Όταν τηλεφώνησα στον Δημήτρη Πιατά να μου διηγηθεί την πρώτη του σκηνική εμπειρία μου είπε: " Κοίτα σύμπτωση", γιατί την πρώτη φορά που βρέθηκε στη σκηνή ως επαγγελματίας ήταν πλάι στον Γιώργο Μοσχίδη τον οποίο συναντά ξανά φέτος στο Εθνικό θέατρο στην παράσταση " Ένας άνθρωπος για όλες τις εποχές" σε σκηνοθεσία Β. Θεοδωρόπουλου.
Έκανα το πρώτο μου βήμα στο επαγγελματικό θέατρο το στο θίασο του Γιάννη Φέρτη και της Ξένιας Καλογεροπούλου στο θέατρο Αθηνά τότε. Εγώ είχα μόλις απολυθεί από το στρατό. Εκείνοι ανεβάζουν το τρίτο έργο της σεζόν, γιατί τα άλλα δύο δεν είχαν πάει και πολύ καλά, μια κωμωδία του Πιραντέλλο « Το κτήνος και η αρετή και ο άνθρωπος» σε σκηνοθεσία Κ. Μπάκα με τον Βάσο Ανδρονίδη, το Σοφοκλή Πέππα, τη Μίρκα Παπακωνσταντίνου και τον Χρήστο Βαλαβανίδη. Ψάχνουν ένα νέο ηθοποιό να παίξει ένα συμμαθητή του Βαλαβανίδη. Με πρότεινε τότε ένας δικός μου συμμαθητής, ο Μανώλης Πουλιάσης που δε ζει πια, λέγοντας ότι ζητάνε έναν νεαρό, έναν « μπόμπο» και με παρότρυνε να πάω. Κι έκανα μεγάλη επιτυχία. Η παράξενη συγκυρία είναι ότι τότε ο Ανδρονίδης έπρεπε να φύγει για επαγγελματικούς λόγους ακι τον αντικατέστησε ο Γιώργος ο Μοσχίδης, με τον οποίο ξανασυναντιόμαστε στο Εθνικό Θέατρο στο έργο «Ένας άνθρωπος για όλες τις εποχές και χαίρομαι ιδιαίτερα γι’ αυτό, γιατί ο Γιώργος εξακολουθεί να είναι ένας πολύ ζωντανός και σημαντικός καλλιτέχνης. Αυτά τα ραντεβού μόνο το θέατρο τα κανονίζει.
Είχα τρακ βέβαια, ακόμα έχω, αλλά ήμουν δίπλα σε ανθρώπους που είχαν ήθος, αυτό που πρέπει να έχουν όλοι οι ηθοποιοί. Ήμουν παρά πολύ τυχερός που βρέθηκα εκεί. Και γενικά στάθηκα τυχερός την πρώτη δεκαετία, γιατί μετά πήγα στον Σ. Ευαγγελάτο και αμέσως μετά στο Ελεύθερο Θέατρο.
Η πρώτη φορά ήταν μαγική εμπειρία, πίστευα ότι έτσι πρέπει να είναι το θέατρο, όπως το έζησα τότε με αυτούς τους ανθρώπους: μια ατμόσφαιρα επαγγελματική, αλλά γεμάτη χαρά και φίλους . Μετά κατάλαβα ότι ήταν ζούγκλα…
Α.Κ.
