Η Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη, η ψυχή της ομάδας Anima, μελετά τη γυναικεία οπτική και επιδιώκει την άρθρωση ενός ισότιμου γυναικείου λόγου, μέσα από την παράσταση «Έξοδος», που παρουσιάζεται στο studio Μαυρομιχάλη (Μαυρομιχάλη 134) κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 9.
Η "Έξοδος" έχει μια μακρά διαδρομή στο χρόνο, ξεκίνησε σαν ιδέα δυο χρόνια πριν με μανιώδες διάβασμα βιβλίων που αφορούσαν οποιοδήποτε υλικό σχετίζονταν με την εμπλοκή της γυναίκας σε εμπόλεμες περιόδους. Ολοκληρώθηκε στα τέλη Σεπ/μβρη και ανέβηκε στις αρχές του Οκτώβρη στο studio Μαυρομιχάλη, όπου και πήρε παράταση μέχρι τέλη Ιανουαρίο . Είναι μια ιδιαίτερη παράσταση, που προέκυψε από πολύ κόπο και πολλές ιδεολογικές αναζητήσεις.
Έχοντας κάνει τον προηγούμενο χρόνο μια παράσταση για τη γυναίκα και την εξουσία, (Ιούλιος Καίσαρας: scripta femina) ένιωθα ότι ήθελα να συνεχίσω να φωτίζω τη γυναικεία πλευρά, ενώ ταυτόχρονα βρισκόμουν, με όλα τα γεγονότα που συνέβαιναν στη χώρα, σε μια ιδεολογική και πολιτική κρίση. Δεν ήξερα τι να πιστέψω και προς τα πού να κινηθώ. Τότε σκέφτηκα ότι είχα ανάγκη να μάθω πιο πολλά για το παρελθόν μας, να δω πώς λειτούργησαν άλλοι άνθρωποι, άλλες γυναίκες, να σκεφτώ πάνω στις ιδέες της πατρίδας, της ιδεολογίας, του θάρρους, της αποφασιστικότητας, της δράσης. Και εκεί συναντήθηκα με την ιδέα της παράστασης: γύρισα πολύ πίσω, σε ένα άγνωστο παρελθόν, παρεξηγημένο από την ελληνική δραματουργία και λίγο φολκλόρ ίσως, το 1821 και λίγο πιο μετά, το 1940, πιο οικείο. «Όμως τι συγκινητικό υλικό, τι όμορφες εικόνες, τι θαρραλέες πράξεις και πόση αυτοθυσία -οοπππ, περίεργα ηχεί αυτή η λέξη-» σκέφτηκα και ταράχτηκα. Άρχισα μανιωδώς να ψάχνω: τι κείμενα για τη γνωστή Μπουμπουλίνα, τη Μαντώ Μαυρογένους, το Ζάλογγο, -οοπππ, Ρέπουση, κατέρριψες όλους τους ζωτικούς αστικούς μύθους, γιατί; «Μεσολόγγι-έξοδος- έξοδος τότε -και έξοδος τώρα; Έξοδος από τι; Ούτε να το διανοηθώ! Έξοδος από το ευρώ? Πώς θα είναι όμως μετά; Έξοδος από τη χώρα; Γιατί όχι; Όλα χάλια: οικονομικά δύσκολα, αντικειμενικές ευκαιρίες ανύπαρκτες, σύστημα που δε λειτουργεί, γιατί όχι λοιπόν; Δηλαδή μετανάστευση; Δύσκολο!! Τότε τι; Τότε τι; «Πρέπει να επιλέξω το υλικό και να το κάνω παράσταση…»
Έξοδος από την κατάσταση που βιώνουμε και δεν αντέχετε άλλο! Έξοδος από την αδράνεια! Έξοδος από την αμφιβολία!
Με ποιο τρόπο; Δεν είναι τόσο απλό!! Ίσως με τον τρόπο του καθενός χωριστά και όπως καθένας μπορεί να αντιληφθεί και να επεξεργαστεί αυτό που θα εισπράξει βλέποντας την παράσταση. «Μακάρι»
Έξοδος: μια παράσταση που θέτει το ζήτημα του τι είναι η πατρίδα σήμερα, πώς νιώθει κανείς να ανήκει σε αυτή τη χώρα και πως αντιδρά. Οι ηθοποιοί, δημιουργοί μιας πειραγμένης εθνικής εορτής, αφηγούνται στο πλαίσιο αυτής, κείμενα και ηρωικές πράξεις γυναικών, επώνυμων και ανώνυμων, δραματοποιώντας με το σώμα και τη φωνή τους, τα διλλήματα, τις αντιφάσεις αλλά και τις δύσκολες αποφάσεις, που τελικά εκείνες οι γυναίκες του 1821 και 1940 έπαιρναν. Παράδειγμα προς μίμηση ή αποφυγή; Η τελευταία συγκλονιστική, ζωντανή μαρτυρία της Ζωής Πετροπούλου βάζει τις σκέψεις σε σειρά και οδηγεί σε αποφάσεις, όπως σε εμένα. Ελπίζω και εσάς!
