Ο Μάνος Αντωνιάδης μόλις τελείωσε τις μουσικές και τα τραγούδια για τις "Μικρές ιστορίες φόνων" του Παναγιώτη Μπρατάκου, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά που ανεβαίνουν στο Vault. Θέλησα να γνωρίσω τον μουσικό, που ασχολήθηκε με ακρίβεια μ' αυτές τις μικρές ιστορίες και αυτός, με χαρά, μου έστειλε το παρακάτω κείμενο.
Σκέψεις ενός μουσικού λίγο πριν την πρεμιέρα...
"Μικρές ιστορίες φόνων"... Κείμενο σκληρό, σημερινό, ρεαλιστικό, δοσμένο μέσα από το μοιαλό μιας γυναίκας. Μιας γυναίκας που ερωτεύτηκε παράφορα. Κι εσύ καλείσαι να γράψεις μουσική και 7 τραγούδια. Πρέπει οι λέξεις, οι στίχοι, οι νότες να γίνουν μουσική, να γίνουν τραγούδια. Πρέπει να φτιάξεις έναν ολόκληρο κόσμο. Τα τραγούδια να αναδείξουν τον ψυχισμό των ηρώων. Οι στίχοι να είναι η συνέχεια της σκέψης τους. Το ίδιο και η μουσική, τα τραγούδια.
Δεκάδες νότες να γυρνάν στο μυαλό σου, δεκάδες μελωδίες, μέχρι το κάθε τραγούδι να πάρει την τελική του μορφή. Δεκάδες ώρες δουλειάς. Άγχος κι αγωνία για το αποτέλεσμα. Και η ανταμοιβή; Ο ενθουσιασμός και η συγκίνηση του κάθε ηθοποιού τη στιγμή που πρωτακούει το κομμάτι του. Μαγική στιγμή. Και μετά φυσικά το κοινό. Το χαμόγελο, το ρίγος, η συγκίνηση του κάθε θεατή.
Πράγματα που κανείς και με κανέναν άλλο τρόπο δεν μπορεί να σε πληρώσει...
Χρύσα Φωτοπούλου
