Η Νάστια Βραχάτη "χρωστάει ένα γράμμα όλο γλύκες στον κύριο Σαίξπηρ" που μια καλοκαιρινή νύχτα, κάποτε στην Καλαμάτα, της πήρε τα μυαλά.
Καλαμάτα. Καλοκαίρι.Ήμουν περίπου 3 χρόνων. Μ' έχει πάει ο μπαμπάς να δούμε μια παράσταση στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καλαμάτας κάποιου κύριου Σαίξπηρ. "Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας". Ανοίγουν τα φώτα στη σκηνή και το Όνειρο ήταν σκέτη μαγεία. Και τότε ήξερα. 'Οταν μεγαλώσω, θα το κάνω κι εγώ αυτό. Ο κόσμος να χαλάσει! Επί μία τουλάχιστον εβδομάδα έσερνα τους γονείς μου στην ίδια παράσταση. Ο μπαμπάς μου ήταν και μέλος μιας ερασιτεχνικής θεατρικής ομάδας, οπότε η επαφή με τη μαγεία συνεχίστηκε.
Με έγραψε και θεατροπαιχνίδια..και μετά ήρθαν οι σχολικές παραστάσεις. Έπειτα, ήρθα στην Αθήνα να σπουδάσω αρχαιολόγος. Σαν το μπαμπά μου (αυτό το σύνδρομο της Ηλέκτρας πρέπει να το κοιτάξω κάποια στιγμή..). Στο μυαλό μου είχα πάντα τη σκέψη ν' ασχοληθώ με την υποκριτική, αλλά το ανέβαλα συνεχώς..μέχρις ότου με πήρε από το χέρι η φίλη μου η Βάσω και μου είπε: "Τέλος !Θα κάνεις αυτό που θες! θα πας σε μια σχολή!"
Κι έτσι πήγα και λίγα χρόνια αργότερα βρέθηκα να παίζω κι εγώ σε έργο του κύριου Σαίξπηρ.. κι η αίσθηση ήταν καταπληκτική..σα να σε φιλάει το αγόρι που σ' αρέσει για πρώτη φορά. Τρομακτικό και συναρπαστικό συνάμα. Φέτος, βρίσκομαι στο "Μάνα εξ Ουρανού" στο mega κάνοντας την άλλη μου αγάπη, την τηλεόραση. Ελπίζω όμως να βρεθώ σύντομα πάλι στο θέατρο.
Εξάλλου, ποτέ δεν ξεχνάς την πρώτη σου αγάπη.
Χ. Φ.
