Ο Θοδωρής Σκυφτούλης, απόφοιτος του Εμπρός, αποφάσισε να γίνει ηθοποιός , όταν κατάφερε να πει μια αστεία ιστορία στο σχολείο. Πέρασε απο τη Γυμναστική Ακαδημία, αλλά τελικά επικράτησε η άποψη του φυσικού του στο Λύκειο! Φέτος "οδηγεί' τον Ρος και τον Γκιλ να βρούν τους ευατούς τους, να γνωρίσουν, να ενηλικιωθούν... Όλα αυτά στην παράσταση "Ο Ρόζενγκραντς και ο Γκίλντερνστερν είναι νεκροί" του Τ. Στόπαρντ που παρουσιάζεται στο Θέατρο Επί Κολωνώ σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά.
Ο φυσικός μου στο Λύκειο μου έλεγε πως αν έλεγα στους συμμαθητές μου μια αστεία ιστορία θα μου έβαζε πάνω από την βάση. Τα κατάφερα. Μπήκα, όσο περίεργο και αν ακούγεται σήμερα στους γνωστούς μου, στην Γυμναστική Ακαδημία. Τρία χρόνια άντεξα. Διέξοδος η δραματική σχολή. Ξεκίνησα στο Εμπρός-εργαστήρι. Στέκομαι τυχερός. Καταλειφός,Μπαντής, Τσούτη, Ανρί. Γνωρίζω την Έλενα. Παίζω από το πρώτο έτος στον Άδειο χώρο στην Πειραματική. Ακολουθεί η Δανάη. Μέχρι και σήμερα πορευόμαστε μαζί. Ενδιάμεσες στάσεις η Lillo Baur στο θέατρο Πόρτα, ο Σάββας Στρούμπος με την "Μεταμόρφωση" του Κάφκα. Φέτος η μεγάλη στάση. "Ο Ρόζενγκραντς και ο Γκίλντερνστερν είναι νεκροί". Συνάντηση με τον Δημήτρη Μυλωνά και τα άλλα παιδιά. Ο Ρόλος. Ο Παίκτης. Ένας θιασάρχης με τον πιο παράξενο και επικίνδυνο θίασο που θα μπορούσες να τον συναντήσεις στις ιστορίες του Τιμ Μπάρτον. Ο παίκτης συμβολίζει στο έργο τη λεωφόρο που πρέπει να διανύσουν ο Ρος και ο Γκιλ. Αυτή η λεωφόρος άλλοτε είναι επικίνδυνη, άλλοτε σκοτεινή, παιχνιδίαρικη, ερώτικη. Με λίγα λόγια είναι η λεωφόρος της ενηλικίωσης των δύο ηρώων. Το ενδιαφέρον στον χαρακτήρα αυτόν είναι η συνεχείς εναλλαγές στο ρυθμό και στους χαρακτήρες που αλλάζει συνεχώς μέσα στο έργο. Αυτός ο παράξενος θίασος παρασύρει μέσα από τον Άμλετ τους δυο ήρωες να γευτούν την πραγματική ζωή, να βγουν από μια κανονικότητα. Όπως λέει και ο Παίκτης μέσα στο έργο: ''Θα επιστρέψουμε στην αρχή του θεάτρου, στον Αυτοσχεδιασμό'', δηλαδή όλα από το ΜΗΔΕΝ..
