"Η συνέντευξη ξεκινάει τυπικά, σε ένα ζεστό και φιλικό κλίμα. Οι υποψήφιοι χαλαρώνουν και αφήνουν τις αδυναμίες τους να φανερωθούν. Η φωνή αρχίζει σιγά-σιγά να τους χειραγωγεί, υποβάλλοντάς τους παράλογες ερωτήσεις και υποχρεώνοντάς τους σε εξευτελιστικές δοκιμασίες." Ζήτησα απ' τον Χρήστο Θάνο να μου περιγράψει, με κάθε λεπτομέρεια, ό,τι συμβαίνει στο θέατρο "Βικτώρια". Δεν είμαι πια απεγνωσμένη, μπας και την σπάσω στην εξουσία..
To "Interview" είναι μια παράσταση που μιλάει για όλους μας.
Πρόκειται για μία προσπάθεια να αναπτυχθεί η σχέση ανάμεσα στην εξουσία και τους εξουσιαζόμενους, ανάμεσα στο κεφάλαιο και τους καταναλωτές, ανάμεσα στην εργοδοσία και του εργαζομένους. Και σε ό,τι έχει να κάνει με το "Interview", ανάμεσα στη "Φωνή" και τους τέσσερις υποψηφίους για μία θέση εργασίας. Σε μία εποχή όπου αυτοί οι αντίθετοι πόλοι απομακρύνονται, με σταθερά επιταχυνόμενους ρυθμούς, "ΕΜΕΙΣ" παρουσιάζουμε την κωμικοτραγική σχέση τους, εξερευνώντας τα όριά της, με μία διάθεση σκωπτικής αποδαιμονοποίησής της, αποκλείοντας πεισματικά την κατήφεια και τη μιζέρια. Το σκηνικό μιας συνέντευξης για δουλειά είναι ιδιαίτερα πρόσφορο, ώστε να αναπτυχθεί αυτή η σχέση. Εδώ, ο υποψήφιος είναι εκτεθειμένος και ευάλωτος. Και όταν μάλιστα είναι και απεγνωσμένος, όπως είναι και οι περισσότεροι συμπολίτες μας σήμερα, είναι και πιο πρόθυμος να υποκύψει στις όποιες παράλογες απαιτήσεις της εξουσίας. Και η εξουσία λατρεύει τους απεγνωσμένους πολίτες, γιατί αυτοί είναι τα πιο εύκολα θηράματα.
Η ομάδα
"ΕΜΕΙΣ" είμαστε μία ομάδα ανήσυχων ανθρώπων, που επιθυμούμε τη διαρκή μεταξύ "μας" επικοινωνία, την ανταλλαγή και επεξεργασία ιδεών, με στόχο την πραγματοποίηση δράσεων πολιτισμού. Μία πολυκαλλιτεχνική κίνηση που διευρύνεται διαρκώς, μέσω μιας συλλογικής και αλληλέγγυας αυτοδιαχείρισης. Κάθε ανατρεπτική σκέψη, κάθε πρωτότυπη ιδέα, κάθε πρακτική λύση, κάθε επιδέξιο χέρι, κάθε δυνατή φωνή, κάθε ευαίσθητο πνεύμα, έχει μια ξεχωριστή θέση ανάμεσά "μας". Οι αγαπημένοι μου συνεργάτες στο "Interview", Σοφία Καψαμπέλη, Μαρία Ζερβού, Σωτήρης Δούβρης, Βασίλης Τουρκομένης και Χρίστος Παπαμιχαήλ είναι οι συνδημιουργοί του έργου, κάνουν δημόσιες σχέσεις, βάφουν κουτιά, πριονίζουν και καρφώνουν τελάρα, φτιάχνουν προωθητικό υλικό, κάνουν αφισοκόλληση και παίζουν στην παράσταση. Η χαρά, η δημιουργική όρεξη και η αυτοδιάθεση περισσεύουν σ’ αυτή την ομάδα.
Τα τρία τελευταία χρόνια χάρις στο ‘’Interview’’, ήρθαμε σε επαφή με ανθρώπους όπως ο Γιώργος Φραντζεσκάκης, η Κατερίνα Τσιλεδάκη, η Ερτώ Κοκονά και ο Αναστάσης Κοκουγιάννης, οι οποίοι, εμπνεόμενοι από το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, αλλά και ενστερνιζόμενοι την όλη λογική της ομάδας, προσέφεραν τη βοήθειά τους, στον τομέα του ο καθένας, χωρίς το παραμικρό οικονομικό όφελος και με άκρως επαγγελματικό τρόπο.
Και κάπως έτσι "ΕΜΕΙΣ" διευρυνόμαστε.
Η προαιρετική συνεισφορά
Η ιδέα της προαιρετικής συνεισφοράς προέκυψε από την πεποίθηση ότι κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει πρόσβαση στην τέχνη. Πόσω μάλλον μία τέχνη που διεκδικεί το προνόμιο να εκπροσωπεί τους μη προνομιούχους. Μία τέχνη που επιθυμεί να κρίνεται εκ του αποτελέσματος. Το επιθυμητό αποτέλεσμα είναι να καλύπτονται οι οικονομικές ανάγκες της παραγωγής από όσους έχουν τη δυνατότητα να συνεισφέρουν περισσότερο, δίνοντας έτσι το δικαίωμα σε όσους δεν την έχουν, να μπουν στο θέατρο. Για "εμάς" ήταν πολύ δύσκολη αυτή η απόφαση αφού στο κάτω-κάτω από αυτή τη δουλειά ζούμε. Ελπίζουμε όμως ότι η προσπάθειά μας, όσο περνάει ο καιρός, θα εκτιμάται όλο και περισσότερο από τους θεατές μας, ώστε να μπορέσουμε κι εμείς να καταστήσουμε αυτό το μοντέλο βιώσιμο.
Η επιτυχία
Η επιτυχία της παράστασης θεωρώ ότι έγκειται στο ότι κάθε θεατής βρίσκει στοιχεία του εαυτού του πάνω στους ρόλους της παράστασης. Επίσης, στο ότι το γέλιο προκαλείται αβίαστα και μάλιστα με καταστάσεις που σε φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να προκαλούν φρίκη και προβληματισμό. Όμως έτσι είναι η τέχνη, οξύμωρη και παράλογη. Και τελικά δεν είναι η τέχνη που μιμείται την πραγματικότητα, αλλά η πραγματικότητα που μιμείται την τέχνη. Η πραγματικότητα που βιώνουμε είναι ιδιαίτερα οξύμωρη και εξαιρετικά παράλογη, καταλήγοντας έτσι ιλαροτραγική. Ας γελάσουμε λοιπόν με τα χάλια μας. Ας γελάσουμε με την ψυχή μας. Ας γελάσουμε δυνατά. Κι αυτά τα γέλια μας ας φτάσουν στα αυτιά τους. Ας τους τρυπήσουν τα τύμπανα. Ας καταλάβουν ότι "ΕΜΕΙΣ" μπορούμε να δημιουργούμε και να γελάμε. Γιατί κάθε νέο ξε-κίνημα πργματοποιείται με τη χαρά της δημιουργίας.
*Η παράσταση "Interview" παρουσιάζεται στο θέατρο "Βικτώρια", κάθε Πρασκευή , Σάββατο και Κυριακή.
Χρύσα Φωτοπούλου
