Ένας πίθηκος-performer παρουσιάζει στους θεατές την πορεία της μετάλλαξής του σε άνθρωπο. Δανάη Σπηλιώτη, αλήθεια;
Στον δυτικό μας πολιτισμό τι έχουμε τελικά κερδίσει; Στο όνομα της ασφάλειας πόση από την ελευθερία μας έχουμε εκχωρήσει; Και ποιος είναι ο διαφορετικός, ο άλλος;
Ποιος είναι ο πίθηκος; Ο πίθηκος είναι όλα όσα έχουμε ξεχάσει για να μεγαλώσουμε. Είναι το ζώο που κάποτε ήμασταν. Τον πίθηκο δεν μπορείς να τον καταλάβεις. Σκέφτεται με την κοιλιά, δεν μπορεί να εκφράζεται με λέξεις, το βλέμμα του σε διαπερνά, ξέρει. Αυτό το ον ,που ζει μέσα μας, που έχουμε δαμάσει, έχουμε κοιμίσει, έχουμε κλείσει σε μικρό χώρο στριμωχτά, βγαίνει στην σκηνή μεταμφιεσμένο σε κοινωνικό άνθρωπο και χορεύει μέσα σ’ ένα διαχρονικό κλουβί. Μας κοροϊδεύει μέσα απ’ όλα τα κλουβιά. Με ειρωνεία και τραχύ χιούμορ μιλά για την απόφασή του να γίνει άνθρωπος. Η κυνηγετική αποστολή μιας εταιρείας εμπορίου άγριων ζώων, της υπαρκτής εταιρείας Hagenbeck, αιχμαλωτίζει τον πίθηκο και τον μεταφέρει με το καράβι στο λιμάνι του Αμβούργου, όπου –ως εξωτικό ζώο- ή θα πωληθεί σε τσίρκο, ή σε κάποιο βαριετέ της εποχής. Αποφασίζει να γίνει άνθρωπος, ίδιος με μας. Μαθαίνει να μιλά, να πίνει απ’ το μπουκάλι, αποκτά τη μόρφωση του μέσου Ευρωπαίου πολίτη, ξέρει να συμπεριφέρεται όπως εμείς. Είναι εμείς. Κι όλη του η ιστορία είναι η δική μας ιστορία συμβιβασμών και προδοσίας της ελευθερίας, του ελεύθερου ζώου που για λίγο, έστω, κάποτε όλοι μας υπήρξαμε.
Εσείς πώς τα πάτε με το ζώο μέσα σας;
Εσείς πόσο πίθηκοι είστε;
Χ. Φ.
