ΦΕΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ ΓΛΥΚΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΤΑ ΜΑΓΙΚΑ

Ο Γιώργος είναι στη Θεσσαλονίκη. Τηλεφώνημα γρήγορο, ανυπόμονο, αγχωτικό. "Πες, πέφτει η μπαταρία. Σε ποια παράσταση να πάω το βράδυ;"

"Αν ήμουν και εγώ εκεί, μαζί σου, θα 'θελα να πάμε στο "Σερσέ λα φαμ", στη Μονή Λαζαριστών." "Δεν είσαι όμως. Να πάω μόνος;" "Να πας. Στείλε μήνυμα στις μεγάλες στιγμές". "Oκ".

Κουράστηκα για να σε αποκτήσω
αρχόντισσά μου μάγισσα τρελή
σαν θαλασσοδαρμένος μες στο κύμα
παρηγοριά ζητούσα ο δόλιος στη ζωή

Αρχόντισσα - μάγισσα - τρελή. Τι πείσμα, τι καθαρότητα στους ορισμούς και τις διαθέσεις. Βασίλης Τσιτσάνης. Στήνω νοερά τον εαυτό μου απέναντι στα τραγούδια. Παραφράζω τις γυναίκες της εποχής εκείνης και μπαίνω στη διαχρονική τους ψυχολογία.

Αρχόντισσα - μάγισσα - τρελή. Πες το ξανά και γίνομαι συνειδητά ανατολίτισσα.

Ο Γιώργος, ο φίλος μου, πήγε στην παράσταση. Το βράδυ μού έστειλε ολόκληρη την "Αρχόντισσα" μαζί με τη μόνιμη διαπίστωση "Τρελή, τα καλύτερα χάνεις." Το "τρελή" είναι πρόσκαιρη επιρροή. Να' ναι καλά ο εξαίσιος Τσιτσάνης.

Πόσες καρδούλες έχουν μαραζώσει
και ξέχασαν για πάντα τη ζωή
μπροστά στ’ αρχοντικά σου τα στολίδια
σκλαβώθηκαν για σένα ξένοι και ρωμιοί

Αρχόντισσα τα μαγικά σου μάτια
τα ζήλεψα τα έκλαψα πολύ
φαντάστηκα, σκεφτόμουνα παλάτια
μα συ με γέμισες μαρτύριο στη ζωή

Χρύσα Φωτοπούλου