Πριν από λίγες μέρες, το Παρίσι ξανάδειξε το δρόμο. Πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι μαζεύτηκαν στη Γαλλική Πρωτεύουσα, με αφορμή τη σφαγή στην σατιρική εφημερίδα CHARRLIE HEBDO, για να υψώσουν τη φωνή τους ζητώντας ελευθερία και ελευθεροτυπία. Θέματα θεωρητικά λυμένα στην πολιτισμένη Ευρώπη αρχίζουν να ξανανοίγουν. Παράλληλα με τη συζήτηση για τον ρατσισμό, την ξενοφοβία, την ανοχή στη διαφορετικότητα, την άνοδο του φασισμού.
Εμείς είχαμε τις δικες μας μικρές αναταράξεις πριν από 1μιση χρόνο, όταν μέσα σε μια νύχτα έκλεισε η κρατική μας ραδιοφωνία και τηλεόραση, συνταράσσοντας τότε όλο τον πολιτισμένο κόσμο που δεν είχε βρεθεί ποτέ ξανά μπροστά σε τέτοιες πρακτικές απροκάλυπτων κρατικών παρεμβάσεων. Πρόσχημα το κόστος της λειτουργίας της ΕΡΤ, αλλά και το ξεκίνημα ενός καινούριου «ανεξάρτητου» φορέα. Μιλάμε για τον ίδιο αυτό φορέα, που πριν λίγες μέρες, μεσούσης της προεκλογικής περιόδου, μετέτρεψε την συνέντευξη του πρωθυπουργού σε διάγγελμα, αφού οι δημοσιογράφοι ήταν πλήρως απαξιωμένοι και ανίκανοι να διατυπώσουν έστω και τα αυτονόητα ερωτήματα. Οι δικες μας αναταράξεις κράτησαν δυο με τρεις μήνες και συμπορεύτηκαν λίγες εκατοντάδες πολίτες. Τώρα πια όλα έχουν ξεχαστεί.
Λίγο μακρύτερα στη Ρωσία του 2006 μόνο 3000 άνθρωποι βρέθηκαν στην κηδεία της ακτιβίστριας δημοσιογράφου Άννας Πολιτκοφσκαγια. Πολεμική ανταποκρίτρια στη Τσετσενία, είχε πέσει θύμα απαγωγης, δηλητηριασης, εικονικής εκτέλεσης και τελικά δολοφονήθηκε μπροστά στην είσοδο της πολυκατοικίας της, ενώ ετοίμαζε άρθρο για τα βασανιστήρια στην Τσετσενία. Η ίδια γνώριζε φυσικά την επικινδυνότητα του εγχειρήματός της. Σε συνέδριο για την ελευθερία του τύπου είχε δηλώσει «Μερικές φορές οι άνθρωποι πληρώνουν με τη ζωή τους την εκφορά της γνώμης τους δημόσια».
Το « Ανεπίδεκτη Διόρθωσης» είναι ένα θεατρικό αφιέρωμα στην Πολιτκόφσκαγια από τον βραβευμένο θεατρικό συγγραφέα και σκηνοθέτη Stefano Massini και είναι βασισμένο σε συνεντεύξεις και σε γραπτά της. Είναι το πρώτο έργο του που παρουσιάζεται στην Ελλάδα. Ένα πολιτικό θρίλερ με ντοκουμενταρίστικη δομή, που χρησιμοποιεί τον αφηγηματικό λόγο μέσα από μια αλληλουχία μικρών σκηνών που εναλλάσσονται με κινηματογραφική σχεδόν ταχύτητα.
Το έργο ανεβαίνει στον Πολυχώρο «Κέντρο Ελεγχου Τηλεοράσεων» στην Κυψέλη, ένα χώρο που δεν είναι καθαρά θεατρικός, αλλά στην συγκεκριμένη τουλάχιστον παράσταση, μια που εγώ δεν είχα την τύχη να παρακολουθήσω κάτι άλλο σε αυτή τη θεατρική στέγη, λειτουργησε θαυμάσια.
Ο σκηνοθέτης της παράστασης Μιχάλης Κοιλάκος, ο οποίος κρατάει και τους αντρικούς «ρόλους» στο έργο, αξιοποίησε στο έπακρο το χώρο, συνεπικουρούμενος από τις υπέροχες βιντεοπροβολες της Ειρήνης Στείρου και τη μουσική του Θοδωρή Οικονόμου. Συχνά, το αποτέλεσμα ήταν σχεδόν ποιητικό. Η Τάνια Παλαιολόγου που κρατάει τον ρόλο της Πολιτκόφσκαγια έχει στιγμές που πραγματικά φαίνεται πως «ξεκολλάει» μέσα από ένα πίνακα.
Το έργο και η παράσταση με καθήλωσαν. Θα ήθελα μόνο να κάνω μια παρατήρηση ως προς τη διαχείριση του αφηγηματικού λόγου. Πιστεύω πως οι ερμηνείες θα πρέπει να κρατιούνται στο μεγαλύτερο μέρος του κειμένου μακριά από συναισθηματική εμπλοκή και μόνο σε επιλεγμένες στιγμές να αφήνονται σε συναισθηματικές εξάρσεις. Κατά τη γνώμη μου, αυτό το «κούρδισμα» σε μέρος της παράστασης ήταν κάπως πειραγμένο προς τα πάνω. Όμως είναι σαφές πως αυτό είναι μια λεπτομέρεια που σχολιάζω μόνο και μόνο από επαγγελματική διαστροφή.
Η αρτιότητα της παράστασης επιβραβεύτηκε και από την προσέλευση του κόσμου μια και το έργο πήρε παράταση. Θα συνεχίσει να παίζεται στο "Κέντρο Έλεγχου Τηλεοράσεων", κάθε Τετάρτη ως και τις 11/3.
