Εννιά και κάτι στο κατάμεστο Θέατρο Χυτήριο ξεκινάει η επίσημη πρεμιέρα για το " Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ" σε σκηνοθεσία Α. Κοέν. Ο Νίκος Γαλανός, η Βίκυ Μαραγκάκη, ο Δημήτρης Γιώτης, η Μίνα Χειμώνα, ο Μιχάλης Μαρκάτης, ο Βασίλης Παλαιολόγος, η Νεκταρία Γιαννουδάκη, ο Γιάννης Καρατζογιάννης και πολλοί καλλιτέχνες είναι εκεί ... Το πιο πολυδιαβασμένο βιβλίο όλων των εποχών μετά τη Βίβλο χρόνια τώρα συγκινεί την Βάσια Παναγόπουλου. Η Βάσια πραγματικά αγαπάει την Άννα Φρανκ, δεν επαναλαμβάνει την παράσταση, απλώς επειδή ξέρει ότι είναι ένα "σίγουρο χαρτί". Αγαπάει βαθιά αυτό το ημερολόγιο του δεκατετράχρονου κοριτσιού που έζησε τη φρίκη ενός πολέμου, εξοντώθηκε άδικα, όπως χιλιάδες άλλοι, αλλά ποτέ δεν έχασε την πίστη της στον άνθρωπο.
Η βραδιά αρχίζει με την ίδια να προλογίζει την παράσταση. Μετά ο κριτικός και συγγραφέας Κ. Γεωργουσόπουλος από οθόνης μάς μιλάει για το ταλαντούχο αυτό πλάσμα που υπέστη το φασισμό και την αναλγησία ενός παράλογου συστήματος. Το λόγο παίρνει η Κ. Κούνεβα, ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ: η ίδια υπήρξε θύμα του ρατσισμού και της κοινωνικής αδικίας,κι όμως κι αυτή πιστεύει πως "οι άνθρωποι κατά βάθος είναι καλοί", όπως και η μικρή Άννα που ήθελε να γίνει συγγραφέας , αλλά οι εξουσιάζοντες αποφάσισαν άλλη Μοίρα γι' αυτή και για τόσα άλλα παιδιά. Λίγο πριν τα φώτα κλείσουν, ο Δ. Παπαχρήστος, η φωνή της εξέργεσης του Πολυτεχνείου, μας υπενθυμίζει πόσο τρομακτικοί γίνονται οι άνθρωποι σε περιόδους κρίσιμες και μας καλεί να μη χάσουμε τη λογική και την ανθρωπιά μας.
Η παράσταση αρχίζει.... Ο Α. Κοέν σε ένα μπρεχτικό ανέβασμα του διάσημου ημερολογίου μαζί με τους εξαιρετικούς ηθοποιούς του (Γιάννης Νταλιάνης, Κερασία Σαμαρά,Σταυρούλα Μάκρα Μαρία Μοσχούρη, Μάρλεν Σαϊτη, Δημήτρης Μαχαίρας, Τζούλη Σούμα, Χάρης Σώζος, Σαράντος Γεωγλερής) μας μεταφέρει στη κρυφή σοφίτα των Φρανκ (εντυπωσιακό το σκηνικό του Κ. Ζαμάνη) και ξετυλίγει την ιστορία μιας ομάδας ανθρώπων που βρέθηκαν έγκλειστοι, ενώ έξω ο κόσμος φλεγόταν. Σχέσεις, συγκρούσεις, έρωτες, μικρότητες και εγωισμοί που γίνονται σαρκοβόροι μπροστά στην επιβίωση, αλλά πάντα η ελπίδα για τη ζωή και για το καλύτερο αύριο επουλώνει τις πληγές. Κανείς δεν είναι άγγελος, κανείς δεν είναι διάολος, όλοι απλώς θέλουν να ζήσουν. Όμως η τρέλα και η παράνοια του φασισμού δεν τους επιτρέπει να υπάρξουν και τελικά τους οδηγεί και στη φυσική τους εξόντωση.
Στο τέλος της βραδιάς όλοι είχαμε σκεφτεί λίγο περισσότερο όσο αυτή η τόσο μακρινή ιστορία, δε διαφέρει και πολύ από τη δική μας. Αυτό είναι το κέρδος μιας παράστασης και ο Α. Κοέν το πέτυχε. Όταν πιστεύεις στους ανθρώπους και στην καλοσύνη τους, ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος....
Α.Κ.
