Ο Κώστας Βόμβολος σπούδασε μουσική στο Εθνικό Ωδείο και ιατρική στο ΑΠΘ. Έχει γράψει μουσική για θεατρικές παραστάσεις, ταινίες μεγάλου μήκους και ντοκυμαντέρ. Συνεργάστηκε κυρίως με το ΚΘΒΕ, το Εθνικό Θέατρο, την Πειραματική Σκηνή της ''Τέχνης'', το Θέατρο Τέχνης, τα ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, Καλαμάτας, Καβάλας, Σερρών, τη Νέα Σκηνή Τέχνης, την Actors Touring Company του Λονδίνου κ.α. Από το 1994 διευθύνει το σύνολο Primavera en Salonico, το οποίο σε συνεργασία με τη Σαβίνα Γιαννάτου έχει κυκλοφορήσει 8 cd και έχει εμφανιστεί σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, τις μεγαλύτερες πόλεις των ΗΠΑ, στον Καναδά, την Αργεντινή, την Αυστραλία, την Κίνα, την Κορέα κ.α. Συμμετέχει στο συγκρότημα «Χειμερινοί κολυμβητές» από το 1985. Διδάσκει στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ. Η μουσική του "Δον Κιχώτη", που σε λίγες μέρες ανεβαίνει στο Κ.Θ.Β.Ε., είναι δική του.
Βρέθηκα σ’ αυτήν τη δουλειά κατά λάθος.
Από τότε βέβαια έχουν περάσει αρκετές δεκαετίες και 150 παραστάσεις. Στην αρχή ήταν μια καλή ευκαιρία για έναν δεκαοκτάχρονο επίδοξο «δημιουργό» να δοκιμάσει την -όποια- μαστοριά του στην κατασκευή (ή την «ανακαίνιση») μελωδιών, τραγουδιών, ολόκληρων συνθέσεων ή ηχητικών τοπίων με συγκεκριμένες προδιαγραφές. Ένα άλλο στοιχείο που με ενθουσίασε τότε ήταν η δυνατότητα για εναλλαγή ανάμεσα στα διάφορα μουσικά είδη ανάλογα με τις ανάγκες μιας παράστασης (αν και δεν το ήξερα –δεν είχα ακούσει καν τον όρο- ήμουν μάλλον «μεταμοντέρνος», τσαλαβουτώντας ασύστολα στις πιο ετερόκλητες και αντιφατικές περιοχές της παγκόσμιας μουσικής φιλολογίας). Επίσης δεν μπορεί να αγνοηθεί και μια λύση που μου προσέφερε η θεατρική μουσική σε βασικά υπαρξιακά ερωτήματα της ηλικίας: «ποιόν αφορά αυτό που γράφεις;», «θα το ακούσει ποτέ κανένας;», «θα εκτελεστεί ποτέ από πραγματικούς μουσικούς ή θα μείνει για πάντα μια παρτιτούρα σε ένα συρτάρι;». Ήταν μια παραγγελία που αφορούσε τουλάχιστον τους συμμετέχοντες σε μια παράσταση, το κοινό θα την άκουγε -θέλοντας και μη- εκτελεσμένη από κάποιους μουσικούς κι όλα αυτά με το αζημίωτο..
Αργότερα κατάλαβα ότι κάνω αυτή τη δουλειά γιατί αγαπάω το θέατρο.
Και το αγαπάω πιο πολύ από τη μουσική.
Χρύσα Φωτοπούλου
