήσαμε γι' αλλού κι αλλού η ζωή μας πάει". Κάνω σχέδια, αλλά ως γνωστόν όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο Θεός από ψηλά γελάει.
Σας ευχαριστώ.
Κι εγώ.
Α.Κ.
