Συντροφικοί ήχοι από το μπαγλαμαδάκι της ακούγονται. Έτσι νομίζω. Παίζει και θέατρο και μουσική. Τον τελευταίο καιρό τραγουδάει με "Δανεικά παπούτσια" και όταν κοιτάζει έναν- έναν τους ανθρώπους, εύχεται "Να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε". Αυτό.
«Είμαστε άνθρωποι…. Δεν προλάβαμε αγάπη μου. Ποτέ δεν προλαβαίνουμε»*
Σε μια εποχή που ο χρόνος τρέχει με αναίδεια, που η σκέψη εγκλωβίζεται σε εφήμερες εικόνες και οι λέξεις "στενεύουν" σχηματίζοντας φλύαρες διαπιστώσεις, καλό θα ήταν να σηκώσουμε λίγο το βλέμμα μας από τις οθόνες και να ψάξουμε για μάτια ορθάνοιχτα και αισθήματα ζωντανά. Να πάψουν τα χέρια μας να φλερτάρουν με τα πληκτρολόγια και να ψάξουν ένα σώμα να αγγίξουν. Να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε.
*απόσπασμα από το έργο του Γιάννη Καλαβριανού «Αβελάρδος & Ελοίζα»
Χρύσα Φωτοπούλου
