Το πρώτο "Φιντανάκι" του χρόνου. Ο Άρης Λάσκος. Άρη, σ' ευχαριστώ (και) για τις -εντός εισαγωγικών- τέσσερις γραμμές.
Γεννήθηκα στην Αθήνα τον Μάρτη του 1987. Κι ενώ όλα πήγαιναν «φυσιολογικά» (κρίνοντας βέβαια απ’ έξω) κι από ένας καλός μαθητής πολύ λογικά πέρασα στη Νομική, το 2005 γράφτηκα για πρώτη φορά στο Θέατρο των Αλλαγών. Ε, πια η πορεία ήταν μη αναστρέψιμη. Μετά τρία χρόνια μαθήματα εκεί, δίνω και περνάω στο Εθνικό (με τη δεύτερη!) το 2008. Τελειώνω το 2011.
Κι από κει μια ωραία διαδρομή, με πολλές παραστάσεις και πολλές συνεργασίες. Επτά μήνες στη Λάρισα, στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. δίπλα στο Βασίλη Μαυρογεωργίου - ο δάσκαλός μου από τα χρόνια του «Αλλαγών» που με πίστεψε, όσο κανείς και που θα ξανασυνεργαζόμασταν στο άνοιγμα του SKROW του – και στον κύριο Κώστα Τσιάνο, επιστροφή στην Αθήνα και Φεστιβάλ Αθηνών 2012 σε σκηνοθεσία του Σάκη Παπακωνσταντίνου με 42 βαθμούς Κελσίου και πρόβες κάτω από λαμαρίνες στο Γκαράζ του Η και παράλληλα σύσταση με την Ελεάνα Τσίχλη της ομάδας UBUNTU.
Φτιάξαμε το ΝΙΟΥ ΓΟΥΟΡΛΝΤ, παίξαμε σχεδόν ένα χρόνο, κάναμε και τη ΔΙΑΒΟΛΙΑΔΑ του Μπουλγκάκοφ και μαγικά πήραμε – ως ομάδα - το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου καλλιτέχνη 2014 από την Ένωση Ελλήνων Θεατρικών και μουσικών Κριτικών. Ναι, ήμασταν εκεί στην περιβόητη αυτή τελετή απονομής βραβείων. Εκτός ομάδας, κατά μόνας, συνεργάστηκα με τον πιο αγαπημένο μου δάσκαλο από τα χρόνια του Εθνικό, τον Ακύλλα Καραζήση και έκανα και εφηβικό θέατρο με τη συμφοιτήτριά μου, Ελένη Ζαχοπούλου στο Θέατρο Πόλη.
Και κάπως έτσι να 'μαστε στο 2015, έχοντας ήδη εδώ και δύο μήνες ξεκινήσει τις πρόβες για δύο διηγήματα της Λένας Κιτσοπούλου, που μιλούν για τον έρωτα… Με την σχετική και την απόλυτή του έννοια.. Που δεν μοιάζουν μεταξύ τους και που όμως λένε το ίδιο πράγμα. Τι είσαι ικανός να κάνεις για τον έρωτα, ή μάλλον καλύτερα λόγω του έρωτα.
Η παράσταση θα λέγεται "ΜΕΓΑΛΟΙ ΔΡΟΜΟΙ", θα παίζεται στον Νέο Κόσμο από 17 Γενάρη και τη σκηνοθετεί εκείνο το κορίτσι που χορεύαμε μαζί διάφορα είδη ευρωπαϊκών χορών στο Θέατρο των Αλλαγών, το 2005, που δώσαμε μαζί, πέρασε στο Ωδείο Αθηνών, έπαιξε δις στην Επίδαυρο, έκανε και τη "HANNELE", πήγε και στο Κρατικό, μεγάλωσε και τώρα σκηνοθετεί για πρώτη της φορά. Η Ειρήνη Φαναριώτη. Φίλος της και θαυμαστής της εδώ και πολλά χρόνια.
Άντε λοιπόν, να δούμε τι θα γίνει…
Και λέει η Κιτσοπούλου στο «Αθήνα, 9 Δεκεμβρίου»
«Ήθελα να της πω ότι αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα
Ότι δε συνειδητοποιούμε τι λέμε σ’ αυτόν που έχουμε απέναντί μας
Ότι μιλάμε σαν να 'μαστε μόνοι μας
Ότι τελικά, κρατάμε κάποιον κοντά μας μόνο και μόνο για να μην μοιάζουμε με τρελούς την ώρα που μιλάμε μόνοι μας…..»
Χρύσα Φωτοπούλου
