Ο Βασίλης Σκαρμούτσος είναι χορογράφος και ιδρυτής της χοροθεατρικής ομάδας aleajactaest. Μας μιλάει για τη σημασία της κίνησης, ως μέσο έκφρασης της αλήθειας και διαπραγμάτευσης του διακυβεύματος της εκάστοτε παράστασης.
Πολλές φορές στη ζωή μου έχω σκεφτεί να δώσω ένα ορισμό στο τι είναι χορογραφία, κάποιες φορές προσπαθώ να προσεγγίσω τον όρο με απόλυτο ακαδημαϊσμό και κάποιες φορές φτάνω στο άλλο άκρο, την απόλυτα προσωπική μου προσέγγιση. Πάντα όμως φτάνω στο ίδιο συμπέρασμα: χορογραφία είναι η κίνηση, το πώς δομείς την κίνηση, σε τι πλαίσιο τη βάζεις, τις έννοιες που διαπραγματεύεσαι μέσο αυτή , τις ιδέες και την ουσία που θέλεις να περάσεις. Όμως μιλώντας για χορογραφία και κίνηση δεν εννοώ μόνο τη σωματική κίνηση, από εκεί ναι μεν ξεκινάνε όλα, αλλά για μένα "χορογραφώ" σημαίνει και άλλα: χορογραφώ λοιπόν τη κίνηση του σώματος, την κίνηση των εκφράσεων, την κίνηση της φωνής και όλων αυτών των στοιχείων που χτίζουν μία χορογραφία, καθώς όλα έχουν κίνηση.
Προσωπικά μεγάλη σημασία έχει για μένα η μελέτη της κίνησης σε μία χορογραφία, η μελέτη της καθημερινής κίνησης και η ένταξή της στην τέχνη. Η τεχνική είναι απλά ένα εργαλείο, ένα βοήθημα και όχι το ζητούμενο, ένα βοήθημα για να πεις καλύτερα αυτό που θες, με την τεχνική δυστυχώς δε λες αλήθειες .Σε προσωπικό επίπεδο η χορογραφία είναι η αναπνοή μου, είναι ένας λόγος ύπαρξης και ο τρόπος που εγώ έχω βρει να εκφράζομαι, να λέω τις αλήθειες μου και την άποψη μου. Ίδρυσα το χοροθέατρο aleajactaest πριν από δυόμιση χρόνια, τα θέματα των έργων μας έχουν να κάνουν κυρίως με θέματα που αφορούν την κοινωνία σε ευρύτερο πλαίσιο με μία κριτική ματιά στα πράγματα. Το «Χρη» ήταν μία προσέγγιση των χαρακτηριστικών της σύγχρονης κοινωνίας , το «S-exit» αναφερόταν μέσω του έργου του Λόρκα στην καταπίεση της σεξουαλικότητας της γυναίκας, τα δύο μέρη του έργου «ΒΙΑ» στο πώς η βία υπάρχει συγκαλυμμένα στη ζωή μας , το «delirium» με το φαινόμενο της μαζικής υστερίας , ενώ το πρόσφατο «:abuse» με την κακοποίηση του γυναικείου φύλου.
Α.Κ>
