Μια Κυριακή, στον "Ελληνικό κόσμο" και αφού τελείωσε ο "Τομ Σόγιερ", μια παρέα παιδιών την περίμενε για αυτόγραφο. Κρατούσαν λουλούδια και σοκολάτες. "Αχ, αυτές οι ενζενί" ακούγεται μια φωνή απ' το παρελθόν. "Αχ, Μπέκυυυυ" της φωνάζουν τα παιδιά.
Με λένε Μαρία Ντούρου και είμαι 27 χρόνων. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Σαν παιδί, δεν ήμουν από αυτά που "ήθελαν να γίνουν ηθοποιοί". Ασχολήθηκα πολύ με τον αθλητισμό και το μόνο που θυμάμαι είναι τον εαυτό μου στα γήπεδα. Τελειώνοντας το σχολείο σπούδασα μαιευτική και κάπου εκεί τυχαία ήρθε η πρώτη μου γνωριμία με το θέατρο, όταν η μητέρα μου, με δική της πρωτοβουλια, με έγραψε στο θεατρικό εργαστήρι του Βύρωνα.
Πρώτη μου δασκάλα ήταν η Λίλιαν Δημητρακοπουλου. Έπειτα, ξεκίνησα σπουδες στο Νέο Ελληνικό Θέατρο του Γ. Αρμένη με αγαπημένους δασκάλους, τον Παντελή Παπαδόπουλο στην υποκριτική και την Έλενα Γεροδήμου στον χορό. Τρίτη και τελευταία χρονιά για εμένα στην σχολή της Π. Βεάκη, απ' όπου αποφοίτησα, έχοντας πραγματικά μάθει τι θα πει δουλειά, υπομονή και πειθαρχεία στο θέατρο.
Αυτή την περίοδο, υποδύομαι την Μπέκυ στην παιδική παράσταση "Τομ Σόγιερ", στον "Ελληνικό κόσμο", σε σκηνοθεσία Νανάς Νικολάου.
Ακόμα νέα, καταλαβαίνω πως το θέατρο είναι κάτι που πρέπει να το κυνηγήσεις. Τίποτα δε θεωρείται δεδομένο και το κάθε τι αλλάζει από τη μια στιγμή στην άλλη. Μπορεί να μην έχω μείνει χωρίς δουλειά μετά την σχολή, αλλά σίγουρα με απέρριψαν σε αρκετές οντισιόν.
Αγαπώ πολύ την δουλειά μου, το να μαζεύω ερεθίσματα από το περιβάλλον και μαζί με τα βιώματά μου να δημιουργώ ανθρώπους και εικόνες μέσα από την περιέργεια και τον ενθουσιασμό. Εκεί, ξεκινάει μια όμορφη στιγμή που ανακαλύπτεις τα όριά σου..
Και έχω δρόμο μπροστά μου..
Χρύσα Φωτοπούλου
