Η Σοφία Μανώλη αποφοίτησε από το Θέατρο Τέχνης και παρά τις δυσκολίες, άντεξε γιατί της αρέσουν οι "κακουχίες" και δε θέλει προστατευτικό κάλυμμα. Θέλει να εκτίθεται κι έτσι να εξελίσσεται. Φέτος ο χειμώνας τη βρίσκει στο Θέατρο του Νέου Κόσμου στην παράσταση " Ο έφορος και οι κόρες" σε σκηνοθεσία Κ. Φλέσσα.
Ώρα 7:07 μ.μ στην αυλή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου. Έξω βρέχει. Περνάει απ' το μυαλό μου η σκέψη, ότι πάνε πολλά χρόνια από τότε που περπατούσα χωρίς προστατευτικό κάλυμμα κάτω από τη δυνατή βροχή, χωρίς να δίνω δεκάρα αν θα αρρωστήσω, ή αν θα βραχούν τα ρούχα μου. Θυμάμαι τα γέλια, την αίσθηση ελευθερίας, τη γοητεία που ένιωθα να κυκλοφορώ βρεγμένη απ΄τα μαλλιά μέχρι τα νύχια. Έτσι συμβαίνει, μάλλον, όσο μεγαλώνεις... μαθαίνεις να προστατεύεσαι από τις "κακουχίες". Πράγμα που, ευτυχώς, δε συμβαίνει στο θέατρο. Ίσα ίσα, όσο περνάει ο καιρός θέλεις να εκτίθεσαι ακόμη περισσότερο, να βουτάς ακόμα πιο βαθιά στα σκοτεινά και ανεξερεύνητα μονοπάτια της ανθρώπινης ύπαρξης, να γελάς και το γέλιο σου να αντηχεί στα πέρατα της γης, να νιώθεις να συμμετέχει κάθε ίνα του κορμιού σου στην κίνηση ή την ακινησία του εκάστοτε ρόλου.
Πάνε έξι χρόνια από τότε που αποφοίτησα από το Θέατρο Τέχνης (Ω Θεέ μου! πότε πέρασαν;). 'Εξι δύσκολα χρόνια, εξαιτίας, κυρίως, οικονομικών δυσχερειών. Κι όμως, ποτέ δε σκέφτηκα να τα παρατήσω. Όχι από ματαιοδοξία, σίγουρα, όχι από ματαιοδοξία... Ίσως, γιατί αυτή η "δουλειά" ταιριάζει γάντι στην ιδιοσυγκρασία μου, ίσως, γιατί με παροτρύνει να εξελίσσομαι, να θέλω να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος.
Για ένα μήνα ακόμα, μέχρι τις 11/01, θα βρίσκομαι στο Θέατρο του Νέου Κόσμου στην παράσταση "Ο Έφορος και οι Κόρες". Μόλις ολοκλήρωσα τα γυρίσματα της μικρού μήκους ταινίας "The Penal Colony" σε σκηνοθεσία Lindsey K Aliksanyan και Μάνου Τσίζεκ και ανυπομονώ να ξεκινήσω πρόβες με την αγαπημένη μου ομάδα, τους φίλους μου, τους Tandem για τη νέα μας δουλειά.
Ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία και εύχομαι ο νέος χρόνος να φέρει τον καθένα μας ένα βήμα πιο κοντά στην προσωπική μας ελευθερία, ίσως, μ' αυτόν τον τρόπο η ειρήνη, η αγάπη και η δημιουργικότητα να επικρατήσουν στον πλανήτη Γη και "αν παράξενα τα λόγια σου φαντάζουν σε ανθρώπους που δεν αντίκρισαν ποτέ, το γλυκόηχο φως της νέας μέρας που ανατέλλει, προτίμησε το δρόμο της σιωπής. Φεύγοντας άφησε πίσω σου μια μουσική.
Α.Κ
