Η Μελίνα Μάσχα είναι απόφοιτος του Τμήματος Θεάτρου της Σ.Κ.Τ. του Α.Π.Θ. Κάτοχος ΜΑ Advanced Theatre Practice – Lighting Design (C.S.S.D. London UK) και MA Theatre Directing (Middlesex University London UK). Έχει συνεργαστεί ως σχεδιάστρια φωτισμών σε παραγωγές του Φεστιβάλ Αθηνών, της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, του Εθνικού Θεάτρου, του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και των Δημοτικών Περιφερειακών Θεάτρων." Είμαι τυχερή που κάνω μια δουλειά που αγαπώ, μια δουλειά δημιουργική, σε διεργασία ομάδας, μια δουλειά που με φέρνει αντιμέτωπη με τον εαυτό μου καθημερινά." Μπράβο σου, Μελίνα.
Ένα πράγμα μόνο, αν έπρεπε να πω για το θέατρο, θα 'λεγα πως το σπορ είναι ομαδικό.
Όσο περνούν τα χρόνια και κυλά το νερό στο αυλάκι, τα ξενύχτια στη σκηνή μέσα στο σκοτάδι, κλειδωμένοι και ξεχασμένοι απ΄τον κόσμο, χάνουν την γοητεία τους. Η ένταση, η αγωνία της πρεμιέρας, η έξαψη μιας νέας παράστασης, σιγά-σιγά δίνουν την θέση τους σε μια ζεστασιά, μια γλύκα που με τυλίγει με την προσμονή μιας καινούριας συνάντησης.
Γιατί είμαστε πολλοί, ηθοποιοί, συντελεστές, παραγωγή, τεχνικοί, άνθρωποι κάθε λογής, συχνά εντελώς αταίριαστοι, που συναντιόμαστε και μας δένει κόμπο μια παράσταση και μετά λυνόμαστε και μετά χανόμαστε και μετά ξαναβρισκόμαστε και φτου ξανά κι απ΄την αρχή. Και δεν είναι ποτέ το ίδιο, όπως δυο παραστάσεις δεν είναι ποτέ ίδιες, γιατί το καθετί αλλάζει την δυναμική της ομάδας, και εμείς οι ίδιοι αλλάζουμε, και ποτέ δεν ξέρεις από πριν πού θα σε οδηγήσει μια καινούρια συνεργασία, ακόμα κι αν έχεις την τύχη να δουλεύεις με παλιούς κι αγαπημένους συνεργάτες ή ακόμα και με φίλους.
Αυτή η γνωστή-άγνωστη περιπέτεια με γοητεύει το ίδιο σήμερα, όσο και την πρώτη μέρα που βρέθηκα σ' αυτόν τον χώρο. Και παρά το ότι εγώ και το φως εχουμε τα δικά μας προηγούμενα κι επόμενα, εγώ και οι ανθρωποι του θεάτρου μοιάζει να ' χουμε μόνο παρόν, και το ζούμε έντονα, με όλο μας το είναι.
Είμαι τυχερή που κάνω μια δουλειά που αγαπώ, μια δουλειά δημιουργική, σε διεργασία ομάδας, μια δουλειά που με φέρνει αντιμέτωπη με τον εαυτό μου καθημερινά, με πολλούς και διάφορους τρόπους, με αναγκάζει, με προκαλεί, μου μαθαίνει το "μαζί".
Υ.Γ. Σκεφτόμουνα να γράψω για τις δυσκολίες, για την υποβάθμιση της ποιότητας, για την απαξίωση της δουλειάς μας, για την κρίση στο θέατρο και άλλα σημεία των καιρών, όμως...
Χρύσα Φωτοπούλου
