Το “If Only…” είναι μια επαναπροσέγγιση του κλασικού παραμυθιού των αδερφών Grimm, «Χιονάτη». Στημένη σε ένα περιβάλλον ονειρικής πραγματικότητας με την αισθητική του 1930, η παράσταση είναι μια μελοδραματική εκδοχή αυτού που συχνά θυμόμαστε ως ένα γλυκό παραμύθι.
Μίλησα με τον Στέφανο Αχιλλέως και έτσι ντυμένο με τις τιράντες και το καβουράκι που τον είδα ήθελα να κρύψω τη σύγχρονη τεχνολογία μου και να βγάλω ένα μπλοκάκι, όπως οι παλιές δημοσιογράφες. Και να γράφω και να γράφω. Και μετά να συνεχίσω στη γραφομηχανή μου.
Στο Bios, στην Πειραιώς ,τα υπόλοιπα με τις Χιονάτες και τις αμαρτίες. Αλλά πριν, διαβάστε τα παρακάτω. Ο άνθρωπος αυτός, ο Στέφανος δηλαδή, μπορεί να είναι και μπερμπάντης και εσωστρεφής του κανόνα. Και όλα αυτά χωρίς να βγάλει άχνα, στη σκηνή.
Για πες, Στέφανε. Πες.
Ο πατέρας της Χιονάτης είναι ένας εκκεντρικός χαρακτήρας. Λάτρης του χορού με έντονη σεξουαλική ενέργεια. Αφήνει πίσω του τη γυναίκα και την κόρη του για να υπηρετήσει την πατρίδα του στον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν επιστρέφει όμως ποτέ! Στο παραμύθι των Grimm δε γίνεται κανένας λόγος για την απουσία του. Έτσι σκαρφιστήκαμε έναν. Πιστεύω ότι θα τον απολαύσετε. Κάποιοι ίσως να τον δικαιολογήσετε για την εγκατάλειψη.
Στον αντίποδα, ο δεύτερος χαρακτήρας που υποδύομαι είναι ένας συγκρατημένος άνθρωπος. Ένα πρόσωπο συνηθισμένο στην τάξη και τη ρουτίνα. Η είσοδος της Χιονάτης στη ζωή του διαταράσσει την καθημερινότητά του, γεγονός που τον εξοργίζει. Ταυτόχρονα, το σύνολο κανόνων που διέπει τη ζωή του δεν του επιτρέπει παρά να την υπερασπιστεί και να την προστατεύσει. Και τελικά ίσως και να την αγαπήσει. Τελικά, οι άνθρωποι με τη μεγαλύτερη αυτοσυγκράτηση και αποστασιοποίηση μπορεί να είναι και οι πιο συναισθηματικοί.
Xρύσα Φωτοπούλου
