"Η Μεγάλη Χίμαιρα", τέσσερις μήνες μετά. Χειμώνας..σχεδόν.
Μας δόθηκε η δυνατότητα να βρεθούμε αόρατοι στο εσωτερικό ενός σπιτιού, στη Σύρο του 1930. Ένας καπετάνιος, ο Γιάννης που ερωτεύεται η Μαρίνα από τη Γαλλία. Μια ελληνίδα μάνα, χαλύβδινη και ισχυρή, κρατάει το σπίτι στο νησί. Ο μικρός αδερφός, ο Μηνάς, σπουδάζει στην Αθήνα. Ο ένας στις θάλασσες, ο άλλος στα φιλολογικά σαλόνια της πρωτεύουσας. Συναντά τον Παλαμά, όποτε θέλει. Μαθαίνει απ' έξω στίχους του. Δεν είναι σαν τους άλλους στο νησί. Ούτε η Μαρίνα είναι σαν τις άλλες. Κοιμάται στο πλάι βιβλίων και φιλοσοφικών στεναγμών, αγαπάει το σκληρό φως που της αντιγυρίζουν τα μάρμαρα. Είναι κάτι άλλο που δεν κρατάει πολύ γιατί η ελευθερία της "καίγεται" τη στιγμή που αρχίζει να πηγάζει. Ό,τι υπάρχει σαν σκέψη πέφτει στο κενό, γίνεται χίμαιρα, δεν κυνηγιέται, δεν υποστηρίζεται.
Είναι πια σαφές ότι ο Δημήτρης Τάρλοου δεν αποκλείει τη μαγεία από κανένα του εγχείρημα. Δεινός λύτης των εξισώσεων της ομορφιάς ασχολήθηκε (πλήρως αφοσιωμένος) με τη μεταφορά του εμβληματικού μυθιστορήματος "Η Μεγάλη Χίμαιρα" του Μ. Καραγάτση. Του παππού του. Που ήξερε ότι η πραγματική διάσταση των πραγμάτων είναι αβίωτη από τους ανθρώπους. Από τους ανθρώπους που φτάνουν μέχρι την έναρξη και μετά γυρίζουν πίσω επιτρέποντας στα όνειρα να διογκωθούν σε χίμαιρες. Άπιαστες και άυλες.
«Η Μήδεια είναι ο φυσιολογικός άνθρωπος, που το ερωτικό πάθος του σκοτίζει το λογικό, όπως στον κάθε φυσιολογικό άνθρωπο».
Ιδανική και ξέφρενη η Αλεξάνδρα Αϊδίνη στο ρόλο της Μαρίνας. Με το φτερό στα μαλλιά και χορεύοντας στη μεγάλη δεξίωση θυμίζει πραγματικό, προπολεμικό κορίτσι της αστικής τάξης. Ρετρό βάδισμα, γυναικεία, ασυνήθιστη συστολή. Τέλεια γαλλικά. Ο Γιάννης, Νίκος Ψαρράς, που μπόρεσε και ερωτεύτηκε μια διαφορετική γυναίκα είναι πια τόσο μυθιστορηματικός που νομίζεις ότι έχει συνεννοηθεί με τον ίδιο τον συγγραφέα. Ο Όμηρος Πουλάκης, γοητευτικός Μηνάς, όμορφος, με ένστικτο και άνεση και αρκετό φως στις στιγμές τους. Το ίδιο και η Ηλιάνα Μαυρομάτη. Ποιητική και απαραίτητη. Η Αλίκη Αλεξάνδρακη, ενώ είναι μια ηθοποιός που έχει αντίληψη του μέτρου και της περίστασης, υπερβάλλει με τρόπο που την καθιστά καρικατούρα και πολύ μακριά από τον πόνο που υποτίθεται την έχει διπλώσει στα δύο. Η Σοφία Σεϊρλή είναι λιγότερο άκαμπτη απ' την καλοκαιρινή παρουσίαση της παράστασης. Αρμονικά ενταγμένη.
Η εμφάνιση-αστραπή του Δ. Τάρλοου στο ρόλο του Μ. Καραγάτση ενέτεινε το κλίμα-εποχής που είχαμε υποβληθεί. Τα κοστούμια με έξοχες λεπτομέρειες, η μουσική της Κατερίνας Πολέμη για μια ακόμη φορά σε απόλυτη συμπόρευση με το κείμενο και την περίσταση.
Επειδή συνηθίζεται, όταν μεταφέρονται λογοτεχνικά έργα στη σκηνή ο κόσμος να..κουράζεται, εγώ σας λέω ότι δεν κουράστηκα λεπτό. Μου δόθηκε η ευκαιρία να βρεθώ απέναντι σε όλες τις καθαρές διαπιστώσεις του συγγραφέα και να καταλήξω στο ίδιο συμπέρασμα (σ' εκείνο που είχα καταλήξει, όταν πρωτοδιάβασα το βιβλίο): Ο φυσιολογικός άνθρωπος είναι αυτός επιτρέπει στο πάθος να του αλλάξει σχήμα, να τον εξαϋλώσει, να τον σκορπίσει, να του αφαιρέσει τη λογική μια για πάντα.
*Η Μεγάλη χίμαιρα" σε σκηνοθεσία Δ. Τάρλοου παρουσιάζεται στο θέατρο Πορεία.
Συντελεστές:
Διασκευή: Στρατής Πασχάλης
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τάρλοου
Σκηνικά - Κουστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου
Μουσική: Κατερίνα Πολέμη
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Κίνηση - Χορογραφία: Ζωή Χατζηαντωνίου
Σκηνοθεσία κινηματογραφικού μέρους: Χρήστος Δήμας
Στίχοι τραγουδιών: Στρατής Πασχάλης
Βοηθοί σκηνοθέτη: Άννα Πασπαράκη, Δήμητρα Κουτσοκώστα
Βοηθός σκηνογράφου: Τίνα Τζόκα
Βοηθός χορογράφου: Κορίνα Κόκκαλη
Φωτογραφίες: Βάσια Αναγνωστοπούλου
Διανομή:
ΜΑΡΙΝΑ: Αλεξάνδρα Αϊδίνη
ΓΙΑΝΝΗΣ: Νίκος Ψαρράς
ΜΗΝΑΣ: Όμηρος Πουλάκης
ΡΕΪΖΑΙΝΑ: Σοφία Σεϊρλή
ΛΙΛΗ - ΚΑΛΛΙΟΠΗ - ΒΙΕΤΝΑΜΕΖΑ ΠΟΡΝΗ: Ηλιάνα Μαυρομάτη
ΑΝΝΟΥΛΑ, κόρη της Μαρίνας: Κατερίνα Τράμπα, Βασιλική Παναγιώτογλου
ΑΝΝΕΖΙΩ: Αλίκη Αλεξανδράκη
ΈΝΑΣ ΆΓΝΩΣΤΟΣ: Δημήτρης Τάρλοου
