Ο Γιώργος Παπανδρέου αυτόν τον καιρό συχνάζει στον Πειραιά. Πηγαινοέρχεται στα στενά σοκάκια με τα χαμηλά σπίτια. Συναντά τους φίλους του στου Δουράμπεη ή στην ακτή Δηλαβέρη. Δεν ξέρω, αν είναι Ολυμπιακός. Ξέρω όμως ότι για κάμποσο καιρό θα ακούει στο όνομα Μιχάλης, θα παίζει μπουζούκι και θα τραγουδάει στα "Παράνομα φιλιά- Κόκκινα φανάρια" του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά.
Γεννήθηκα τον Αύγουστο του 1983 στα Γιάννενα, αλλά μεγάλωσα στην Άρτα. Μετά τα 18, βρέθηκα στην Αθήνα για σπουδές. Όχι θεατρικές σπουδές. Το θέατρο δεν υπήρχε στο νου μου. Δεν ήθελα ποτέ να γίνω ηθοποιός. Κάποια στιγμή, θέλησα να κάνω μαθήματα ορθοφωνίας. Αλλά μόνο ορθοφωνίας. Εκεί ήταν, που ο διευθυντής της σχολής μού ζήτησε ο ίδιος να παρακολουθώ, μια ώρα τη βδομάδα, και το μάθημα της υποκριτικής. Το έκανα και άρχισε να μ' αρέσει. Έτσι έγινα ηθοποιός. Από σπόντα. Και δε μετάνιωσα ποτέ.
Τελείωσα το 2010 την Ανώτερη Ιδιωτική Σχολή Δραματικής Τέχνης Πράξη Επτά. Υπήρξα μαθητής σπουδαίων δασκάλων όπως είναι ο Θ. Γράμψας, ο Κ. Καζάκος, ο Γ. Μπέζος, ο Θ. Οικονόμου, η Τζ. Κακουδάκη κ.α.
Αυτόν τον καιρό, είμαι σε πρόβες στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά για τα "Παράνομα φιλιά - κόκκινα φανάρια" που σκηνοθετεί ο Νίκος Μαστοράκης. Υποδύομαι τον Μιχάλη (αν θυμάστε, στην ταινία του Β. Γεωργιάδη, τον Μιχάλη υποδυόταν ο Φαίδων Γεωργίτσης) που ερωτεύεται ένα απ' τα κορίτσια του "σπιτιού". Στην παράσταση, επίσης, παίζω μπουζούκι και τραγουδάω.
Η πρεμιέρα είναι στις 17 Δεκεμβρίου. Περιμένουμε να φωτιστεί ολόκληρος ο Πειραιάς απ' αυτά τα Φανάρια.
Χρύσα Φωτοπούλου
