Η ηθοποιός Κατερίνα Χιωτίνη μεταφέρει στη σκηνή την συναρπαστική προσωπικότητα της Λίλια Μπρικ στο θέατρο Αλκήνη και γράφει για τη γυναίκα που ενέπνευσε τον Μαγιακόσφκυ. Τη σκηνοθεσία της παράστασης συνυπογράφει μαζί με την Δήμητρα Σύρου.
«Λίλια Μπρικ, η μούσα του Μαγιακόφσκυ!» Γνώρισα τη Λίλια Μπρικ μέσα από το έργο του Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκυ. Η ποίηση του στιγμάτισε την εφηβεία μου και άλλαξε τον τρόπο που σκεφτόμουν κι έβλεπα τον κόσμο. Με συγκίνησε και με ταρακούνησε. Μέσα στα ποιήματα, τα γράμματα, τις βιογραφίες του πρωταγωνιστεί η φιγούρα της Λίλια. Μια φιγούρα σκοτεινή, αμφιλεγόμενη, μυστήρια. Για χρόνια με προβλημάτιζε ο γρίφος της. Ένας γρίφος που φαινόταν αδύνατον να λυθεί ολοκληρωτικά και τελεσίδικα από οποιονδήποτε. Τι ήταν; Άπληστη, επικίνδυνη; Διαπλεκόμενη με τη σταλινική εξουσία; Αφοσιωμένη σε εκείνον, προστάτης του, μάνατζερ του, η έμπνευση του; Ήταν όλα αυτά. Και πολλά άλλα ακόμη.
Πριν από ένα χρόνο αποφάσισα να αποπειραθώ μια εξιχνίαση. Το ταξίδι ήταν μαγευτικό και δίπλα μου βρέθηκαν αρκετοί συνοδοιπόροι. Η Λίλια ακόμη γοητεύει, ακόμη προκαλεί τους ανθρώπους να ασχοληθούν μαζί της. Κάποιοι συνεργάτες επιλέγουν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους. Τους χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Ένα τεράστιο ευχαριστώ χρωστάω στους φίλους και συνεργάτες: Δήμητρα Σύρου, Χάρη Σταθόπουλο και Απόστολο Πάνο χωρίς την σημαντικότατη συμβολή των οποίων δε θα ανέβαινε αυτή η παράσταση. Η υποστήριξη, ο επαγγελματισμός τους και η σκληρή δουλειά τους οδήγησαν στο σημερινό αποτέλεσμα.
Η Λίλια Μπρικ είναι εδώ, πήρε σάρκα και οστά σε έναν μονόλογο μιας ώρας που μας ταξιδεύει σε μια διαδρομή που ξεκινά από τα πρώτα χρόνια της ρώσικης επανάστασης, όταν η ελπίδα, το πάθος και το όραμα ξεχείλιζαν μέσα στις ψυχές των δημιουργών, των εργατών, των διανοούμενων. Ήταν εκεί εμψυχώνοντας όλη τη ρώσικη πρωτοπορία, που παρήλαυνε από το σαλόνι της. Η διαδρομή συνεχίζεται στα χρόνια που ακολουθούν το θάνατο του Λένιν για να καταλήξει στα χρόνια πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τη σταλινική εξουσία που εξοβελίζει όλη την πρωτοποριακή διανόηση, εξορίζοντας, φυλακίζοντας, δολοφονώντας, προκειμένου να εγκαθιδρύσει ως μοναδικό καλλιτεχνικό μέσο έκφρασης τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό. Μέσα σ’ όλα αυτά οι άντρες της ζωής της, η διγαμία της, οι δεκάδες εραστές της, τα ταξίδια της, ο προκλητικά πολυτελής της βίος σε μια Σοβιετική Ένωση που αγωνιά να επιβιώσει από το κρύο και την πείνα. Ο Μαγιακόφσκυ αυτοκτονεί απομονωμένος το 1930. Ίσως ποτέ δε μάθουμε τον ακριβή τρόπο αυτοκτονίας του. Ίσως ποτέ δεν μάθουμε τον ακριβή ρόλο της Μπρικ σε αυτήν. Η Λίλια Μπρικ αυτοκτόνησε με βαρβιτουρικά χάπια το 1978 σε ηλικία 87 ετών.
Κατά τη διάρκεια της παράστασης μέσα σε έναν άχρονο χρόνο αναπολεί τις καλύτερες και τις χειρότερες στιγμές της πολυτάραχης ζωής της. Τα ερωτικά της σκάνδαλα, οι επαφές της με τις μυστικές υπηρεσίες, η διαχείριση του έργου του Μαγιακόφσκυ υπήρξαν σημαντικοί λόγοι που την κατέστησαν persona non grata για πολλά χρόνια. Πεθαίνει ωστόσο δοξασμένη παγκοσμίως ως η Μούσα του μεγαλύτερου ποιητή της επανάστασης. Δε θα μάθουμε ποτέ αν υπήρξε ευτυχισμένη. Υπήρξε όμως σίγουρα η μεγαλύτερη σταρ του καιρού της. Μοναδική, θαρραλέα, μαγική.
