Η Γιούλα Μπούνταλη, μια καλλιτέχνης ανήσυχη, που της αρέσει να πειραματίζεται με τα υλικά της τέχνης της, συνθέτει ένα σκηνικό ντοκυμαντέρ στο Bios με τίτλο " Χορός ξανά" και αναζητά την ιστορία πίσω από το σώμα.
Ο "Χορός Ξανά" είναι ένα σκηνικό ντοκυμαντέρ με θέμα τον χορό. Όταν βλέπουμε χορευτές, μαγευόμαστε από τα σιωπηλά τους σώματα που μπορούν να εκφράσουν αισθήματα και ιδέες πέρα, ή μάλλον πριν από τις λέξεις. Βλέπουμε χορό και ο χορευτής μάς κάνει να χορεύουμε κι εμείς εσωτερικά στις καρέκλες μας. Και μερικές φορές αναρωτιόμαστε τι να σκέφτονται οι χορευτές εκείνη τη στιγμή, τι περνάει από το δικό τους μυαλό, πώς ζουν καθημερινά ή πώς έφτασαν να μπορούν να επιβιώνουν από αυτή την τέχνη και να μπορούν να βρίσκονται πάνω στη σκηνή σαν επαγγελματίες σε μια χώρα που χορός έχει ένα σχετικά περιορισμένο κοινό. Ποια είναι η ιστορία αυτού του σώματος, αυτού του προσώπου που βλέπω μπροστά μου; Ποια η σχέση του με την ομορφιά και την αφοσίωση που απαιτεί ο χορός; Η ιστορία η δική του και όχι αυτή που του ζητάει να αφηγηθεί η εκάστοτε χορογραφία.
Ο "Χορός Ξανά" είναι μια παράσταση που φτιάχτηκε για να αναρωτηθούμε και να προσπαθήσουμε να μιλήσουμε με λόγια για μια τέχνη που κατ' εξοχήν κατοικεί στο σώμα και όχι στο στόμα. Είναι ένα ιμπρεσιονιστικό ντοκυμαντέρ που μιλάει μέσα από επτά γυναίκες για την ποίηση του να προπαθείς μια ζωή να προσεγγίσεις κάτι απόλυτο, να το χάνεις, να το βρίσκεις, να τα παρατάς για χρόνια και να σηκώνεσαι ξανά και ξανά γιατί είναι αβίωτη η ζωή χωρίς να χορεύεις.
