Αυτές οι προσωπικές αφηγήσεις έχουν τη δυνατότητα της αυτόματης εικονογράφησης. Είδα 28 χρόνια μέσα από ένα παιδικό βιου μάστερ. Μια επισήμανση των "Μεγάλων δρόμων". Από τη Μυρτώ Γράψα.
Γεννιέμαι στην Αθήνα το καλοκαίρι του 1986. Μεγαλώνω στη Λευκάδα και ξεκινάω από μικρή χορό, πιάνο και τέλος γράφομαι και γαλλικά. Αλλά ήδη αρχίζει και φαίνεται πως δεν είμαι το παιδί αυτού του τρίπτυχου.
Στα 15 μου, μπαίνω στο φυτώριο της Κρατικής Σχολής Χορού, μετακομίζοντας έτσι στο σπίτι μας στα Εξάρχεια, και από τότε άρχιζω να ανεβοκατεβαίνω τα σκαλιά της Ομήρου μέχρι και την αποφοίτησή μου από το επαγγελματικό τμήμα της ΚΣΟΤ το 2004.
Από το 3ο έτος ήδη και για τα επόμενα δύο χρόνια χορεύω με τη Hellenic Dance Company και συνεργάζομαι με αγαπημένους δασκάλους και χορογράφους. Παράλληλα κάνω την πρώτη χορογραφική απόπειρα. To 2009 με την ομάδα χορού LUMI, φτιάχνουμε το Feral, μια παράσταση που φιλοξενείται στον τότε Κρατήρα και ταξιδεύει από το Μήνα Χορού ως και την σκηνή του Φεστιβάλ Χορού Αθηνών.
Τον ίδιο χρόνο μετακομίζω στο Λονδίνο. Τελειώνω το μεταπτυχιακό μου στο London Contemporary Dance School και μένω ακόμη δύο χρόνια δουλεύοντας με χορογράφους και ομάδες εκεί. Άνθρωποι, κίνηση, πληροφορία, κυνισμός και ομορφιά. Όλα τρέχουν με χίλια. Τα πράγματα δεν χρειάζονται και να τα πολυψάχνεις. Έρχονται και σε βρίσκουν, πέφτουν πάνω σου, συμβαίνουν στη διαδρομή σου από το σπίτι στην πρόβα. Σαν στοιχειό παράξενο αυτή η πόλη. Σε βάζει σιωπηλά στη θέση σου και απαιτεί από σένα συνεχόμενο "awareness". Λέξη που συναντώ κατα κόρον εκεί και την παίρνω μαζί μου και μετά.
Το 2012 μετακομίζω και πάλι στην Αθήνα και επιστρέφω στο φυτώριο της ΚΣΟΤ, στο ρόλο του δασκάλου αυτή τη φορά. Διαδικασία δημιουργική αλλά και απόλυτα τροφοδοτική. Ακολουθούν η Αthens Bienalle με το Lets Prove We are not Elephants (με την Μάρθα Πασακοπούλου) και οι "Βάτραχοι" με το Εθνικό (σκηνοθεσία Γ. Κακλέα,) στην Επίδαυρο.
Αυτή την περίοδο, συμμετέχω στην παράσταση "ΜΕΓΑΛΟΙ ΔΡΟΜΟΙ" με την ομάδα Τ.d.S, σε σκηνοθεσία Ειρήνης Φαναριώτη, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, που είναι βασισμένη σε διηγήματα της Λένας Κιτσοπούλου. Είναι ιστορίες που μιλούν για ανθρώπους που πέφτουν πάνω σε τοίχους και μικρά αδιέξοδα, ενώ συνδιαλέγονται με το μάταιο και το σπουδαίο. Κι όμως γελούν.
Χ. Φ.
