Υπάρχει ένα τραγούδι, που δεν είχα παρατηρήσει ποτέ ως τώρα. Το άκουσα σε μια από τις πρόβες του "9:05", το άκουσα στην πρεμιέρα, το πέτυχα σε κάποιον σταθμό, επέλεξα να το ακούσω ένα πρωί, 4-5 φορές, απανωτές, ένα πρωί που έβαφα τους δυο τοίχους του δωματίου μου.
Τίποτα δε χτίζεται πάνω στην πέτρα
Όλα πάνω στην άμμο χτίζονται
Μα εγώ θα χτίζω πάνω στην άμμο
Σαν να ήταν η άμμος πέτρα
Μη την λατρέψεις τυφλά την αλήθεια
γιατί ο καθένας μας την έχει αρνηθεί
μέσα σε μια μέρα μονάχα
χίλιες φορές για να σωθεί
Κανείς δεν είναι της γης το αλάτι
κι όμως όλοι μας μες στη ζωή
κρύβουμε αυτό το ανεκτίμητο κάτι
που είναι το αλάτι της για μια στιγμή
Όλα είναι σχετικά και τίποτα δεν εξουσιάζεται από τη μεγάλη, αμετακίνητη αλήθεια. Το "ανεκτίμητο κάτι" μαζί με το "Μα εγώ θα χτίζω πάνω στην άμμο. Σαν να ήταν η άμμος πέτρα" θα φροντίσω να με απασχολήσουν. Καινούριες μέρες έρχονται..
Όλα ο Θηβαίος. Μουσική, στίχους, φωνή.
Χρύσα Φωτοπούλου
