Ο Γούντυ Άλλεν σήμερα έχει γενέθλια. Γίνεται 79 χρόνων κι όμως παραμένει πάντα αεικίνητος , κάνει τουλάχιστον μια ταινία το χρόνο, οργώνει τον κόσμο, ερωτεύεται ακόμα, μελαγχολεί, παίζει τζαζ και γιατί μας κάνει πάντα να τον αγαπάμε..
Γιατί καταγράφει την καθημερινότητα με ένα εντελώς δικό του απροσδόκητο τρόπο. Κι ενώ όλα μοιάζουν οικεία και αναγνωρίσιμα, δεν φαίνονται και τόσο βαρετά, όσο θα ήταν στην πραγματική ζωή. Ένας δρόμος πολύβουος με ανθρώπους που τρέχουν για τον Γούντυ είναι μια μικρή ιστορία. Γιατί ξέρει να βλέπει τις λεπτομέρειες εκείνες που κάνουν τη διαφορά…
Γιατί οι ήρωες του έχουν πλάκα. Δεν είναι ούτε καλοί, ούτε κακοί, είναι άνθρωποι. Αναγνωρίζει τα λάθη και τις αδυναμίες του, δεν τους αφορίζει, δεν τους δικαιολογεί, απλώς να τους αγαπάει όπως είναι…
Γιατί δε βάζει ποτέ τέλος στις ιστορίες του, όλες συνεχίζονται κάπου, κάπως , κάποτε…
Γιατί ακόμα και η πιο ασήμαντη στιγμή στα χέρια του γίνεται μεγάλη, επειδή εκείνος της αποδίδει τη σημασία που της πρέπει…
Γιατί ακόμα και οι « κακές» ταινίες του- αν υπάρχουν δηλαδή- δεν είναι ποτέ βαρετές… Γι’ αυτό τις περιμένουμε με αγωνία κάθε χρόνο...
Γιατί μας κάνει να γελάμε, γιατί κάποια στιγμή ανάμεσα στα γέλια θα μας ξεφύγει ένα δάκρυ, αλλά κυρίως γιατί όταν η ταινία τελειώσει θέλουμε πολύ να πάμε και να αγκαλιάσουμε κάποιον και να του πούμε « σ’ αγαπώ, όπως κι αν είσαι»…
Ο Γούντυ δε θα γεράσει ποτέ, γιατί ξέρει να αγαπάει τη ζωή και τους ανθρώπους . Δε θέλει να είναι πάντα καλά, θέλει απλώς να ζει με ό,τι αυτό συνεπάγεται… Happy birthday ,Woody Allen! Don’t you dare leave us…
Α.Κ.
