Ο Χάρης Χιώτης γράφει για ένα ταξίδι που ξεκίνησε Χριστούγεννα και μια ζωή, που μπορεί να φτάσει μέχρι τα πέρατα του σύμπαντος, γιατί απλά και μόνο οι πρωταγωνιστές της μπορούν να ξεχωρίσουν τους ορίζοντες, πέρα στο βάθος.
Αύγουστος 1988. Παρασκευή μεσημέρι, Αθήνα. Η γέννησή μου, γόνος έρωτα του Δημήτρη και της Αναστασίας.
Ο πατέρας μου κρατά στα χέρια του τον καλύτερο ποδοσφαιριστή του κόσμου, η μητέρα μου κρατά στα χέρια της το πιο όμορφο μωρό που γέννησε ποτέ μάνα.
Τίποτα απο τα δύο φυσικά δεν ισχύει.
4 χρόνια μετά, ένα από τα πρώτα μου θεατρικά ταξίδια.
Χριστούγεννα 1992.
Όπως κάθε Χριστούγεννα, τα εργοστάσια του Αη Βασίλη είχαν έτοιμα τα δώρα όλων των πολιτών του κόσμου ανήμερα της γέννησης του Θεανθρώπου. Το μόνο που απέμενε ήταν οι καλικάντζαροι delivery boys ν' αρχίσουν τις παραδόσεις τους. Ο πιο μικρός καλικάντζαρος, που τον έλεγαν Φέιθ, είχε αναλάβει να μοιράσει τα δώρα στους κατοίκους ενός περίεργου και απομακρυσμένου χωριού μιας περίεργης και απομακρυσμένης χώρας. Το χωριό που έπρεπε να πάει είχε το όνομα Νόουγουερ.
Στο πρώτο σπίτι που μπήκε έμενε ένα μικρό κορίτσι με την οικογένεια της. Καθώς ο Φέιθ της άφηνε το δώρο της το κορίτσι ξύπνησε και τον είδε.
Αυτή τρόμαξε, ο Φέιθ την ερωτεύτηκε.
Ο Φέιθ έμεινε μαζί της όλο το βράδυ και δεν μοίρασε κανένα άλλο δώρο στους κατοίκους του χωριού. Το επόμενο πρωί οι κάτοικοι μήνυσαν τον Αη Βασίλη για διάκριση δωροπαράδοσης, η λειτουργία του εργοστασίου θεωρήθηκε παράνομη και απο τότε σταμάτησε για πάντα.
Από εκείνα τα Χριστούγεννα και έπειτα, οι άνθρωποι κάνουν δώρα ο ένας στον άλλον, αφού το εργοστάσιο του Αη Βασίλη δεν λειτουργεί.
...
Από τότε ενθουσιάστηκα και το ταξίδι ξεκίνησε!
...
Χριστούγεννα 2014. Θεσσαλονίκη. Πλατεία Αριστοτέλους.
Ψάχνω για δώρα επειδή σ' ένα από τα πρώτα μου θεατρικά ταξίδια ο Αη Βασίλης έκλεισε το εργοστάσιο του.
Από τότε άρχισα να λατρεύω τα θεατρικά ταξίδια. Από τότε άρχισα να τα κυνηγάω.
Χρύσα Φωτοπούλου
