Ο Γιάννης Λασπιάς πέρασε κυριολεκτικά από σαράντα κύματα μέχρι να αποφασίσει να ξεπεράσει τους φόβους του και να αποδεχτεί ότι ο μόνος δρόμος που του ταιριάζει είναι το θέατρο. Πλέον, κατασταλαγμένος κια ώριμος, δίνεται στη δουλειά που αγαπάει, γράφει, παίζει, σκηνοθετεί, κάνει παραγωγές, και τελικά είναι χαρούμενος.
Η ενασχόληση με την υποκριτική ξεκίνησε εντελώς τυχαία,όταν άρχισα να συνοδεύω μια φίλη μου σε κάποια θεατρικά σεμινάρια που παραχωρούσε δωρεάν ο Δήμος Ελληνικού. Κάπως έτσι αποφασίσαμε να δώσουμε και οι δυο εξετάσεις στο Υπουργείο Πολιτισμού. Θυμάμαι έδωσα ένα μονόλογο από τον "Άμλετ (πόσο αστείο πρέπει να ήταν να βλέπεις ένα δεκαεννιάχρονο παιδί να παίζει τον Αμλετ..) και έναν από τους ¨"Γάμους του Φίγκαρο" (μάλλον πιο κοντά στην ηλικία μου και στην τότε φάτσα μου...). Πέρασα τις εξετάσεις και έτσι τελειώσα τη δραματική σχολή του συγχωρεμένου του Φωτιάδη. Μετά την ολοκλήρωση του στρατιωτικού μου δυστυχώς έχασα τον πατέρα μου και ξύπνησαν όλες οι ανασφάλειές μου. Σταμάτησα να λέω ότι είμαι ηθοποιός, ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και άρχισα να δουλεύω σα φιλόλογος και βιβλιοθηκονόμος χωρίς να ασχολούμαι καθόλου με το θέατρο. Δεν πήγαινα καν να δω παραστάσεις .Η δουλειά γραφείου που είχα επιλέξει μ’ έκανε κάθε μέρα και πιο δυστυχισμένο. Αισθανόμουν φυλακισμένος.
Μια μέρα σ’ένα πάρτυ γνώρισα μια φίλη ηθοποιό. Όταν με ρώτησε με τι ασχολούμαι της είπα ασυναίσθητα: Ηθοποιός. Λίγους μήνες μετά μου πρότεινε ν’αντικαταστήσω ένα παιδί της ομάδας που ανήκε, για ένα έργο που επρόκειτο ν’ανέβει στο Απλό Θεατρο. Δέχτηκα αμέσως. Έτσι ξεκίνησα πάλι με μια παύση μερικών ετών να παίζω. Παραιτήθηκα από τη δουλειά γραφείου που πήγαινα και ξανάγινα χαρούμενος. Από τότε δεν ξανάφησα ποτέ το θέατρο και με αυτή την κοπέλα, την Ιωάννα Σταυροπούλου, καθώς και άλλους δύο ηθοποιούς τη Δάφνη Μανούσου και τον Αργύρη Θανάσουλα, που επίσης παίξαμε μαζί στο Απλό, δημιουργήσαμε την ομάδα μας, τη Square Theatre Company.
Φέτος το Μάρτη θα ερμηνεύσω τον Νταν από το Closer του Πάτρικ Μάρμπερ σε σκηνοθεσία Ιωσήφ Βαρδάκη στην κεντρική σκηνή του θεάτρου 104. Είναι ένας ρόλος που αγαπάω πολύ, αρκετά συναισθηματικός και αρκετά κόντρα στο χαρακτήρα μου, γι’αυτό και αφόρητα γοητευτικός για μένα. Επίσης θα σκηνοθετήσω και θα επιμεληθώ τα κείμενα για το αναλόγιο με τίτλο "Έγκλημα και Τιμωρία: Η σκοτεινή, νουάρ πλευρά των μεγάλων Ρώσων Συγγραφέων” στο Αγγέλων Βήμ». Αφορά τις ζωές και τα έργα των τεσσάρων μεγάλων Ρώσων λογοτεχνών.:Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, Αντόν Τσέχωφ, Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι και Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, ειδομένα μέσα από τις ταραχώδεις πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες που επικράτησαν στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα στη Ρωσία. Τα κείμενα θα αναγνώσουν η Δάφνη Μανούσου, η Στέλλα Μπούρου και άλλοι με τη συνοδεία κάποιων πολύ αξιόλογων μουσικών. Έτσι συνεχίζω την όμορφη συνεργασία μου με το Αγγέλων Βήμα , μετά την κωμωδία «Άσκηση για Φόνο» που ανέβηκε σε παραγωγή του θεάτρου από την ομάδα μας τη Square.
Επίσης το έργο “Καμίλ Κλοντέλ: Mudness” που έγραψα και σκηνοθέτησα πέρσι θα παρουσιαστεί σε κάποια φεστιβάλ του εξωτερικού και υπάρχει σκέψη για επανάληψή του τον ερχόμενο χειμώνα.
